KFOR
Z Wikipedii
KFOR (Kosovo Force) - siły międzynarodowe pod auspicjami NATO, działające na terenie Kosowa. Misja KFOR, dążąca do utrzymania pokoju w Kosowie, rozpoczęła się 12 czerwca 1999 roku na mocy mandatu ONZ w dwa dni po przyjęciu rezolucji numer 1244 przez Radę Bezpieczeństwa ONZ.
Spis treści |
[edytuj] Historia misji
Decyzja o wysłaniu wojsk KFOR do Kosowa podjęta została w świetle kryzysu humanitarnego, jaki zaistniał w wyniku ciągłych walk, jakie wybuchły pomiędzy Armią Wyzwolenia Kosowa (UCK) a wojskowymi i policyjnymi oddziałami Serbii i Czarnogóry. Obie strony dopuszczały się aktów przemocy wobec ludności cywilnej, co przyczyniło się m.in. do znacznej emigracji miejscowej ludności.
W momencie rozpoczęcia misji w skład KFOR wchodziło 50 000 żołnierzy z 30 państw, zarówno członków NATO, jak i niezrzeszonych. Wśród krajów, które wysłały do Kosowa najwięcej żołnierzy znajdują się m.in. Wielka Brytania (19 000 żołnierzy), Stany Zjednoczone (7 000), Francja (7 000), Niemcy (6 000), Włochy (5 000), Rosja (ok. 3 000), Holandia (2 000), Ukraina (1 300) i Hiszpania (1 200) [1]. Swoje wojska wysłały również państwa członkowskie NATO: Belgia, Bułgaria, Czechy, Dania, Estonia, Grecja, Islandia, Kanada, Litwa, Luksemburg, Norwegia, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Turcja i Węgry. Udział w KFOR biorą również wojska z państw niebędących członkami NATO, w tym Argentyna, Armenia, Austria, Azerbejdżan, Finlandia, Gruzja, Irlandia, Maroko, Malezja, Szwecja, Szwajcaria oraz Zjednoczone Emiraty Arabskie.
KFOR podzielony jest na cztery wielonarodowe brygady. Każda z nich odpowiada za określony rejon prowincji, ale wszystkie podlegają dowódcy KFOR.
[edytuj] Cele
Celami wojsk KFOR są m.in.:
- Stworzenie i utrzymanie warunków umożliwiających bezpieczne funkcjonowanie mieszkańców Kosowa w miejscu ich zamieszkania
- Zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego
- Monitorowanie, kontrolowanie oraz, jeżeli sytuacja tego wymaga, wymuszanie realizacji porozumień, na mocy których doszło do zakończenia konfliktu.
- Wspieranie misji UNMIK ONZu.
[edytuj] Polska w KFOR
Polski Kontyngent Wojskowy (PKW) KFOR wchodzi w skład Międzynarodowych Sił Zadaniowych Wschód Multinational Task Forces - East MNTF-E) pod dowództwem amerykańskim. Polski batalion jest podzielony zgodnie z przyjętym etatem oraz ma swoją siedzibę w bazie amerykańskiej Camp Bondsteel.
W pierwszej fazie misji KFOR polski batalion był obsadzany przez pododdziały 6 Brygady Desantowo-Szturmowej - później w misji brali także udział żołnierze 10 Brygady Kawalerii Pancernej ze Świętoszowa. Od pewnego okresu kontyngent wystawia 21 Brygada Strzelców Podhalańskich, z której jest wydzielany Polsko-Ukraiński Batalion Sił Pokojowych (POLUKRBAT). W skład batalionu wchodzą oddziały polskie, ukraińskie oraz litewskie. Do 28 sierpnia 2006 r. siedzibą batalionu była baza "CAMP WHITE EAGLE" we wsi Raka około 10 km na północ od miejscowości Kaczanik. Natomiast siedzibą NEZ (Narodowy Element Zaopatrywania / NSE - National Support Element) była baza "Bizon Camp" w pobliżu lotniska Petrovec znajdującego się 20 km od stolicy Macedonii Skopje. Elementy wydzielone z polskiego kontyngentu są rozmieszczone również w Prisztinie. Obecnie cały kontyngent polski i litewski oraz część kontyngentu ukraińskiego znajduje się w amerykańskiej bazie Camp Bondsteel. Nie istnieje już NEZ w Petrovcu - całością logistyki obecnie zajmują się Amerykanie.
W lutym 2008 r. w misji KFOR brało udział 320 polskich żołnierzy.
