Homotopia
Z Wikipedii
Homotopia – ciągłe przejście między dwoma przekształceniami ciągłymi przestrzeni topologicznych, tj. takie, za pomocą którego można w jednostce czasu w wyniku ciągłej deformacji z jednego przekształcenia otrzymać drugie. Działem matematyki w którym się je rozważa jest teoria homotopii, gałąź topologii algebraicznej.
Pojęcie homotopii prowadzi do homotopijnej równoważności, która pozwala na bardziej elastyczną niż relacja homeomorfizmu klasyfikację przestrzeni topologicznych zachowując przy tym ważne ich własności w obrębie jednej klasy równoważności (klasy homotopii).
Spis treści |
[edytuj] Definicja
Niech będą przekształceniami ciągłymi określonymi na przestrzeniach topologicznych oraz będzie przedziałem jednostkowym. Jeżeli istnieje ciągłe odwzorowanie takie, że f(x) = H(x,0) oraz g(x) = H(x,1) dla , to nazywamy je homotopią przekształceń f i g i oznaczamy f˜g, same przekształcenia określamy jako homotopijne.
[edytuj] Rodziny przekształceń
Homotopia określa rodzinę przekształceń taką, że ft(x) = H(x,t) ciągłą ze względu na każdy ze swoich argumentów, przy czym f0 = f oraz f1 = g.
Homotopia H określa również rodzinę dróg łączących f(x) z g(x) dla .
[edytuj] Ściągalność i gwiaździstość
Obszar nazywamy ściągalnym różniczkowalnie do punktu , jeśli istnieje odwzorowanie ciągłe, klasy , takie, że dla każdego
- .
Obszar nazywamy gwiaździstym względem punktu , jeśli dla każdego odcinek łączący punkt x z x0 zawiera się w D, tj. .
Łatwo wykazać, że zbiór gwiaździsty względem punktu x0 jest ściągalny do x0. Żądane odwzorowanie h jest postaci h(x,t): = x0 + t(x − x0). Dla obszarów ściągalnych zachodzi lemat Poincarégo.
Przestrzeń X nazywamy ściągalną do punktu , jeżeli jest homotopijna z przekształceniem stałym .
[edytuj] Relacja równoważności
Dla ustalonych przestrzeni topologicznych X,Y relacja homotopii w przestrzeni funkcji ciągłych C(X,Y) jest relacją równoważności. Jej klasy równoważności nazywa się klasami homotopii.
Zwrotność jest oczywista, symetria polega na odwróceniu przechodzenia po przedziale I, przechodniość wynika ze składania odwzorowań: pierwsza połowa I służy do przejścia po pierwszym odwzorowaniu, druga – po drugim, złożenie odwzorowań ciągłych jest ciągłe.
[edytuj] Przykłady
- Jeśli , to funkcje f i g są zawsze homotopijne między sobą. Wystarczy przyjąć .
- Jeśli – m-wymiarowa sfera jednostkowa, to powyższe nie jest prawdą. Na przykład, identyczność i funkcja stała nie są homotopijne[1].
[edytuj] Twierdzenie Borsuka o przedłużaniu homotopii
Niech X będzie przestrzenią normalną oraz M jest domkniętą podprzestrzenią. Jeśli są homotopijne oraz f jest przedłużalne na X, to g jest przedłużalne na X oraz dla każdego przedłużenia f można znaleźć przedłużenie g z nim homotopijne.
Jest to twierdzenie sformułowane przez Karola Borsuka w 1937[2]. Często, dla uproszczenia dowodu, zakłada się dodatkowo przeliczalną parazwartość przestrzeni X.
[edytuj] Homotopijna równoważność
Przestrzenie X oraz Y są homotopijnie równoważne, jeżeli istnieją przekształcenia ciągłe oraz takie, że oraz .
[edytuj] Przykłady
- Przestrzeń ściągalna X jest homotopijnie równoważna z przestrzenią jednopunktową Y = {a}, ponieważ oraz dla dla dowolnego .
- Okrąg jednostkowy jest homotopijnie równoważny z płaszczyzną bez punktu, .
[edytuj] Źródła
- S. Betley, J. Chaber, E. i R. Pol, Topologia I wykłady i zadania, skrypt 2005
- Krzysztof Maurin: Analiza - Część I - Elementy. Warszawa: PWN, 1976.
[edytuj] Bibliografia
- ↑ Kuratowski, Kazimierz Wstęp do teorii mnogości i topologii, s. 211; PWN, Warszawa, 1966.
- ↑ Borsuk, Karol Sur les prolongements des transformations continues, s. 99-110; Fund. Math. 28, Warszawa, 1937.