Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Łodzi
Z Wikipedii
Kościół pw. Najświętszego Serca Jezusowego – katolicka świątynia parafialna na osiedlu Retkinia w Łodzi.
Kościół jest siedzibą parafia pw. Najświętszego Serca Jezusowego należącej do dekanatu Łódź-Retkinia archidiecezji łódzkiej
Spis treści |
[edytuj] Historia
Kościół NSJ to najstarszy kościół na tym osiedlu, zbudowany po tym, jak 18 maja 1910, po wieloletnich staraniach mieszkańców, biskup kujawsko-kaliski Stanisław Zdzitowiecki erygował parafię pw. Najświętszego Serca Jezusowego w ówczesnej podłódzkiej wsi Retkinia. Kościół ten zastąpił istniejącą od 1907 r. tymczasową, drewnianą kaplicę.
Kościół pierwotnie zbudowany był w stylu nawiązującym do neogotyckiego. Była to świątynia jednonawowa, murowana, zbudowana na rzucie w formie krzyża łacińskiego, którego poprzeczne ramiona zawierały kaplice boczne.
W latach 1977-1983, po zbudowaniu osiedla mieszkaniowego z wielkiej płyty i wynikającego z tego znacznego wzrostu liczby parafian, kościół został gruntownie rozbudowany, powiększając kilkakrotnie swą powierzchnię. W wyniku tej rozbudowy ze starej budowli pozostała jedynie dzwonnica i ściana frontowa. W połowie lat 80. także dzwonnica została częściowo przebudowana. Ciekawostką jest fakt, iż w trakcie rozbudowy stary budynek kościoła został "obudowany" przez nowy, a następnie w ciągu dwóch miesięcy (22 czerwca-27 sierpnia 1982) – rozebrany.
Kościół NSJ jest świątynią dwukondygnacyjną, pod główną salą kościoła, tzw. kościołem górnym znajduje się nieco mniejszy kościół dolny, w którym także odbywają się nabożeństwa. Kościół posiada konstrukcję nośną z żelbetu, natomiast ściany osłonowe są z cegły. Obiekt ma wachlarzowo rozwinięte okna. Autorem architektonicznego projektu rozbudowy był architekt Marian Sordyl.
Dwukondygnacyjność jako rozwiązanie architektoniczne, które zaproponowano w latach 70. wynikała z tego, iż nawet mimo rozbudowy świątynia, w której w każdą niedzielę odbywało się ok. 8 mszy, nie byłaby w stanie pomieścić w górnym kościele wszystkich wiernych z bardzo licznej parafii, obejmującej szybko rozwijające się osiedle oraz skupiska domów jednorodzinnych.
Mimo istnienia dwu kondygnacji liczba osób biorących udział w nabożeństwach, zwłaszcza w dni ważnych świąt kościelnych była tak duża, iż wierni musieli tłoczyć się, a także stać w przedsionkach kościoła, lub wręcz na schodach, jako że 1985 r. na terenie parafii Najświętszego Serca Jezusowego zamieszkiwało blisko 80 tysięcy mieszkańców. Sytuacja zaczęła się zmieniać w II poł. lat 80.
Już wkrótce po przebudowaniu budynku z terenu podległej parafii wyodrębniono kolejne jednostki organizacyjne: parafię pw. Chrystusa Króla (1982 r.), Najświętszej Eucharystii (1987), Wniebowstąpienia Pańskiego (1989) i św. Rodziny (1990 r.). Spowodowało to znaczące zmniejszenie liczby parafian kościoła, a także spadek uczestników mszy, gdyż nowo erygowane parafie w krótkim okresie czasu otrzymały własne obiekty sakralne.
[edytuj] Rzeźby w Kościele
W latach 1998-2000 artysta rzeźbiarz Wojciech Gryniewicz zaprojektował i zrealizował fryz płaskorzeźb "Przymierze Miłości" z przedstawieniami Adama i Ewy, Noego, Abrahama, Mojżesza, Dawida, Salomona, Melchizedeka, Eliasza, Izajasza, Jeremiasza, Ezechiela, Daniela, Zachariasza. Wykonał także rzeźby w Kaplicy Matki Bożej: Zwiastowanie, Boże Narodzenie i Adorację Korony oraz rzeźby w Kaplicy Chrystusa Miłosiernego: Chrzest Chrystusa, Objawienie Ducha Świętego, Adorację Krzyża Drzewa Życia i św. Faustynę.
[edytuj] Kapłani
W Kościele Najświętszego Serca Jezusowego w Łodzi pełni posługę sześciu kapłanów:
- ks. kanonik Roman Łodwig - proboszcz
- ks. Marek Kaczmarek - wikariusz
- ks. Zbigniew Pniewski - wikariusz
- ks. Bogumił Kucyk - wikariusz
- ks. Andrzej Bednarek - wikariusz
- ks. infułat Jan Sobczak - były proboszcz, obecnie rezydent
