Język ewenkijski
Z Wikipedii
Język ewenkijski - język tunguski ludu Ewenków. Rozprzestrzeniony we wschodniej Syberii - od Jeniseju do Sachalinu. Mówi nim ok. 13 tys. osób w Rosji (1970), a także ok. 9 tys. osób w Mongolii i północnych Chinach. Razem z językiem eweńskim i językiem mandżurskim zalicza się do grupy języków tungusko-mandżurskich. Posiada wiele gwar i dialektów (m.in. „chakające", „siekające" i „szekające"). Podstawą języka literackiego jest południowy dialekt. W języku ewenkijskim występuje harmonia samogłosek. Zalicza się do języków aglutynacyjnych. Posiada skomplikowany system przypadków, osobowych form czasownika i imiesłowów. Liczne zapożyczenia z języka jakuckiego i buriackiego.
Pismo oparte na alfabecie łacińskim od 1931, a od 1937 na cyrylicy.
azerski • baszkirski • buriacki • czuwaski • dagurski • ewenkijski • eweński • gagauski • jakucki • kałmucki • karaimski • karakałpacki • kazachski • kipczacki • kirgiski • kitański • krymczacki • krymskotatarski • mandżurski • mogolski • mongolski • mongolski klasyczny • mongorski • ojracki • osmańsko-turecki • santyjski • szera-jögurski • tatarski • tofa • turecki • turkmeński • ujgurski • uzbecki
