Leon Chrapko
Z Wikipedii
| Leon Józef Chrapko | |
| Urodzony | 20 lutego 1937 Zagórz |
Leon Józef Chrapko (ur. 1937) - polski artysta malarz, poeta, i prozaik.
"Nie można oddzielić Chrapko-malarza, od Chrapko-poety. W swoich lirykach jest malarzem, natomiast w obrazach wyczuwa się poetycką duszę". |
Leon Chrapko urodził się 20 lutego 1937 roku w Zagórzu koło Sanoka. Jest synem Dymitra i Zofii. Ojciec jego był z pochodzenia Rusinem, matka Polką.
Po ukończeniu szkoły podstawowej wyjechał do Gdańska aby rozpocząć naukę w szkole budownictwa okrętowego. Po jej ukończeniu starał się o przyjęcie do "Conradinium" gdańskiego. Z powodu posiadania rodziny za granicą (wuja w USA) ówczesne władze uniemożliwiły mu kontynuowanie nauki. Pozostał jednak nadal na Wybrzeżu i przebywał w Sopocie, gdzie na skromne życie zarabia wykonywaniem rysunków sprzedawanych turystom. Tam został zauważony przez Jarosława Trzebiatowskiego profesora malarstwa z Wilna.
W pracowni profesora Trzebiatowskiego studiował przez cztery lata tajniki malarstwa. Wrócił potem w rodzinne strony, podejmując pracę na PKP w lokomotywowni Rozwadów. Początkowo pracował jako pomocnik maszynisty, następnie jako maszynista. W tym czasie wielki wpływ na młodego Leona wywierał Konstanty Grygorowicz, który uczył go nie tylko rzemiosła parowozowego ale przede wszystkim szacunku do pracy i drugiego człowieka. Leon Chrapko poświęcił mu wiersz zamieszczony w tomiku poezji "Zofia i Dymitr" ("Teraz należysz do mnie i do niej"). Następnie pracował w administracji państwowej, pozostając we wdzięcznej pamięci mieszkańców Tyrawy Wołoskiej. W latach 1978-86, w Sanoku gdzie w tym czasie mieszkał, prowadził jedną z pierwszych w PRLu prywatną "Galerię sztuki". Następnie wraz z żoną Grażyną był gospodarzem Domu wycieczkowego PTTKw Dukli. W roku 1988 pokonał chorobę nowotworową krtani. W roku 1988 rozpoczął pracę jako nauczyciel plastyki w Szkole Podstawowej w Orelcu. Jest twórcą autorskiego programu "wychowanie przez sztukę" - wychowanie przez plastykę. Od roku 1992 wraz z żoną Grażyną Kaznowską–Chrapko prowadzi gospodarstwo agroturystyczne - "Dom Twórczy LeGraż" ( nazwa od imion Leon i Grażyna). Uczy swoich gości malarstwa. Wraz z żoną skupiają wokół siebie ludzi których wprowadzili w atmosferę Bieszczadów. Cieszy się szczególną estymą w środowisku twórców związanych z Bieszczadami.
Za początek artystycznej kariery Leona Chrapko uważa się rok 1964, kiedy to w maju, w Sanockim Domu Kultury zorganizowano pierwszą indywidualną wystawę malarstwa, na której pokazano 30 płócien. Na przestrzeni lat 1964-2005 swoje prace malarskie i graficzne prezentował na 23 wystawach indywidualnych i w 21 wystawach zbiorowych.
Jest artystą oryginalnym, jego twórczość nie daje się łatwo zaszufladkować. Wypowiada się tak przez formę jak i przez kolor. Wśród jego prac znaleźć można scenki rodzajowe, tęskne pejzaże i portrety. Niektóre tematy artysta widzi surrealistycznie. Uprawia zarówno malarstwo sztalugowe jak i techniki graficzne. Jego prace są wysoko cenione przez kolekcjonerów.
Za pierwszą publikację wiersza uznać należy zamieszczenie w roku 1974, na łamach "Chłopskiej Drogi" wiersze "Czerwone kwiaty", jako wiersza tygodnia. Leon Chrapko wydał dotąd 6 tomików wierszy o tytułach: "Ta nasza ziemia", "Białe notatki", "W poszukiwaniu Arkadii", "Maluję inne łąki, lasy, światło", "Zofia i Dymitr", "Przenikanie". W roku 1988 ukazały się eseje "Zapiski suchorzeckie" a w 2006 roku powieść "Tętno".
Dwukrotnie, w roku 1991 i 1994 Leon Chrapko został nagrodzony przez Wojewodę Krośnieńskiego za całokształt twórczości. Od Marszałka województwa podkarpackiego otrzymał w roku 2004 nagrodę za twórczość literacką. Dwukrotnie otrzymał też, od Związku Literatów Polskich – Oddział w Rzeszowie "Złote Pióro", w roku 2002 za tomik poezji "Zofia i Dymitr" a roku 2007 za powieść "Tętno". Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Jego prace zdobią kościół w Bóbrce koło Soliny.
