Konklawe 1914

Z Wikipedii

Konklawe 1914, konklawe, które wybrało następcę papieża Piusa X, który zmarł w Watykanie 20 sierpnia 1914 roku.

Spis treści

1 Kontekst polityczny
2 Zniesienie weta
3 Papabile
4 Nowy papież
5 Dane dotyczące konklawe 1914
6 Źródła

[edytuj] Kontekst polityczny

Pierwsza wojna światowa pokazała trudności przewodnictwa Świętego Miasta jako mediatora prowadzącego do zakończenia wojny, w której katolickie Belgia i Francja były atakowane przez protestanckie Niemcy, te zaś były wspierane przez katolicką Austrię, podczas gdy protestancka Wielka Brytania (wykluczając katolicką Irlandię) i prawosławna Rosja stały po stronie Francji. Zastanawiano się, czy Watykan powinien pozostawać neutralny, czy też powinien objąć moralne przewodnictwo, rzucając publiczne sądy krytykujące zachowania stron konfliktu.

Konklawe zgromadziło kardynałów z krajów będących w konflikcie ze sobą: Károl von Hörnig z Austro-Węgier, Louis-Henri Luçon z Francji, Felix von Hartmann z Niemiec oraz dwóch kardynałów ze Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Francis Bourne (z Anglii i Walii) oraz Michael Logue (z Irlandii).

[edytuj] Zniesienie weta

Po pogrzebie popularnego, ale kontrowersyjnego papieża Piusa X, kardynałowie zdecydowali zgromadzić się na konklawe pod koniec sierpnia 1914 roku. Najważniejszą różnicą w porównaniu do wcześniejszych konklawe było odebranie prawa weta świeckim monarchom wobec decyzji wyboru papieża dokonanej przez kardynałów. Po raz pierwszy w historii, kardynałowie mogli dokonać wyboru papieża samodzielnie.

[edytuj] Papabile

Główna linia podziału w kolegium kardynalskim przebiegała według stosunku do konserwatywnego i radykalnie antymodernistycznego pontyfikatu Piusa X. Ci, którzy pragnęli kontynuacji linii Piusa X, grupowali się wokół sekretarza stanu Merry del Val i popierali kandydaturę Serafiniego. Faworytem frakcji bardziej umiarkowanej był arcybiskup Bolonii Giacomo Della Chiesa, pewne szanse dawano też kardynałowi Maffi.

[edytuj] Nowy papież

Konklawe rozpoczęło się w Kaplicy Sykstyńskiej 31 sierpnia.

Codziennie, począwszy od 1 września, odbywały się cztery głosowania, dwa rano i dwa po południu. Wyniki poszczególnych głosowań są znane dzięki zapiskom kardynała Piffla, arcybiskupa Wiednia, które zostały opublikowane po jego śmierci. Przedstawiały się one następująco:

1) rano 1 września:

Maffi i Della Chiesa – po 12
Pompilj – 9
Merry del Val – 7
Serafini – 4
Lualdi – 3
Ferrata i Bacilieri – po 2
Gasparri, Falconio, Agliardi, Ferrari, Gotti i de Lai – po 1

2) rano 1 września:

Maffi i Della Chiesa – po 16
Pompilj – 10
Merry del Val – 7
Serafini, Lualdi i Ferrata – po 2
Bacilieri i Richelmy – po 1

3) po południu 1 września:

Della Chiesa – 18
Maffi – 16
Pompilj – 9
Merry del Val – 7
Serafini, Lualdi i Richelmy – po 2
Ferrata – 1

4) po południu 1 września:

Della Chiesa – 21
Maffi – 15
Pompilj – 9
Merry del Val – 6
Serafini, Lualdi – po 2
Ferrata i Richelmy – po 1

5) rano 2 września:

Della Chiesa – 20
Maffi – 13
Serafini – 10
Pompilj – 6
Merry del Val i Lualdi – po 2
Bacilieri, Richelmy, Francica-Nava i van Rossum – po 1

6) rano 2 września:

Della Chiesa – 27
Serafini – 17
Maffi – 7
Pompilj i Lualdi – po 2
Richelmy i Francica-Nava – po 1

7) po południu 2 września:

Della Chiesa – 31
Serafini – 21
Maffi – 2
Pompilj, Richelmy i Francica-Nava – po 1

8) po południu 2 września:

Della Chiesa – 32
Serafini – 24
Richelmy – 1

9) rano 3 września:

Della Chiesa – 34
Serafini – 22
Richelmy – 1

10) rano 3 września:

Della Chiesa – 38
Serafini – 18
Richelmy – 1

3 września 1914, po dziesiątym głosowaniu, Giacomo Kardynał della Chiesa, arcybiskup Bolonii we Włoszech został wybrany na papieża, otrzymawszy 38 głosów elektorskich, czyli dokładnie tyle ile wynosiła wymagana większość 2/3 głosów. Elekt przybrał imię Benedykta XV. Trzy dni później później został koronowany w Kaplicy Sykstyńskiej przez protodiakona Francesco Salesio della Volpe.

