Henryk Groszyk
Z Wikipedii
Henryk Groszyk (ur. 2 października 1926 w Sępólnie Krajeńskim) - polski prawnik, profesor zwyczajny nauk prawnych, członek Trybunału Stanu od 1982 do 1985 oraz sędzia Trybunału Konstytucyjnego w latach 1985-1993.
Absolwent prawa Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (1950). Doktor nauk prawnych od 1959, doktor habilitowany od 1965. Profesor zwyczajny od 1977.
Kierownik Katedry Teorii Państwa i Prawa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie w latach 1969-1970. W okresach 1970 do 1971 oraz od 1983 do 1997 kierownik Zakładu Teorii Państwa i Prawa UMCS. Dyrektor Instytutu Historii i Teorii Państwa i Prawa UMCS w latach 1977 - 1981. Prodziekan Wydziału Prawa i Administracji UMCS w latach 1981-1982, a od 1982-1984 dziekan.
W latach 1981-1982 członek Międzyklubowego Zespołu Ekspertów, powołanego w sprawie utworzenia Trybunału Konstytucyjnego, Trybunału Stanu i urzędu Prezydenta. Członek Trybunału Stanu od 1982 do 1985. Ekspert Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego w latach 1995-1997. Członek Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów w latach 1984-1987. Od 1994 do 1998 członek Komisji Prezesa Rady Ministrów ds. Nagród Naukowych.
Od 1981 do 1987 członek Komitetu Nauk Prawnych PAN. W latach 1972-1996 członek Komitetu Nauk Politycznych PAN, a w latach 1990-1993 także członek Rady Towarzystw Naukowych przy Prezydium PAN.
Od 1989 do 1992 Prezes Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych. Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych, Międzynarodowego Stowarzyszenia Filozofii Prawa (IVR), Polskiego Towarzystwa Legislacyjnego oraz Lubelskiego Towarzystwa Naukowego.
Autor ponad 100 publikacji naukowych, w tym kilku monografii z zakresu teorii państwa i prawa.
Postanowieniem prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego z dnia 11 listopada 1997 roku, w uznaniu wybitnych osiągnięć w kształtowaniu prawnych podstaw demokratycznego i praworządnego państwa, został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
