KS Unia Oświęcim

Z Wikipedii

KS Unia Oświęcim – klub sportowy założony 11 grudnia 1946 r., z siedzibą w Dworach k. Oświęcimia (obecnie część Oświęcimia); przekształcony w 1999 na bazie istniejących sekcji w odrębne kluby.

Spis treści 1 Unia dzisiaj 2 Historia 2.1 Sekcje 2.1.1 Hokej na lodzie 2.1.2 Łyżwiarstwo figurowe 2.1.3 Pływanie 2.1.4 Piłka nożna 2.1.5 Tenis stołowy 2.1.6 Boks 2.1.7 Lekkoatletyka 2.1.8 Siatkówka 2.1.9 Gimnastyka 2.1.10 Szachy 2.1.11 Sekcja motorowa 2.1.12 Tenis ziemny 2.1.13 Narciarstwo 2.1.14 Koszykówka 2.1.15 Kolarstwo 2.1.16 Brydż 2.1.17 Piłka ręczna 2.2 Prezesi klubu 3 Bibliografia 4 Przypisy

[edytuj] Unia dzisiaj

TH Unia Oświęcim – powstało po przekształceniu I drużyny hokeja najpierw w sportową spółkę akcyjną (Dwory Unia S.S.A.), a w 2006 r. w Towarzystwo Hokejowe.

UKŁF Unia Oświęcim – klub łyżwiarstwa figurowego powstały w 1999 r. na bazie sekcji łyżwiarstwa figurowego.

UKP Unia Oświęcim – klub pływacki powstały w 1999 r. na bazie sekcji pływackiej.

UKH Unia Oświęcim – uczniowski klub hokejowy prowadzący szkolenie dzieci i młodzieży z klas hokejowych Szkoły Podstawowej nr 11 i Miejskiego Gimnazjum nr 3 w Oświęcimiu.

UKHK Unia Oświęcim – klub hokejowy kobiet, jako jedyny nie ma pierwowzoru w KS Unia. Powstał w 2005 r.

Szkoła Mistrzostwa Sportowego w Oświęcimiu, działająca w ramach Powiatowego Zespołu nr 2 Szkół Ogólnokształcących Mistrzostwa Sportowego i Technicznych, jest ważnym ogniwem szkoleniowym oświęcimskich klubów sportowych. Młodzi zawodnicy szkoleni są przy ścisłej koordynacji z klubami. Trenerzy współpracują z nauczycielami, by optymalnie wykorzystać możliwości ucznia-sportowca oraz pogodzić wymogi szkoły i zawodów sportowych. Jej uczniami byli, m.in.: Paweł Korzeniowski, Dorota Zagórska i Mariusz Siudek, Grażyna Dziedzic, Sabina Wojtala^[1].

Szkoła została utworzona w 1982 r. na bazie Szkoły Sportowej nr. 8, a włączona w struktury Zespołu nr 2 w 1996 r.

• Dane teleadresowe szkoły:

ul. Bema 8, 32-600 Oświęcim
Telefon: 0 33 842-45-66, 842-45-67, 842-37-12

[edytuj] Historia

Klub powstał w 1946 r. przy Państwowych Zakładach Paliw Syntetycznych z inicjatywy jego pracowników pod pierwotną nazwą Związkowy Klub Sportowy Syntetyka w Dworach. Jego pierwszym prezesem został Władysław Szewczyk. Pierwszą w klubie była sekcja piłkarska. W 1949 r. nazwę klubu zmieniono na Związkowy Klub Sportowy Chemik-Syntetyka, a wkrótce, po połączeniu z Sołą, na Związkowy Klub Sportowy Unia. W tym czasie w klubie było 12 sekcji: piłka nożna, tenis stołowy, boks, siatkówka, koszykówka, lekkoatletyka, szachy, kajakarstwo, narciarstwo, motorowa, łowiecka, wędkarska. Miały one na ogół charakter rekreacyjny, a większość imprez masowych, takich jak marsze, spartakiady, biegi uliczne organizowane były przez klub dla pracowników Zakładów Chemicznych. W latach 50. ograniczono ilość sekcji, by więcej uwagi poświęcić sportom wyczynowym. Skupiono się głównie na piłce nożnej, siatkowej i boksie. Nastąpiło też przyłączenie klubu Czarni i odłączenie się Soły.

