Kazimierz Białaszewicz

Z Wikipedii

Kazimierz Białaszewicz (ur. 12 kwietnia 1882 w Suwałkach, zm. 19 stycznia 1943 w Warszawie) - polski biolog

Studiował nauki przyrodnicze w Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Jagiellońskim. Odbył także studia biochemiczne w Budapeszcie. Prowadził badania między innymi w Uniwersytecie w Saratowie (1910-1913) oraz Instytucie Biologii Doświadczalnej Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, jako kierownik Zakładu Fizjologii (1919-1943). W 1920 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego oraz objął kierownictwo Katedry Fizjologii Zwierząt w Uniwersytecie Warszawskim. W czasie wojny wykładał na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim.

Od 1915 członek rzeczywisty, a od 1929 członek zwyczajny TWN. W 1920 został członkiem korespondencyjnym Polskiej Akademii Umiejętności, a w 1923 członek czynny. W 1918 współorganizował Instytutu Biologii Doświadczalnej TNW i Wolną Wszechnicę Polską w Warszawie. W latach 1932-1939 był delegatem PAU na Conseil perfectionnement de l'Institut Francais de Varsovie.

W pracy naukowej zajmował się fizjologią kręgowców, a w szczególności fizjologią rozwoju i przewodu pokarmowego. Poza tym interesowała go biochemia porównawcza i fizjologia pracy. Jest autorem ok. 40 prac naukowych.

[edytuj] Wybrane publikacje naukowe

• Z badań nad wzrostem zarodków płazów (1909)
• O budowie komórek parzawkowych u stułbi (1914)
• Wpływ zapłodnienia na oddychanie jaj (1915)
• Z badań porównawczych nad ogólną przemianą materii i energii (1919)
• Własności fizyczne i chemiczne materii żywej (1924)
• Przyczynek do znajomości składu mineralnego krwi u zwierząt morskich (1932)
• Przemiany chemiczne w organizmie żywym (1948)

Źródło:

• Biogramy uczonych polskich, Część II: Nauki biologiczne (pod redakcją Andrzeja Śródki i Pawła Szczawińskiego), Ossolineum, Wrocław 1985