Kryształ Elendila

Z Wikipedii

Kryształ Elendila – fikcyjny przedmiot ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Informacje na jego temat znajdują się w tekście Władcy pierścieni, Dodatkach do trzeciego tomu tej powieści oraz w Niedokończonych opowieściach.

• W angielskim oryginale – Stone of Elendil
• Przekład Pauliny Braiter i Agnieszki Sylwanowicz – Kryształ Elendila
• Przekład Radosława Kota – Kryształ Elendila

Kryształ Elendila – jeden z trzech palantírów królestwa Arnoru. Przechowywany był w Elostirionie, najwyższej z Białych Wież, od czasu założenia państwa przez Elendila (3320 rok Drugiej Ery). Palantír ten różnił się od pozostałych kryształów i nie mógł z nimi nawiązać kontaktu. Był skierowany tylko na zachód, w stronę morza. Celowo ustawił go tak sam Elendil. Zwykł on spoglądać w ten palantír, gdy dręczyła go tęsknota za zatopionym Númenorem. Ponoć czasem udawało mu się zobaczyć elficką Tol Eressëę, lecz jego ojczysta wyspa pozostała na zawsze skryta pod falami. Po śmierci monarchy (3441 rok Drugiej Ery) zaczęli strzec kryształu elfowie z Lindonu. Choć do korzystania z niego spadkobiercy Elendila (kolejni królowie Arnoru, monarchowie Arthedainu i Wodzowie Dúnedainów) mieli niekwestionowane prawo, to jak się zdaje, żaden z nich łącznie z Aragornem II, nigdy nie spojrzał w ten palantír. Być może czasem korzystali z niego elfowie. Ostatecznie w 3021 roku Trzeciej Ery zabrał go z wieży Círdan i zaniósł na statek, którym odpłynął Gandalf wraz z Powiernikami Pierścieni (Elrondem, Galadrielą, Bilbem oraz Frodem).