Język karaimski

Z Wikipedii

(Qaray tili)
Obszar	Litwa, Ukraina (Krym), również Polska
Liczba mówiących	ok. 100
Ranking	poza pierwszą 100.
Klasyfikacja genetyczna	Języki tureckie Języki kipczackie Język karaimski
Pismo	alfabet hebrajski, łaciński, cyrylica


SIL	KDR
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata

Język karaimski – język z kipczackiej grupy języków tureckich.

Językiem karaimskim posługują się Karaimi zamieszkujący Litwę (głównie miasta Troki i Wilno), Zachodnią Ukrainę, Krym i Polskę. Tradycyjnie dzieli się go na dwie grupy: wschodnią (na Krymie) i zachodnią z dialektami trocko-wileńskim i łucko-halickim. Wspomniane dwa dialekty z grupy zachodniej zachowały wiele cech archaicznych, świadczących o kipczackim pochodzeniu języka. Jednak jeden z ważniejszych powodów uchowania się wielu archaicznych cech (przede wszystkim w leksyce i morfologii) języka pisanego, mianowicie odizolowanie języka karaimskiego od reszty języków tureckich poprzez otoczenie słowiańskie, był zarazem czynnikiem powodującym daleko idące zmiany w składni i po części słownictwie języka potocznego Karaimów łucko-halickich czy litewskich. Na język krymsko-karaimski bardzo silny wpływ miał język Tatarów Krymskich a także osmańsko-turecki. Są to już wpływy oguzyjsko-tureckie. Te różnice historyczne są głównym powodem różnic między wschodnio- a zachodnio-karaimską odmianą języka. Nigdy się też nie wykształcił jeden wspólny karaimski język literacki.

Współcześnie językiem karaimskim posługuje się ludność karaimska w skupiskach litewskich, w Haliczu (kilka osób) i na Krymie, oraz w mniejszym stopniu Karaimi zamieszkali w Polsce.