Kukułka bzowa
Z Wikipedii
| Kukułka bzowa | ||||||||||||||||||||||||||||
 kwiatostan |
||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka wg Reveala | ||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | jądrowce | |||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | rośliny | |||||||||||||||||||||||||||
| Podkrólestwo | naczyniowe | |||||||||||||||||||||||||||
| Nadgromada | nasienne | |||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | okrytonasienne | |||||||||||||||||||||||||||
| Klasa | jednoliścienne | |||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | storczykowce | |||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | storczykowate | |||||||||||||||||||||||||||
| Rodzaj | kukułka | |||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | kukułka bzowa | |||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | ||||||||||||||||||||||||||||
| Dactylorhiza sambucina L. | ||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||
 Galeria zdjęć i grafik |
||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Kukułka bzowa (Dactylorhiza sambucina L.) - gatunek byliny należący do rodziny storczykowatych. Inne polskie nazwy zwyczajowe: stoplamek bzowy, storczyk bzowy. Występuje w północnej, środkowej i zachodniej Europie, rośnie do około 1 115 m n.p.m., lecz jest rzadko spotykany. W Polsce występuje głównie na terenach wyżynnych i górskich w Karpatach i Sudetach, bardzo rzadko na nizinach południowych i środkowych.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Roślina wieloletnia, wyrasta z podziemnej, podłużnej bulwy.
- Łodyga
- Pusta, ulistniona, mocna, zielona, osiąga wysokość do 25 cm.
- Liście
- Podłużnie lancetowate od 4 do 6 sztuk o długości od 4 do 10 cm i szerokości od 1,5 do 3,0 cm. Dolne podłużne odwrotniełopatkowe, o zaokrąglonym u szczytu kształcie. Górne liście obejmują łodygę. Na liściach nie ma ciemnych plamek.
- Kwiat
- Średniej wielkości, równie często występują żółte i różowe kwiaty, działki okwiatu zaostrzone, trzy większe wyprostowane lub odgięte, dwa wewnętrzne mniejsze, nachylone ku sobie. Kwiatostan jajowaty zbity o wysokości do 8 cm, kilkunastokwiatowy, gęsty w górze, kłos kwiatowy dołem zwykle luźny. Łatki są wyraźnie stępione i tylko nieznacznie karbowane. Ostroga osiąga maksymalnie 1,2 cm, górny zewnętrzny płatek od 0,6 do 0,7 cm, boczny zewnętrzny płatek od 0,7 do 0,8 cm, a boczne wewnętrzne płatki osiągają długość około 0,5 cm. Kwitnie od kwietnia do maja.
- Owoce
- Torebka z dużą ilością bardzo drobnych nasion, rozsiewanych przez wiatr.
- Korzeń
- W postaci palczastej bulwy 2 lub 3 dzielnej o długości do 2,5 cm.
- Biotop
- Rośnie na pojedynczych stanowiskach w widnych lasach, na zboczach porośniętych zaroślami, na naturalnych łąkach górskich regla dolnego, na pastwiskach.
- Wymagania
- Lubi gleby wilgotne, bardzo słabo nawożone.
[edytuj] Zalety
- Mrozoodporna, bez okrywy śnieżnej znosi dobrze niskie temperatury.
[edytuj] Zagrożenia i ochrona
Gatunek objęty w Polsce ochroną ścisłą.
Kategorie zagrożenia:
- Kategoria zagrożenia w Polsce wg Czerwonej listy roślin i grzybów Polski[1]: V (narażony na wyginięcie).
- Kategoria zagrożenia w Polsce wg Polskiej Czerwonej Księgi Roślin: VU (vulnerable, narażony.
Największym zagrożeniem dla kukułki bzowej jest nawożenie łąk, zarastanie stanowisk w wyniku braku wypasu i koszenia. W pewnym stopniu roślinie zagrażają również ludzie, niszczący rośliny wzdłuż szlaków turystycznych (zadeptywanie, zrywanie).
[edytuj] Ciekawostki
- Często występują kukułki bzowe o żółtych i różowych kwiatach.
- Swą nazwę kukułka bzowa zawdzięcza zapachowi przypominającemu zapach dzikiego bzu.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