[edytuj] Dane dotyczące konklawe 1914

Data: Konklawe 31 sierpnia - 3 września, 1914

Lokacja: Kaplica Sykstyńska w Watykanie

Obecni - 57 z 65 kardynałów, w tym 31 z Włoch, 6 z Francji, 5 z Hiszpanii, 4 z Austro-Węgier, 3 z Wielkiej Brytanii (w tym jeden Irlandczyk), po 2 z Niemiec i z Portugalii oraz po 1 z Belgii, Brazylii, Holandii i USA :
- Serafino Vannutelli (Włochy; nominacja 14 marca 1887) – kardynał-biskup Ostii i Porto e Santa Rufina; dziekan Św. Kolegium Kardynałów; wielki penitencjariusz; prefekt Św. Kongregacji ds. Ceremonii
- Antonio Agliardi (Włochy; 22 czerwca 1896) – kardynał-biskup Albano; komendatariusz kościoła prezbiterialnego S. Lorenzo in Damaso; subdziekan Św. Kolegium Kardynałów; kanclerz Św. Kościoła Rzymskiego
- Vincenzo Vannutelli (Włochy; 30 grudnia 1889) – kardynał-biskup Palestriny; komendatariusz kościoła prezbiterialnego S. Silvestro in Capite; archiprezbiter Bazyliki Liberiańskiej; prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej
- Francesco de Paola Cassetta (Włochy; 19 czerwca 1899) – kardynał-biskup Frascati; komendatariusz diakonii SS. Vito e Modesto e Crescenzia; prefekt Św. Kongregacji Soboru Trydenckiego, bibliotekarz Św. Kościoła Rzymskiego
- Gaetano de Lai (Włochy; 16 grudnia 1907) – kardynał-biskup Sabiny; prefekt Św. Kongregacji ds. Biskupów; opat komendatoryjny Farfa
- Diomede Falconio (Włochy; 27 listopada 1911) – kardynał-biskup Velletri
- Jose Sebastião Netto (Portugalia; 24 marca 1884) – kardynał-prezbiter SS. XII Apostoli; protoprezbiter Św. Kolegium Kardynałów
- Angelo Di Pietro (Włochy; 16 stycznia 1893) – kardynał-prezbiter S. Lorenzo in Lucina; datariusz Jego Świątobliwości
- Michael Logue (Wielka Brytania; 16 stycznia 1893) – kardynał-prezbiter S. Maria della Pace; arcybiskup Armagh i prymas Irlandii
- Andrea Ferrari (Włochy; 18 maja 1894) – kardynał-prezbiter S. Anastasia; arcybiskup Mediolanu
- Girolamo Maria Gotti (Włochy; 29 listopada 1895) – kardynał-prezbiter S. Maria della Scala; prefekt Św. Kongregacji Rozkrzewiania Wiary
- Domenico Ferrata (Włochy; 22 czerwca 1896) – kardynał-prezbiter S. Prisca; prefekt Św. Kongregacji Dyscypliny Sakramentów; sekretarz Najwyższej Św. Kongregacji Św. Oficjum; archiprezbiter Bazyliki Laterańskiej
- José María Martín de Herrera y de la Iglesia (Hiszpania; 19 kwietnia 1897) – kardynał-prezbiter S. Maria in Transpontina; arcybiskup Santiago de Compostela
- Giuseppe Francica Nava di Bontifé (Włochy; 19 czerwca 1899) – kardynał-prezbiter SS. Giovanni e Paolo; arcybiskup Katanii
- Agostino Richelmy (Włochy; 19 czerwca 1899) – kardynał-prezbiter S. Maria in Via; arcybiskup Turynu
- Lev Skrbenský z Hříště (Austro-Węgry; 15 kwietnia 1901) – kardynał-prezbiter S. Stefano al Monte Celio; arcybiskup Pragi i prymas Czech
- Giulio Boschi (Włochy; 15 kwietnia 1901) – kardynał-prezbiter S. Lorenzo in Panisperna; arcybiskup Ferrary; biskup Comacchio
- Bartolomeo Bacilieri (Włochy; 15 kwietnia 1901) – kardynał-prezbiter S. Bartolomeo all’Isola; biskup Werony
- Rafael Merry del Val y Zulueta (Hiszpania; 9 listopada 1903) – kardynał-prezbiter S. Prassede; sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej; archiprezbiter Bazyliki Watykańskiej; prefekt Fabryki Św. Piotra; prefekt Pałacu Apostolskiego; prefekt Św. Kongregacji ds. Sanktuarium Loreto; przewodniczący Rady ds. Patrymonium Stolicy Apostolskiej
- Joaquim Arcoverde de Albuquerque Cavalcanti (Brazylia; 11 grudnia 1905) – kardynał-prezbiter SS. Bonifacio ed Alessio; arcybiskup Rio de Janeiro
- Aristide Cavallari (Włochy; 15 kwietnia 1907) – kardynał-prezbiter S. Maria in Cosmedin; patriarcha Wenecji
- Aristide Rinaldini (Włochy; 15 kwietnia 1907) – kardynał-prezbiter S. Pancrazio
- Benedetto Lorenzelli (Włochy; 15 kwietnia 1907) – kardynał-prezbiter S. Croce in Gerusalemme; prefekt Św. Kongregacji ds. Studiów
