Konstancja Przemysłówna

Z Wikipedii

Konstancja Przemysłówna (poznańska) (ur. 1245 lub 1246 r.^[1], zm. 10 października 1281 r.)

Konstancja była najstarszym dzieckiem księcia wielkopolskiego Przemysła I i księżniczki wrocławskiej Elżbiety. Swoje imię otrzymała zapewne na cześć siostry Elżbiety, żony księcia kujawskiego Kazimierza I - Konstancji wrocławskiej^[2].

W 1255 r.^[3], kiedy Konstancja nie osiągnęła jeszcze pełnoletności została zaręczona ze swoim rówieśnikiem - synem margrabiego brandenburskiego Jana I - Konradem. Świadczy o tym dyspensa papieska jaką udzielił narzeczonym papież Aleksander IV bullą z dnia 19 grudnia 1255 r. Dyspensa była potrzebna, gdyż zarówno Konstancja, jak i Konrad byli praprawnukami księcia wielkopolskiego Mieszka Starego. Związek ten miał unormować, wrogie dotychczas stosunki Przemysła I i jego brata Bolesława Pobożnego z margrabiami.

Do właściwego zawarcia małżeństwa doszło dopiero po śmierci ojca księżniczki w 1260 r. w przygranicznym Santoku^[4]. Wianem Konstancji miała być kasztelania santocka (jednak bez samego grodu, który pozostał przy Wielkopolsce) przekazana Brandenburgii za zgodą wiecu Wielkopolan, który odbył się w dniu 1 lipca tegoż roku w Poznaniu^[5]. Taką wysokość posagu gwarantował już Przemysł I w 1255 r.

Małżeństwo Konstancji z Konradem nie przyniosło spodziewanego ocieplenia stosunków brandenbursko-wielkopolskich, gdyż już w 1265r. doszło do walk w wyniku, których Brandenburczycy zajęli gród w Santoku. Wojna z przerwami toczyła się zresztą przez całe życie Konstancji a zakończyła się ostatecznie dopiero w 1278 r. odzyskaniem przez Wielkopolskę wszelkich wcześniejszych strat^[6].

Z małżeństwa z Konradem I Konstancja miała trzech synów: Jana IV, Ottona VII i Waldemara, oraz córkę Agnieszkę^[7]. Konstancja zmarła 10 października 1281 r. i została pochowana w cysterskim klasztorze w Chorinie^[8].

Przypisy