Lech Gardocki

Z Wikipedii

Lech Gardocki (ur. 13 kwietnia 1944 w Rydzewie) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, sędzia, od 17 października 1998 Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego i z urzędu przewodniczący Trybunału Stanu.

W 1966 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, był uczniem Igora Andrejewa. W 1969 zdał egzamin sędziowski. W 1971 uzyskał stopień doktora nauk prawnych, broniąc pracę zatytułowaną Przestępstwa służbowe w ustawodawstwach państw socjalistycznych. W 1979 został doktorem habilitowanym w dziedzinie prawa karnego za pracę pt. Zagadnienia internacjonalizacji odpowiedzialności karnej za przestępstwa popełnione za granicą.

Należał do PZPR, z członkostwa w której zrezygnował po wprowadzeniu stanu wojennego w dniu 18 grudnia 1981. W 1991 został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Warszawskim. Rok później otrzymał tytuł naukowy profesora nauk prawnych od prezydenta Lecha Wałęsy.

Od 4 lipca 1996 orzeka jako sędzia Sądu Najwyższego w Izbie Karnej. 17 października 1998 po raz pierwszy objął urząd Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, a po upływie pierwszej kadencji został powtórnie powołany na to stanowisko (na okres do 18 października 2010). Jako Pierwszy Prezes SN jest również przewodniczącym Trybunału Stanu.

[edytuj] Wybrane publikacje

• Naprawdę jesteśmy trzecią władzą, 2008
• Prawo karne, od 1994
• Zagadnienia internacjonalizacji odpowiedzialności karnej za przestępstwa popełnione za granicą, 1979
• Zagadnienia teorii kryminalizacji, 1990
• Zarys prawa karnego międzynarodowego, 1985

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Nota biograficzna na stronie Sądu Najwyższego