Kominiarski Wierch

Z Wikipedii

Współrzędne: 49° N 19° WBłąd w wyrażeniu: Nierozpoznany znak interpunkcyjny „,” Błąd w wyrażeniu: Nierozpoznany znak interpunkcyjny „,” (Kominiarski Wierch)

Kominiarski Wierch
Kominiarski Wierch – widok ze szlaku na Grzesia
Państwo	Polska, Europa
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	1829 m n.p.m.
Wybitność	370 m
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Kominiarski Wierch (dawniej nazywany Kominami Tylkowymi) – wybitny masyw górski w Tatrach Zachodnich, pomiędzy Doliną Chochołowską i Kościeliską. Jego szczyt ma wysokość 1829 m n.p.m., jest płaski i rozległy, ma powierzchnię ponad 4 ha. Przez pasterzy góralskich nazywany był Pustą Równią. Z południowej strony oddzielony jest od Ornaku Iwaniacką Przełęczą. W kierunku wschodnim ciągną się od niego, ponad Doliną Smytnią dwie równoległe granie. Większa, mająca ok. 2 km długości, w końcowej części przechodzi w Raptawicką Grań zakończoną Raptawicką Turnią górującą ponad Polaną Pisaną. Mniejsza zakończona jest Smytniańskimi Turniami. W kierunku południowym sąsiaduje z reglowym wzniesieniem – Wielkim Opalonym Wierchem poprzez nieduży grzbiet zwany Kufą.

Cały masyw zbudowany jest z wapieni triasowych i porośnięty bogatą florą roślin wapieniolubnych, m.in. rośnie tu dębik ośmiopłatkowy, szarotka alpejska, goździk wonny, liczne gatunki goryczek. W skałach występuje około 140 poznanych jaskiń, z których największa to tzw. Bańdzioch Kominiarski. Kominiarski Wierch wznosi się ponad dolinami: Kościeliską, Iwanowską, Iwaniacką, Chochołowską, Dudową, Lejową.

W otoczeniu Kominiarskiego Wierchu znajdowało się 5 hal górskich, które dawniej wypasane były aż pod sam szczyt: Hala Stoły, Hala Kominy Tylkowe, Hala Kominy Dudowe, Hala Iwanówka, Hala Smytnia^[1]. Obecnie, po zaprzestaniu wypasu stopniowo zarastają one lasem. Stosunkowo dobrze zachowana jest jeszcze Niżnia Polana Kominiarska (część dawnej Hali Kominy Tylkowe), leżąca przy północnych stokach głównego szczytu. W zboczach Kominiarskiego Wierchu wydobywano rudy żelaza. Jeszcze ok. 1840 r czynnych było kilka sztolni, do jednej z nich dochodzono po kilkunastometrowej drabinie przymocowanej do skał.

W 1892 r. Mieczysław Karłowicz wyznakował nieistniejące już wejście na Kominiarski Wierch od strony północnej. W 1901 r. wyznakowano nowy szlak turystyczny od Iwaniackiej Przełęczy na szczyt. Był on bardzo popularny, zwiedzany również przez liczne wycieczki szkolne z przewodnikiem. 1 sierpnia 1988 r. szlak został zamknięty, by turyści nie płoszyli orła przedniego, który się tu zagnieździł w skałach.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia