Henryk Ignacy Kamieński

Z Wikipedii

Henryk Ignacy Kamieński herbu Ślepowron (ur. 31 lipca 1777 w Hruszwicy -zm. 26 maja 1831 pod Ostrołęką), generał brygady wojsk polskich w powstaniu listopadowym.

Był wychowankiem francuskich uczelni wojskowych. W 1806 był kapitanem grenadierów i adiutantem marszałka Nicolasa Charles'a Oudinota. Za udział w kampanii 1806/1807 otrzymał Order Virtuti Militari i Legię Honorową. 30 stycznia 1808 został kapitanem 1 Pułku Piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego. Mianowany dowódcą szwadronu szwoleżerów Gwardii Cesarskiej, przeprowadził swój szwadron przez Niemcy do Madrytu. Walczył w korpusie marszałka Jean-Baptiste Bessières`a z gerylasami, m. in. w bitwie pod Somosierrą. Eskortował powracającego do Francji cesarza Napoleona. Po podziale oddziału, przeszedł do 1 pułku płk Wincentego Krasińskiego. Po pojedynku ze swoim dowódcą, 1 sierpnia1809 wziął dymisję i przeszedł do Legii Nadwiślańskiej. 27 grudnia 1811 objął dowództwo 10 Pułku Piechoty, zostając pułkownikiem.

W 1812 w Królewcu jego pułk brał udział w przeglądzie przed cesarzem, a następnie wszedł w skład 7 Dywizji X Korpusu Wielkiej Armii Étienne-Jacques`a-Josepha-Alexandra MacDonalda. Został przydzielony do korpusu gen. Rappa. Po serii zwycięskich starć z wojskami rosyjskimi,wycofał się do Gdańska, gdzie na czele 1 700 odpierał liczne szturmy wroga, organizując nocne wycieczki za mury. Otrzymał za to Krzyż Oficerski Legii Honorowej.

26 grudnia 1815 uzyskał dymisję i osiadł w Rudzie. Mimo złego stanu zdrowia wziął udział w powstaniu listopadowym, obejmując dowództwo 5 Dywizji Piechoty. Poległ w bitwie pod Ostrołęką, prowadząc ostatni polski kontratak na przyczółek rosyjski (kula armatnia oberwała mu obie nogi). Jego grób znajduje się obecnie na terenie prywatnej posesji na przedmieściach Ostrołęki.