W 1958 r. powołano sekcję hokeja na lodzie i wybudowano naturalne lodowisko. Unia stała się największym klubem w powiecie i jednym z największych w dawnym województwie krakowskim. W latach 60. domeną klubu był wyłącznie sport wyczynowy, a prym wiodły sekcje bokserska i piłkarska. W 1964 r. podjęto decyzję o budowie sztucznego lodowiska. Następstwem tej inwestycji było powołanie kolejnej sekcji – łyżwiarstwa figurowego. W 1970 r. hokeiści weszli po raz pierwszy do ekstraklasy. W 1972 oddano do użytku pierwszy w Polsce kryty basen o wymiarach olimpijskich, a kilka miesięcy później powstała sekcja pływacka. Przez wiele lat obie sekcje, hokejowa i pływacka, należały do najlepszych. W 1982 r. w rankingu prowadzonym przez resort sportu, oświęcimska Unia zajmowała 5. miejsce w Polsce (wśród 2 tysięcy klubów). Powierzono jej organizację Ośrodka Przygotowań Olimpijskich w pływaniu i łyżwiarstwie figurowym.

W latach 80. klubowi groziło zawieszenie działalności z powodów finansowych. Nie było w Polsce generalnych rozwiązań finansowania sportu. Koszty utrzymania Unii, pokrywane były z budżetu Zakładów Chemicznych, również z funduszu socjalnego fabryki, na co nie było zgody załogi. Jednak ZChO nie wycofało się całkowicie ze sponsorowania, a dodatkowo umożliwiono klubowi prowadzenie działalności zarobkowej. W 1990 r. zrezygnowano z określania klubu jako amatorski, co zaznaczono w statucie. Mimo trudności finansowych lata 80. były dla Unii, pasmem sukcesów. Zawodnicy oświęcimskiego klubu, pływacy (m.in. Grażyna Dziedzic) i łyżwiarze (m.in. Wojciech Gwinner), po raz pierwszy reprezentowali Polskę w mistrzostwach świata i Europy. W latach 90., kiedy w dalszym ciągu pogarszała się sytuacja finansowa, zmniejszono ilość sekcji (zostały cztery: piłki nożnej, hokeja, łyżwiarska i pływacka).

W 1997 r. Zakłady Chemiczne zapowiedziały kres sponsorowania, a wkrótce potem uległy restrukturyzacji i już jako Firma Chemiczna Dwory stały się 100% udziałowcem nowopowstałej spółki Sport-Olimp (Ośrodek Sportowo-Rekreacyjny Sport-Olimp spółka z o.o.). Zadaniem spółki było zarządzanie obiektami sportowymi byłych Zakładów Chemicznych, m.in. lodowiskiem i krytą pływalnią. W tej sytuacji, kiedy doszły klubowi dodatkowe koszty wynajmowania obiektów sportowych, dalsze prowadzenie działalności przez i tak już zadłużony klub, stało się niemożliwe.

Decyzją walnego zgromadzenia w 1998 r. z poszczególnych sekcji utworzono odrębne kluby, a I drużyna hokeja miała być prowadzona przez Sportową Spółkę Akcyjną Unia Dwory. Drużynę młodzieżową sekcji hokejowej przekształcono w Uczniowski Klub Sportowy, z wsparciem finansowym miasta, sekcja łyżwiarska utworzyła klub Olimpijczyk, pływaków zrzeszono w Uczniowskim Klubie Pływackim Unia, piłkarze powołali klub Zasole Unia. Wszystkie kluby utożsamiają się z dobrymi tradycjami Unii i deklarują chęć ich kontynuacji.

[edytuj] Sekcje

[edytuj] Hokej na lodzie

Sekcja hokejowa została założona w 1959 r. Początkowo zawodnicy trenowali na wykonanym przez siebie naturalnym lodowisku. Mając tak trudne warunki do treningów hokeiści nie odnosili początkowo znaczących sukcesów. Przełomem było oddanie w 1964 r sztucznego lodowiska. Drużyna hokejowa szybko osiągnęła poziom II ligowy (1967 r.), w końcu dotarła do I ligi (1970). Przez wiele lat hokeiści grali na przemian w obu ligach aż do sezonu 1990/91, kiedy wywalczyli tytuł wicemistrza Polski, a w następnym sięgnęli po złoto. Po likwidacji klubu KS Unia hokeiści przeszli pod patronat klubu Dwory SSA Unia.

