Kałojan

Z Wikipedii

Kałojan (także: Joanica; czasem z przydomkiem: Rzymianobójca, bułg. Калоян) car bułgarski w latach 1197-1207, młodszy brat Iwana Asena I i Piotra II.

Według średniowiecznych dokumentów Kałojan był przypuszczalnie wołoskiego pochodzenia, choć nazwa całej dynastii, wywodzącej się od imienia Asena, najprawdopodobniej jest turecka (kumańska).

Za rządów Kałojana ustabilizowała się wewnętrzna sytuacja kraju, m.in. dzięki uznaniu międzynarodowemu, jakie Bułgaria zdobyła sobie dzięki jego zręcznej polityce. Kałojan prowadził z papieżem Innocentym III rozmowy, dotyczące przystąpienia Bułgarii do unii z Rzymem, w zamian za uznanie jego władzy. W efekcie 7 listopada 1204 r. papieski legat, kardynał Leon koronował Kałojana na króla (rex) według ceremoniału łacińskiego. Dzień wcześniej Leon podniósł do rangi prymasa Bułgarii arcybiskupa Wasila, dzięki czemu powstały zaczątki niezależnej od Bizancjum hierarchii kościelnej. Praktyczne następstwa unii nie były jednak zbyt duże. Kałojan, podobnie jak jego poprzednicy, posługiwał się tytułem "car", według średniowiecznych standardów równoważnym cesarzowi i wyższym od "króla".

14 kwietnia 1205 wojska Kałojana w wielkiej bitwie pod Adrianopolem rozbiły armię Cesarstwa Łacińskiego, dowodzoną przez cesarza Baldwina I Flandryjskiego, a sam Baldwin dostał się do bułgarskiej niewoli.

Zmarł w trakcie oblężenia Salonik (Sołuń) w 1207 roku.

19 kwietnia 2007 w Wielkim Tyrnowie odbył sie uroczysty, powtórny pogrzeb szczątków cara, które 35 lat wcześniej zostały odnalezione przez archeologów. Kości cara umyto (zgodnie z obrządkiem) i pochowano w stalowej trumnie wypełnionej argonem, co ma zapobiec rozkładowi szczątków.^[1]

Przypisy