Ignacy Chmieleński
Z Wikipedii
Ignacy Chmieleński (ur. ok. 1840 w Warszawie-zm. 1863?), szef Rządu Narodowego w czasie powstania styczniowego.
Uczęszczał na wydział filologiczno-historyczny na uniwersytecie w Kijowie, gdzie zetknął się z kołami młodzieży radykalnej. W 1861 przyjechał do Warszawy i związał się z lewym skrzydłem organizacji czerwonych. We współpracy z Apollem Korzeniowskim powołał Komitet Miejski, który zajął się przygotowaniem wybuchu powstania. Pod wpływem Chmieleńskiego i Jarosława Dąbrowskiego Komitet Centralny Narodowy ustalił pierwotnie datę wybuchu powstania na 26 czerwca 1862. To zaniepokoiło organizację białych, którzy doprowadzili do obalenia komitetu. W 1862 był inicjatorem przeprowadzenia zamachu na namiestnika wielkiego księcia Konstantego. W czasie powstania kilkakrotnie próbował obalać rządy powstańcze. Zorganizował Oddział V Żandarmerii Narodowej tzw. sztyletników, którzy terroryzowali rosyjskie władze okupacyjne. 19 września 1863 został szefem Rządu Narodowego i naczelnikiem wojskowym miasta stołecznego Warszawy. Tego też dnia przeprowadził zamach na namiestnika Fiodora Berga. Po 1863 słuch po nim zaginął. Przypisuje się mu autorstwo broszury Sąd i wyrok poezji przeciw polityce, wydanej w Nowym Jorku w 1865.
Franciszek Dobrowolski • Adam Asnyk • Wojciech Biechoński • Ignacy Chmieleński • Marian Karol Dubiecki • Stanisław Frankowski • Józef Gałęzowski • Eugeniusz Dębiński-Kaczkowski • Józef Kajetan Janowski • Piotr Kobylański • Henryk Krajewski • Stanisław Krzemiński • Cezary Morawski • Witold Moszyński • Józef Narzymski • Adam Pieńkowski • Józef Piotrowski • Henryk Wohl