[edytuj] Łyżwiarstwo figurowe

Sekcja łyżwiarska powstała w 1965 r. Posiadając profesjonalne zaplecze w postaci nowego sztucznego lodowiska cieszyła się dużym zainteresowaniem dzieci i młodzieży. Spośród kilkuset osób, które uczyły się w szkółce, wybrano do sekcji najzdolniejszą czterdziestkę. W mistrzostwach Polski łyżwiarze zadebiutowali w 1968 r., a w 1979 r. byli, pod względem osiągnięć, na drugim miejscu w kraju. Wojciech Gwinner jako pierwszy łyżwiarz Unii brał udział w mistrzostwach Europy w Budapeszcie (1984) i w następnym sezonie w Goeteborgu. W sezonie 1985/86 PZŁF przyznał klubowi pierwsze miejsce w kraju. Najbardziej utytułowanymi zawodnikami sekcji łyżwiarskiej byli Dorota Zagórska i Mariusz Siudek, podopieczni trenerki Iwony Mydlarz Chruścińskiej.

[edytuj] Pływanie

Sekcja powstała w 1972 r., wkrótce po oddaniu do użytku krytej pływalni. Pierwszym kierownikiem został Kazimierz Zieleński. Pływacy Unii wywalczyli na mistrzostwach Polski w całej ponad trzydziestoletniej historii setki medali (pierwszy medal MP seniorów zdobyła w 1979 r. Magdalena Saternus). Największe sukcesy odnotowali Grażyna Dziedzic, Grzegorz Biela, Paweł Korzeniowski. Autorami największych sukcesów pływaków są trenerzy Kazimierz Woźnicki i Grzegorz Molenda. W 1999 r. sekcja pływacka KS Unii przekształciła się w UKP Unia.

[edytuj] Piłka nożna

Sekcję piłkarską założono w 1946 r. równocześnie z powstaniem klubu. Jej pierwszym kierownikiem był Józef Federowicz. Zespół występował w klasie B, plasując się w środku tabeli. Po fuzji z Sołą został dopuszczony do klasy A. W 1952 r. zdobył tytuł mistrza ligi wojewódzkiej. Po utworzeniu w strukturach organizacyjnych polskiego sportu III ligi Unia została do niej zakwalifikowana i wielokrotnie w następnych sezonach plasowała się tam na wysokich pozycjach, nie udało się jednak nigdy awansować do II ligi. W rozgrywkach pucharowych drużyna kilka razy awansowała na szczebel centralny, a największym sukcesem było wyeliminowanie z rozgrywek w 1965 r. pierwszoligowego zespołu Polonii Bytom. W meczu na własnym boisku zawodnicy Unii pokonali przeciwnika 2:0. W 1999 r., po likwidacji K.S. Unia Oświęcim utworzono Oświęcimskie Stowarzyszenie Promocji Sportu i Turystyki Zasole i postanowiono, że drużyny piłkarskie będą brały udział w rozgrywkach jako Zasole-Unia Oświęcim.

[edytuj] Tenis stołowy

Historia tej sekcji rozpoczęła się w 1948 r. Pierwszym znaczącym sukcesem było wejście drużyny do klasy A. Z powodu braku sali do treningów i polityki zarządu, który położył nacisk na rozwój piłki nożnej i boksu, działalność sekcji zawieszono w 1962 r. Wznowienie działalności po otrzymaniu do dyspozycji sali „Tysięczna” przyniosło sekcji kolejny awans do klasy A. Po utworzeniu ligi międzywojewódzkiej Unia rywalizowała z najlepszymi zespołami województwa krakowskiego, katowickiego i opolskiego. Najlepszym wynikiem, jaki udało jej się osiągnąć było zajęcie 8 miejsca w tej lidze. Sekcję rozwiązano w 1968 r.

[edytuj] Boks

Sekcja powstała w 1949 r.; jej pierwszym trenerem był Władysław Podstawa.. W 1953 pięściarze zajęli pierwsze miejsce w III lidze. Przez wiele lat byli jedną z najlepszych sekcji w województwie krakowskim. Od 1965 r. zawodnicy Unii walczyli w II lidze. Bokserzy Unii, Edwin Żurek i Ludwik Czupik, weszli do kadry narodowej na igrzyska olimpijskie w Meksyku 1968. Sekcję rozwiązano w 1973 r.

[edytuj] Lekkoatletyka

Sekcja działała w latach 1949-1955 jako rekreacyjna. Stałą działalność wznowiła w 1965 r. Startowała w lidze okręgowej, ale największe sukcesy odnosili zawodnicy indywidualnie. Najwyższą klasę I posiadał Ryszard Przystał. Największym osiągnięciem zespołu było 2 miejsce w wojewódzkiej lidze juniorów w 1976 r.

[edytuj] Siatkówka

Sekcja założona w 1949 r. miała początkowo charakter rekreacyjny. Utworzona w 1952 r. drużyna grała w klasie A, potem w III lidze (mistrzostwo w 1955), nie wykorzystała jednak szansy dostania się do II ligi. Została rozwiązana w 1965 r.