- Pietro Maffi (Włochy; 15 kwietnia 1907) – kardynał-prezbiter S. Crisogono; arcybiskup Pizy
- Alessandro Lualdi (Włochy; 15 kwietnia 1907) – kardynał-prezbiter SS. Andrea e Gregorio al Monte Celio; arcybiskup Palermo
- Desiré Mercier (Belgia; 15 kwietnia 1907) – kardynał-prezbiter S. Pietro in Vincoli; arcybiskup Mechelen i prymas Belgii
- Pietro Gasparri (Włochy; 16 grudnia 1907) – kardynał-prezbiter S. Bernardo alle Terme; kamerling Św. Kolegium Kardynałów
- Louis-Henri Luçon (Francja; 16 grudnia 1907) – kardynał-prezbiter S. Maria Nuova e Santa Francesca Romana; arcybiskup Reims
- Paulin-Pierre Andrieu (Francja; 16 grudnia 1907) – kardynał-prezbiter S. Onofrio; arcybiskup Bordeaux
- António Mendes Bello (Portugalia; 27 listopada 1911) – kardynał-prezbiter SS. Marcellino e Pietro; patriarcha Lizbony
- José María Cos y Macho (Hiszpania; 27 listopada 1911) – kardynał-prezbiter S. Maria del Popolo; arcybiskup Valladolid
- Antonio Vico (Włochy; 27 listopada 1911) – kardynał-prezbiter S. Callisto
- Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (Włochy; 27 listopada 1911) – kardynał-prezbiter S. Maria degli Angeli
- John Murphy Farley (USA; 27 listopada 1911) – kardynał-prezbiter S. Maria sopra Minerva; arcybiskup Nowego Jorku
- Francis Bourne (Wielka Brytania; 27 listopada 1911) – kardynał-prezbiter S. Pudenziana; arcybiskup Westminster
- Leon-Adolph Amette (Francja; 27 listopada 1911) – kardynał-prezbiter S. Sabina; arcybiskup Paryża
- Enrique Almaraz y Santos (Hiszpania; 27 listopada 1911) – kardynał-prezbiter S. Pietro in Montorio; arcybiskup Sewilli
- François-Marie-Anatole de Rovérié de Cabrières (Francja; 27 listopada 1911) – kardynał-prezbiter S. Maria della Vittoria; biskup Montpellier
- Basilio Pompilj (Włochy; 27 listopada 1911) – kardynał-prezbiter S. Maria in Aracoeli; wikariusz generalny diecezji rzymskiej; tytularny arcybiskup Filippi
- Károl von Hörnig (Austro-Węgry; 2 grudnia 1912) – kardynał-prezbiter S. Agnese fuori le mura; biskup Veszprém
- Victoriano Guisasola Menénedez (Hiszpania; 25 maja 1914) – kardynał-prezbiter [bez tytułu]; arcybiskup Toledo i prymas Hiszpanii
- Domenico Serafini (Włochy; 25 maja 1914) – kardynał-prezbiter S. Cecilia
- Giacomo Della Chiesa (Włochy; 25 maja 1914) – kardynał-prezbiter SS. IV Coronati; arcybiskup Bolonii
- Franz von Bettinger (Niemcy; 25 maja 1914) – kardynał-prezbiter S. Marcello; arcybiskup Monachium-Fryzyngi
- János Csernoch (Austro-Węgry; 25 maja 1914) – kardynał-prezbiter [bez tytułu]; arcybiskup Esztergom i prymas Węgier
- Hector-Ireneo Sévin (Francja; 25 maja 1914) – kardynał-prezbiter SS. Trinita al Monte Pincio; arcybiskup Lyonu i prymas Galii
- Felix von Hartmann (Niemcy; 25 maja 1914) – kardynał-prezbiter S. Giovanni a Porta Latina; arcybiskup Kolonii
- Friedrich-Gustav Piffl (Austro-Węgry; 25 maja 1914) – kardynał-prezbiter [bez tytułu]; arcybiskup Wiednia
- Francesco Salesio della Volpe (Włochy; 19 czerwca 1899) – kardynał-diakon S. Maria in Aquiro; protodiakon Św. Kolegium Kardynałów; kamerling Św. Kościoła Rzymskiego; prefekt Św. Kongregacji Indeksu
- Ottavio Cagiano de Azevedo (Włochy; 11 grudnia 1905) – kardynał-diakon SS. Cosma e Damiano; prefekt Św. Kongregacji ds. Zakonów; protektor zakonu serwitów
- Gaetano Bisleti (Włochy; 27 listopada 1911) – kardynał-diakon S. Agata in Suburra; wielki przeor zakonu joannitów
- Louis Billot (Francja; 27 listopada 1911) – kardynał-diakon S. Maria in Via Lata
- Willem Marinus van Rossum (Holandia; 27 listopada 1911) – kardynał-diakon S. Cesareo in Palatio; przewodniczący Papieskiej Komisji Biblijnej
- Scipione Tecchi (Włochy; 25 maja 1914) – kardynał-diakon S. Maria in Domnica
- Filippo Giustini (Włochy; 25 maja 1914) – kardynał-diakon S. Angelo in Pescheria
- Michele Lega (Włochy; 25 maja 1914) – kardynał-diakon S. Eustachio
- Francis Aidan Gasquet (Francja; 25 maja 1914) – kardynał-diakon S. Giorgio in Velabro

