Linia kolejowa nr 406

Z Wikipedii

Linia kolejowa nr 406
Szczecin Główny - Trzebież Szczeciński
Dane podstawowe
Zarządca	PLK S.A.
Numer wg instrukcji Id-12 (D-29)	406
Tabela SRJP	367 (do 2002 r.)
Długość	37,147 km
Rozstaw szyn	1435 mm
Sieć trakcyjna	tak (3000 V DC)
Prędkość drogowa	70 km/h
Przebieg
Legenda w użyciu / istniejąca   nieczynna / rozebrana lub planowana odcinek stacja kolejowa przystanek kolejowy stacja bez ruchu pasażerskiego, zakładowa lub towarowa koniec linii kolejowej wiadukt most tunel zmiana kilometrażu granica państwowa mijanka przejazd kolejowy przeprawa promowa odcinek zelektryfikowany
0,000 Szczecin Główny (273) 408 → Granica (Grambow) początek odc. jednotorowego 2,000 p.odg. "SG 11" (d. st. Pomorz.) 351 → Poznań Główny 2,000 Szczecin Pomorzany Szczecin ul. Mieszka I - 13 Szczecin ul. Ku Słońcu - 10 432 → Szcz. Wstowo bocznica z JW Świerczewo koniec odc. jednotorowego 3,733 Szczecin Turzyn 4,840 Szczecin Pogodno al. Wojska Polskiego - 115 6,049 Szczecin Łękno 8,311 Szczecin Niebuszewo boczn. do Stoczni Szczec. 9,425 Szczecin Drzetowo boczn. ze St. Remont. Gryfia 10,800 Szczecin Żelechowo 11,681 Szczecin Golęcino 13,220 Szczecin Gocław 15,665 Szczecin Glinki bocznica do Huty Szczecin 18,229 Szczecin Skolwin bocznica do Papierni Skolwin (20,0) Skolwin (zlikwidowana) 21,454 Szczecin Mścięcino 23,399 Police Police ul. Grunwaldzka - 114 431 → Police Chemia początek odc. jednotorowego boczn. z Zakł. Chemicznych 25,990 Police Zakład 27,999 Jasienica rzeka Gunica 31,305 Dębostrów przejazd kolejowy - 114 32,975 Niekłończyca Uniemyśl Trzebież ul. Kościuszki - 114 l. z Trzebieży Portu (rozebr.) bocznica do "Naftobazy" 35,685 Trzebież Szczeciński koniec linii
strona kolej.one.pl

Linia kolejowa nr 406 jest to linia kolejowa łącząca Szczecin Główny z Trzebieżą przez Police. Całkowicie położona w województwie zachodniopomorskim i na obszarze Zakładu Linii Kolejowych PKP PLK w Szczecinie. Obecnie obsługuje tylko ruch towarowy.

Spis treści 1 Historia do 1945 r. 2 Historia po 1945 r. 3 Statystyki linii 4 Przypisy 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia do 1945 r.

Pierwszy odcinek (jednotorowy) pomiędzy stacjami Stettin Hauptbahnhof (Szczecin Główny) a Stettin Bredow (Szczecin Drzetowo) został otwarty w marcu 1898 r., drugi (dwutorowy) do stacji Jasenitz (Jasienica) 7 miesięcy później. W 1910 r. został oddany do użytku ostatni, jednotorowy odcinek do stacji Ziegenort (Trzebież Szczeciński). Linia nr 406 była jedną z ostatnich oddanych do użytku linii Szczecińskiego Węzła Kolejowego^[1]

Według pierwotnych założeń linia miała połączyć peryferyjne dzielnice Szczecina, a takimi były na przełomie XVIII i XIX wieku m.in. Pomorzany, Pogodno i Niebuszewo (z tego powodu była nazywana Linią Obwodową Szczecina) oraz zakłady produkcyjne położone głównie nad Odrą - stocznie: Vulcan i Stettiner Oderwerke oraz hutę, papiernię, cementownię, w późniejszym czasie także fabrykę benzyny syntetycznej Hydrierwerke Pölitz (do 1945 r.; po 1969 r. Zakłady Chemiczne Police).

Według niemieckiego rozkładu jazdy pociągów Kursbuch z lat 1944-1945 (numer tabeli: 123k) po trasie kursowało 19 par pociągów - w tym po 1 parze na skróconych trasach Szczecin Gł. - Jasienica oraz Glinki - Trzebież Szcz. i 1 pociąg (½ pary) na trasie Szczecin Gł. - Police.

