José Néstor Pekerman

Z Wikipedii

José Néstor Pekerman (ur. 3 września 1949 roku w Villa Dominguez), argentyński piłkarz i trener piłkarski. Jako zawodnik występował w Argentynie (Argentinos Juniors, 1970-1974) i Kolumbii (Independiente Medellín, 1974-1978). W wieku dwudziestu dziewięciu lat odniósł kontuzję kolana, która zakończyła jego karierę. Na początku lat 80. rozpoczął pracę szkoleniową jako trener juniorów; przez kolejne dwie dekady pracował wyłącznie z młodzieżą, najpierw w klubach, a od 1994 do 2001 roku z reprezentacją Argentyny U-21. Jego podopieczni, wśród których znajdowali się wówczas rozpoczynający kariery piłkarskie Sorín, Leo Franco, Samuel, Aimar, Cambiasso, Riquelme, Saviola, Burdisso, czy Maxi Rodríguez, zdobyli trzykrotnie mistrzostwo świata do lat dwudziestu jeden oraz dwa razy triumfowali w mistrzostwach Ameryki Południowej. Opinia jednego z najlepszych trenerów zespołów młodzieżowych nie przeszkodziła mu w objęciu - we wrześniu 2004 roku - funkcji selekcjonera dorosłej reprezentacji. Doprowadził ją do ćwierćfinału Mundialu 2006, a po jego zakończeniu - mimo sprzeciwów prezesa federacji oraz kibiców - złożył dymisję. Pozostawał bez pracy rok. W maju 2007 roku podpisał kontrakt z meksykańskim klubem Deportivo Toluca.

[edytuj] Kariera szkoleniowa

Od 1982 przez dwanaście lat był trenerem juniorów w Chacarita Juniors, Argentinos Juniors oraz chilijskim Colo-Colo Santiago.

W 1994 roku został wybrany na selekcjonera młodzieżowej reprezentacji Argentyny. W kraju nominacja ta wzbudziała wiele kontrowersji, ponieważ Pekerman był osobą nieznaną w środowisku piłkarskim i nie mógł poszczycić się żadnymi sukcesami. Szybko jednak uciszył wszystkich krytyków. Prowadzona przez niego drużyna trzykrotnie (w 1995, 1997 i 2001 roku) triumfowała w mistrzostwach świata U-21 oraz dwukrotnie (1997 i 1999) w młodzieżowym mistrzostwach Ameryki Południowej.

Po Mundialu 1998 prezydent federacji Julio Grondona zaproponował Pekermanowi przejęcie pierwszej reprezentacji, ale szkoleniowiec uznał, że jeszcze nie jest gotowy i rekomendował na to stanowisko Marcelo Bielsę.

W 2003 roku przeniósł się do Hiszpanii, gdzie został dyrektorem sportowym w drugoligowym CD Leganés, którego właścicielem był argentyński biznesmen Daniel Grinbank. Pekerman wytrzymał na tym stanowisku tylko kilka miesięcy i jeszcze w tym samym roku powrócił do Argentyny.

Kiedy Bielsa niespodziewanie zrezygnował po zdobyciu złotego medalu olimpijskiego w 2004 roku, Grondona ponowił swoją propozycję i tym razem Pekerman nie odmówił. W eliminacjach do Mundialu 2006 prowadzona przez niego reprezentacja zajęła drugie miejsce, zdobywając tyle samo punktów co Brazylia. W osiemnastu meczach kwalifikacyjnych wystąpiło aż czterdziestu sześciu piłkarzy.

Na Mundialu Argentyńczycy zajęli pierwsze miejsce w grupie, po drodze pokonując m.in. Serbię i Czarnogórę 6:0. W drugiej rundzie po dogrywce zwyciężyli Meksyk. Odpadli w ćwierćfinale po rzutach karnych, które lepiej wykonywali podopieczni Jürgena Klinsmanna. Obserwatorzy podkreślali, że szkoleniowcowi udało się umiejętnie zestawić w kadrze doświadczonych zawodników (Roberto Ayala, Juan Pablo Sorin, Hernán Crespo) z piłkarską młodzieżą (Carlos Tevez, Lionel Messi, Maxi Rodriguez). Jednak po ostatnim spotkaniu na głowę Pekermana spadła fala krytyki. Dziennikarze zarzucali mu, że zamiast młodych Riquelme albo Teveza wpuścił na boisko doświadczonego Julio Cruza, który, ich zdaniem, był najsłabszym ogniwem w drużynie. Pekerman, mimo sprzeciwu Grondony, podał się do dymisji.

30 maja 2007 roku podpisał kontrakt z meksykańskim klubem Deportivo Toluca.

• 1982-82 – Chacarita Juniors, drużyna juniorów
• 1982-92 – Argentinos Juniors, drużyna juniorów
• 1992-94 – Colo-Colo Santiago, drużyna juniorów
• 1994-01 – reprezentacja Argentyny U-21
• 2003-03 – CD Leganés, dyrektor sportowy
• 2004-06 – reprezentacja Argentyny
• od 2007 – Deportivo Toluca

[edytuj] Sukcesy szkoleniowe

• mistrzostwo świata U-21 1995, 1997 i 2001 oraz mistrzostwo Ameryki Południowej U-21 1997 i 1999 z reprezentacją Argentyny U-21
• awans do Mundialu 2006 i start w tym turnieju (ćwierćfinał) z reprezentacją Argentyny

[edytuj] Ciekawostki

• Po zakończeniu kariery piłkarskiej przez cztery lata pracował jako taksówkarz w Buenos Aires.
• Swoje trzy psy, na cześć krajów, w których zdobywał mistrzostwo świata jako selekcjoner młodzieżowej reprezentacji, nazwał Katar, Malezja i Argentyna.
• Jest żonaty i ma dwie córki.

poprzednik: Marcelo Bielsa

Selekcjoner w latach 2004-2006

następca: Alfio Basile