[edytuj] Gimnastyka

Sekcja nie miała zadowalających wyników, trwała trzy lata do 1952 r.

[edytuj] Szachy

Na początku, w 1949 r., sekcja miała charakter rekreacyjny. W 1958 r. szachiści zdobyli tytuł wicemistrza w klasie A. Było to największe osiągnięcie tej sekcji. Działalność zawiesiła w 1962 r.

[edytuj] Sekcja motorowa

Powstała w 1949 r. na bazie istniejącego od 1946 r. Oświęcimskiego Klubu Motocyklistów. Rozwijała sport motocyklowy i kolarski, istniała do 1956 r.

[edytuj] Tenis ziemny

Tenisiści założyli sekcję w 1953 r. Grali na kortach ziemnych wybudowanych obok boiska piłkarskiego nad Sołą. Sekcję rozwiązano w 1962 r.

[edytuj] Narciarstwo

Sekcja powstała w 1953 r a jej zawodnicy z powodzeniem nawiązywali rywalizację w mistrzostwach okręgu krakowskiego i mistrzostwach Polski. Zawodnicy byli szkoleni wszechstronnie, mogli więc startować zarówno w skokach, jak i w slalomie gigancie. Klub rozwiązano z powodów finansowych w 1956 r.

[edytuj] Koszykówka

Sekcja istniała w latach 1960-1965. Koszykarze grali kolejno w klasach C, B, A; wywalczyli też prawo do gry w lidze wojewódzkiej. Z powodu braku zainteresowania władz klubu rozwijaniem tej dyscypliny sekcję rozwiązano.

[edytuj] Kolarstwo

Sekcja została założona w 1961 r., przez zapalonego kolarza, trenera Antoniego Matlaka i pierwszego kierownika Władysława Węgrzyna. Kolarze osiągali sukcesy w mistrzostwach okręgu krakowskiego, zarówno drużynowo, jak i indywidualnie. Zawodnik Unii Jan Stachura wszedł do kadry narodowej na mistrzostwa olimpijskie w Meksyku w 1968 r. Pierwszy olimpijczyk w historii klubu przeżył jednak osobistą tragedię nie mogąc stanąć do rywalizacji z powodu wysokogórskiego klimatu w Meksyku. Zawodnik ten dwa lata później wygrał 27 Tour de Pologne. W barwach narodowych oprócz Jana Stachury występowali też Jerzy Rzepka i Zbigniew Sawera. Sekcja istniała do 1989 r.

[edytuj] Brydż

Sekcja brydża sportowego rozpoczęła działalność w 1963 r. W 1964 r. przeszli do niej zawodnicy NOT-u i już w pierwszym sezonie drużyna zdobyła mistrzostwo ligi okręgowej, co dało jej awans do II ligi. Nie udało się jednak utrzymać w tej lidze. W swojej historii sekcja kilka razy była najlepsza w lidze okręgowej, jednak na wyższym szczeblu nie odnosiła sukcesów. W 1969 sekcję zlikwidowano, a zawodnicy przeszli do TKKF-u.

[edytuj] Piłka ręczna

Sekcja powstała w 1963 r. i już w następnym roku jej zawodnicy grali w klasie A. Po kilku sezonach w 1967 r. sekcję rozwiązano.

[edytuj] Prezesi klubu

• Władysław Szewczyk – 1946-1947
• Jan Hipp – 1948
• Alfred Jitner – 1949, 1959-1960, 1963-1976
• Ludwik Wieczorek – 1950-1951
• Marian Szostak – 1952-1954
• Aleksander Chruściel – 1954-1958, 1961,
• Józef Myrdko – 1962
• Bogusław Grochowski – 1977-1981
• Kazimierz Nidecki – 1981-1982
• Wiesław Maciejewski – 1982-1985
• Karol Gryzowski – 1985-1993, 1999
• Kazimierz Woźnicki – 1993-1998
• Jan Marek Strzała – 1998-1999
• Włodzimierz Liszka – 1999
• Józef Jaskółka – 1999

[edytuj] Bibliografia

• Bogusław Kwiecień, Unia Oświęcim. 60 lat. Historia i tradycja, wydawca: Unia Oświęcim
• TH Unia Oświęcim (pl.) [dostęp 5 grudnia 2007]
• 55 lat istnienia powiatowej "Dwójki" w: "Oświęcimski chemik nr 17/2002" (pl.) [dostęp 5 grudnia 2007]
• Polski Związek Łyżwiarstwa Figurowego (pl.) [dostęp 5 grudnia 2007]
• SMS Oświęcim (pl.) [dostęp:5 grudnia 2007]

Przypisy