Nazwy stacji przed II wojną światową (linki prowadzą do artykułów o miejscowościach, linki do stacji znajdują się w infoboksie):

Stettin Hauptbahnhof (wcześniej Stettin Berlinerbahnhof) → Szczecin Główny Stettin Pommerensdorf → Szczecin Pomorzany[2] Stettin Torney → Szczecin Turzyn Stettin Kreckower Straße → Szczecin Pogodno Stettin Westend → Szczecin Łękno Stettin Zabelsdorf → Szczecin Niebuszewo Stettin Bredow → Szczecin Drzetowo Züllchow → Szczecin Żelechowo Frauendorf - Szczecin Golęcino

Gotzlow → Szczecin Gocław Stolzenhagen-Kratzwieck → Szczecin Glinki Odermünde (wcześniej: Cavelwisch) → Szczecin Skolwin Scholwin → brak polskiej nazwy[3] Messenthin → Szczecin Mścięcino Pölitz → Police Jasenitz → Jasienica Damuster → Dębostrów Königsfelde-Wilhelmsdorf → Niekłończyca-Uniemyśl Ziegenort → Trzebież Szczeciński

[edytuj] Historia po 1945 r.

Po 1945 r. otwarto dla ruchu pasażerskiego przystanek Szczecin Gocław Towarowy, czynny do lat 70. Na początku lat 70. uruchomiono przy Zakładach Chemicznych przystanek Police Zakład.

Według Sieciowego Rozkładu Jazdy Pociągów z przełomu 1980/81 r. do Trzebieży kursowało 15 par pociągów, z czego aż 10 par zaczynało lub kończyło trasę na stacji Szczecin Turzyn. Do tego kursowały jeszcze inne pociągi (głównie lokalne dalekobieżne), które kończyły bieg na stacji Szczecin Niebuszewo. Podobny stan trwał aż do końca lat 80. XX wieku. W grudniu 1982 r. zakończono elektryfikację linii. Później zaczęto stopniowo ograniczać kursowanie pociągów na tej linii. W 1990 r. między Turzynem a Drzetowem położono drugi tor, a 10 lat później zlikwidowano drugi tor między Policami a Jasienicą. Ostatnim pociągiem dalekobieżnym kursującym z/do Niebuszewa był Czcibor do/z Wrocławia Głównego w 2000 r. 30 września 2002 r. pojechał ostatni pasażerski pociąg na linii 406. Po elektryfikacji głównym taborem obsługującym linię były EZT z serii EN57. Linia jest czynna tylko dla pociągów towarowych, głównie kursujących do/z Zakładów Chemicznych Police S.A.. W roku 2008 próbowano przywrócić ruch pasażerski w sezonie letnim lecz uruchomienie przejazdów zostało wstrzymane min. ze względu na zdewastowane dworce.

Ze względu na miejski charakter linii (w granicach administracyjnych Szczecina i Polic znajduje się ok. 80%), na jej niespełna 36-kilometrowej trasie znajdują się aż 23 wiadukty, w tym 14 nad torami, 8 pod nimi, jedna kładka dla pieszych, oraz 21 przejazdów kolejowych.

[edytuj] Statystyki linii

Dla pociągów pasażerskich na ok. 37,1 km toru nieparzystego oraz 20,3 km toru parzystego (w sumie 57,4 km), prędkość maksymalna 70 km/h (dla towarowych: 60 km/h, dla szynobusów: 80 km/h) występuje na ok. 16,5 km torów (w tym 14,9 km na niedawno wyremontowanym torze parzystym między Niebuszewem a Policami). Na większości pozostałych odcinków występuje ograniczenie do 40 lub 50 km/h. Tylko na ok. 5 km między Skolwinem a Policami oraz przed Trzebieżą prędkość maksymalna wynosi 30 km/h (także dla towarowych). Dla pociągów towarowych prędkość maksymalna na większości odcinków (poza wyżej wymienionym) jest niższa o 10 km/h od prędkości dla pociągów pasażerskich.

Minimalny (hipotetyczny) czas przejazdu całej linii z maksymalną dozwoloną prędkością wynosi 54 minuty dla toru nieparzystego (pasażerskie i szynobusy - średnio 41,4 km/h) oraz 1:07 h dla towarowych (śr. 33,1 km/h). Na torze parzystym (długość toru: 20,3 km) 19 minut dla szynobusów (64,2 km/h), 20 minut dla pasażerskich (59,2 km/h) i 25 minut dla towarowych (48,4 km/h).

Porównanie czasu przejazdów pomiędzy stacjami Szczecin Główny i Trzebież Szczeciński dla pociągów osobowych w wybranych latach (wartości uśrednione):

1944/45 r.: ok. 1:30 h 1948 r.: ok. 2:15 h 1951/52 r.: ok. 1:20 h 1967/68 r.: ok. 1:20 h

1983/84 r.: ok. 1:15 h 1989/90 r.: ok. 1:10 h 1995/96 r.: ok. 1:10 h 2002 r.: ok. 1:05 h 2008 r.: ok. 1:05 h[4]

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Linia 406 w kolej.one.pl
• Galeria zdjęć linii w bahn-in-pommern.de