17 elektorów mianował Leon XIII, pozostałych 40 – Pius X.

Przybyli spóźnieni: 3 kardynałów (jeden z nominacji Leona XIII, dwóch z nominacji Piusa X):
- James Gibbons (USA; 7 czerwca 1886) – kardynał-prezbiter S. Maria in Trastevere; arcybiskup Baltimore
- William Henry O'Connell (USA; 27 listopada 1911) – kardynał-prezbiter S. Clemente; arcybiskup Bostonu
- Louis-Nazaire Bégin (Kanada; 25 maja 1914) – kardynał-prezbiter SS. Vitale, Gervasio e Protasio; arcybiskup Québecu

Nieobecnych z powodu choroby/stanu zdrowia: 5 kardynałów (trzech z nominacji Leona XIII, dwóch z nominacji Piusa X):
- Kolos Ferenc Vaszary (Austro-Węgry; 16 stycznia 1893) – kardynał-prezbiter SS. Silvestro e Martino ai Monti
- Giuseppe Prisco (Włochy; 30 listopada 1896) – kardynał-prezbiter S. Sisto; arcybiskup Neapolu
- Sebastiano Martinelli (Włochy; 15 kwietnia 1901) – kardynał-prezbiter S. Agostino; prefekt Św. Kongregacji ds. Obrzędów
- František Saleský Bauer (Austro-Węgry; 27 listopada 1911) – kardynał-prezbiter S. Girolamo degli Schiavoni; arcybiskup Ołomuńca
- François Virgile Dubillard (Francja; 27 listopada 1911) – kardynał-prezbiter S. Susanna; arcybiskup Chambéry

**KONKLAWE, 1914**
DŁUGOŚĆ KONKLAWE	4 dni
LICZBA GŁOSOWAŃ	10
ELEKTORÓW	65
Nieobecnych	8
Obecnych	57
Afryka	0
Ameryka Łacińska	1
Północna Ameryka	1
Azja	0
Europa (bez Włoch)	24
Oceania	0
Bliski Wschód	0
Włochy	31
UŻYCIE WETA	zakazane
ZMARŁY PAPIEŻ	Św.PIUS X (1903-1914)
NOWY PAPIEŻ	BENEDYKT XV (1914-1922)