Iwan Osipowicz de Witt

Z Wikipedii

Iwan Osipowicz de Witt (ros. Иван Осипович де Витт) właściwie Jan de Witte (ur. 1781 – zm. 1840) – rosyjski generał kawalerii, warszawski gubernator wojenny od 1831, hrabia.

Był synem polskiego Józefa Witte komendanta twierdzy w Kamieńcu Podolskim i jego żony Zofii Potockiej. Po rozwodzie z jego ojcem, matka poślubiła Szczęsnego Potockiego targowiczanina. Ojciec Jana, przeszedł na rosyjską służbę, ale zarówno on jak i syn do końca życia pozostali katolikami. Brał udział w wojnach napoleońskich. Ranny w bitwie pod Austerlitz w 1805. W 1809 przeszedł na stronę Napoleona. W 1811 był tajnym agentem napoleońskim w Księstwie Warszawskim. W czerwcu 1812 powrócił do wojska rosyjskiego i w randze generała-majora wziął udział w wojnie obronnej.

W 1823 został dowódcą III Korpusu Rezerwowego Kawalerii. Wziął udział w wojnie rosyjsko-tureckiej 1828-1829. Na czele swojego korpusu brał udział w tłumieniu powstania listopadowego. W czasie szturmu Warszawy w 1831 ranny w kolano.

10 września 1831 mianowany warszawskim gubernatorem wojennym. W 1833 na polecenie namiestnika Królestwa Polskiego feldmarszałka Iwana Paskiewicza powołał w Warszawie Komisję Śledczą dla Przestępców Politycznych, przemianowaną w 1834 na Komisję Śledczą przy naczelnym Dowódcy Armii Czynnej i Naczelniku Królestwa Polskiego. Do jej zadań należało tropienie konspiracji politycznej w Królestwie Polskim i jej powiązań zagranicznych. W 1838 mianowany inspektorem rezerw kawalerii.

[edytuj] Bibliografia

• Витт граф Иван Осипович
• Stała Komisja Wojenno-Śledcza, AGAD, opis zespołu, wstęp
• Andrzej Biernat, Ireneusz Ihnatowicz, Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa 2003