Karabin maszynowy FN MAG

Z Wikipedii

Mitrailleuse d'Appui General (MAG)
Ksp 58
Dane podstawowe
Państwo	Belgia
Producent	Fabrique Nationale de Herstal
Rodzaj	uniwersalny karabin maszynowy
Historia
Prototypy	lata 50. XX wieku
Produkcja seryjna	1958 - do chwili obecnej
Dane techniczne
Kaliber	7,62 mm
Nabój	7,62 x 51 mm NATO
Taśma nabojowa	taśma rozsypana typu amerykańskiego lub taśma ciągła, pojemność odcinka taśmy 50 nabojów
Wymiary
Długość	1260 mm
Długość lufy	545 mm
Masa
broni	20,35 kg (na podstawie trójnożnej)
karabinu właściwego	10,85 kg
Inne
Prędkość pocz. pocisku	~840 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna	600 - 1000 strz./min
Zasięg skuteczny	800 m (z dwójnogu) 1200 m (z trójnogu)

Mitrailleuse d'Appui General (MAG) - belgijski uniwersalny karabin maszynowy, jeden z najbardziej rozpowszechnionych karabinów maszynowych tej klasy.

[edytuj] Historia

W latach 50. XX wieku w belgijskich zakładach Fabrique Nationale w Herstal w Belgii rozpoczęto prace nad nowym karabinem maszynowym. Nowa konstrukcja miała zastąpić ręczne i ciężkie karabiny maszynowe. Do zasilania nowej broni wybrano nabój 7,62 x 51 mm który miał stać się standardowym nabojem NATO.

Konstruktor nowej broni Ernest Vervier konstruując nową broń postanowił oprzeć się na sprawdzonych wzorach. Sposób ryglowania oparł na produkowanym także w zakładach FN amerykańskim rkm-ie BAR, mechanizm zasilania i taśma amunicyjna były wzorowane na niemieckim ukm-ie MG 42. W rezultacie otrzymano broń solidną i bardzo niezawodną.

Produkcję nowego karabinu maszynowego rozpoczęto w 1958 roku. Z czasem MAG został zakupiony przez armie ponad 80 krajów świata, oficjalnie do uzbrojenia został przyjęty w 25, a jego produkcję poza Belgią prowadzono między innymi w Indiach, Izraelu, Szwecji, Wielkiej Brytanii i USA.

W latach 90. XX wieku karabin maszynowy MAG został przyjęty do uzbrojenia US Armed Forces jako M240 (zastąpił ukm M60)

[edytuj] Opis konstrukcji

MAG jest zespołową bronią samoczynną. Zasada działania oparta o odprowadzanie gazów prochowych przez boczny otwór w lufie. Broń wyposażona jest w czteropołożeniowy regulator gazowy. Ryglowanie ryglem dźwigniowym. Mechanizm spustowy umożliwia tylko ogień ciągły. Zasilanie taśmowe, lewostronne. Taśma rozsypna M13. Karabin posiada lufę szybkowymienną zakończoną szczelinowym tłumikiem płomienia. Lufa jest na stałe połączona z komorą gazową i dwójnogiem. Przyrządy celownicze składają się z muszki stałej i celownika nastawnego.

[edytuj] Bibliografia

• Stanisław Kochański, Broń strzelecka lat osiemdziesiątych, Bellona 1991. ISBN 83-11-07784-3

To jest tylko zalążek artykułu związanego z bronią. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.