Karol Rojek

Z Wikipedii

Karol Rojek (ur. 4 listopada 1909 w Zatorach, powiat Pułtusk, zm. 20 maja 1973 w Warszawie), ekonomista polski, inżynier mechanik, specjalista transportu, urzędnik państwowy.

Był synem Józefa (robotnika) i Heleny z Zeglińskich. Z jego rodzeństwa Józef, lotnik, zginął w czasie II wojny światowej zestrzelony nad Atlantykiem. Uczęszczał do Gimnazjum im. Staszica w Warszawie, w latach 1928-1935 studiował ekonomię w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie; otrzymał wyróżnienie za pracę Wodniarskie procedery zarobkowe na terenie Warszawy. Pracował w polskim oddziale YMCA, działał w Związkach Sportowych Warszawy. Ukończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie; jako podporucznik mechanik pułku lotniczego został zmobilizowany w 1939 i w czasie kampanii wrześniowej walczył pod dowództwem generała Kleeberga. Był ranny pod Kockiem. Nie trafił do niewoli niemieckiej i w okresie okupacji pracował w hurtowym handlu warzywami; działał jednocześnie w konspiracji, m.in. organizacji wywiadowczej "Muszkieterowie". Kilkakrotnie był zatrzymywany przez gestapo.

Po wojnie został zmobilizowany w Radomiu; wkrótce zwolniony z wojska, został skierowany do pracy w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, gdzie był m.in. wicedyrektorem Biura Organizacji Dostaw. Pracował następnie w rządowej administracji transportowej, zajmował stanowiska wicedyrektora Departamentu Komunikacji i Łączności w Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, wicedyrektora Departamentu Transportu w Ministerstwie Budownictwa Przemysłowego, dyrektora Departamentu Transportu, Mechanizacji i Energetyki w Ministerstwie Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, radcy tego ministerstwa. Kierował transportem na takich wielkich budowach, jak Huta Lenina w Krakowie, Huta Bieruta w Częstochowie, Stadion Dziesięciolecia w Warszawie. W 1956 uzyskał dyplom inżyniera mechanika na Politechnice Śląskiej w Gliwicach.

W latach 1950-1955 był redaktorem naczelnym miesięcznika "Transport" (później "Transport i Spedycja"), przez wiele lat wchodził w skład redakcji miesięcznika "Motoryzacja". Ogłosił ponad 100 artykułów i kilka podręczników dotyczących mechanizacji, eksploatacji i naprawy pojazdów oraz ekonomiki transportu budowlanego, m.in. O usprawnieniu transportu w budownictwie (1952), Mechanizacja przeładunków materiałów sypkich (1964), Roboty ładunkowe (1960), Roboty ładunkowe. Zarys organizacyjno-ekonomiczny (1967), Roboty ładunkowe. Podstawy ekonomiki (1973). Był członkiem Rady Naukowej Instytutu Transportu Samochodowego, od 1960 członkiem Rady Motoryzacyjnej przy Radzie Ministrów.

Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, był laureatem nagórd resortowych. Zmarł w Warszawie i pochowany został na warszawskim cmentarzu ewangelickim. Z małżeństwa z Marią z Koelichenów (filologiem i publicystką) miał syna Tomasza (matematyka).

Źródła:

• Stanisław Marian Brzozowski, Karol Rojek, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XXXI, 1989