Ignacy Wieniewski
Z Wikipedii
Ignacy Wieniewski (ur. 1896, zm. 16 sierpnia 1986) – historyk literatury, filolog klasyczny, eseista, tłumacz.
W latach 1914–1917 studiował filologię klasyczną na Sorbonie i w College de France w Paryżu. Wstąpił do formowanej we Francji armii Józefa Hallera. 1918–1921 odbył studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1923 zatrudniony w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. W latach 1926-1933 był kierownikiem referatu szkolnictwa polskiego za granicą.
W 1940 walczył w armii polskiej we Francji. Od 1941 w Wielkiej Brytanii. W latach 1941–1945 był naczelnikiem Wydziału Polskiego w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Londynie. W 1953 został docentmem, później profesorem Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie.
Autor przekładów z literatury greckiej i rzymskiej (m.in. "Eneida", "Iliada"). W swych esejach przeciwstawił XX-wiecznemu dehumanizmowi wzór człowieczeństwa wywiedziony z kultury antycznej.
[edytuj] Dzieła
- Szkolnictwo polskie na obczyźnie (1930)
- Podstawy kultury polskiej. Próby zarysu (Londyn 1946)
- Powrót na Via Appia (Londyn 1951)
- Antycznym szlakiem. Studia i szkice (Londyn 1964)
- Kalejdoskop wspomnień (Londyn 1970)
- Wpływ kultury klasycznej na kulturę polską (Londyn 1982)
