EN57

Z Wikipedii

EN57
Zespoły EN57 (1346, 1062 i 1015) w Poznaniu
Producent	Pafawag
Lata budowy	1961-1993
Układ osi	2'2'+Bo'Bo'+2'2'
Układ wagonów	r+s+r (rozrządczy + silnikowy + rozrządczy)
Liczba miejsc siedzących	216 [1]
Masa służbowa	123 t
Długość całkowita	64,77 m
Średnica kół	940, 1000 mm
Napięcie zasilania	3 kV
Liczba i moc silników	4 x 145 kW
Typ silników trakcyjnych	LK450
Moc ciągła	580 kW
Przyspieszenie rozruchu	0,5 m/s²
Prędkość konstrukcyjna	110 km/h
System hamulca	początkowo elektropneumatyczny Knorr, później Oerlikon
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

EN57 - trójwagonowy elektryczny zespół trakcyjny, przystosowany do niskich peronów, zwany popularnie jednostką lub kiblem, produkowany w zakładach Pafawag we Wrocławiu w latach 1961-1993 w ilości 1429 sztuk. Obecnie uważa się, że jest to najdłużej produkowany pojazd szynowy na świecie. Protoplastą tego pojazdu była wysokoperonowa jednostka EW55.

Spis treści 1 Konstrukcja 2 Eksploatacja 3 Ciekawostki 4 Zobacz też

[edytuj] Konstrukcja

Składa się z trzech wagonów: dwóch rozrządczych (sterowniczych) i jednego silnikowego, który jest umieszczony w środku zespołu. Wagony rozrządcze (fabryczne oznaczenie 5B) oznaczane są jako ra (wagon rozrządczy a) i rb (wagon rozrządczy b). Wagon silnikowy (fabryczne oznaczenie 6B) nosi oznaczenie s. Wagony są połączone ze sobą tzw. krótkim sprzęgiem Scharfenberga (bez głowicy), nierozłączalnym w warunkach eksploatacyjnych, oraz przejściem dla pasażerów.

W każdym z wagonów znajdują się trzy przedziały ze środkowym przejściem między siedzeniami dostępne dla podróżnych, rozdzielone dwoma przedsionkami - każdy z parą rozsuwanych automatycznie drzwi o napędzie pneumatycznym. Skrajne przedziały wagonów rozrządczych są nieco inaczej urządzone - rozkładane siedzenia przy ścianach, dodatkowa para ręcznie otwieranych drzwi - i, w zależności od potrzeb, mogą służyć za pomieszczenie dla kierownika pociągu, przedziały służbowe, bagażowe, do przewozu rowerów, wózków itp. większych bagaży. Do kabin maszynistów można dostać się z nich poprzez otwierane drzwi. W niektórych egzemplarzach przedsionki prawie zanikły - nie ma drzwi między przedziałem, a przedsionkiem, zaś ściany zastąpiono szybą (w najnowszych całkowicie zmieniono aranżację częsci pociągu). W 14WE w ogóle nie ma przedziałów.

W EN57 zastosowano rozruch oporowy. W czterech jednostkach (nowych o numerach 2001 - 2003 (typ 5BT/6BT w roku 1988 oraz w ramach naprawy głównej 881 w roku 1986) w ramach próby modernizacji zaimplementowano rozruch impulsowy, który się nie sprawdził i jednostki wraz z kolejną zmianą numerów otrzymały ponownie rozruch oporowy.

Jednostki EN57 są przystosowane do jazdy w trakcji ukrotnionej, a łączenie jednostek odbywa się za pomocą automatycznego sprzęgu Scharfenberga. Nie ma możliwości przejścia pomiędzy połączonymi jednostkami.

Przez ponad trzydzieści lat produkcji, pojawiały się różne wersje EN57. Najogólniej EN57 można podzielić na trzy serie:

• seria od numeru 001 do 130 oraz 601 do 1113, charakteryzuje się bokami z ryflowanej blachy i ścianę czołową z trzema szybami, przy czym jednostki do numeru 130 posiadały przedział pierwszej klasy
• seria od numeru 1114 do numeru 1825 ma gładkie boki i trzy szyby w ścianie czołowej
• seria od numeru 1900 do numeru 1953 ma gładkie boki i dwie szyby w ścianie czołowej (na wzór zespołu EW58)
• seria od numeru 2001 do numeru 2003 rozruch impulsowy. Obecnie przebudowane na rozruch oporowy i zmieniona numeracja na 1826 do 1828.
• seria od numeru 2001 do numeru 2078. EZT zmodernizowane w ramach programu SPOT i w zwiazku z tym przenumerowane.

Jednostki o numerach od 201 do 206 są jednostkami składanymi ze sprawnych członów jednostek, które uległy wypadkom (np. EN57-204 ma dwa wagony ryflowane i jeden gładki).

[edytuj] Eksploatacja

Jednostki EN57 są w posiadaniu PKP Przewozy Regionalne, PKP SKM w Trójmieście i Kolei Mazowieckich. Niegdyś, dwie jednostki były także w posiadaniu PMP PW Katowice w oddzialach Kotlarnia (EN57-026 ex PKP) oraz Szczakowa (EN57-0402). Dla potrzeb warszawskiej Szybkiej Kolei Miejskiej na podzespołach EN57 zbudowano 14WE, z zupełnie nowym nadwoziem i wnętrzem.

W 2006 roku rozpoczęto przeprowadzać, współfinansowane ze środków Unii Europejskiej, modernizacje części jednostek należących do PKP Przewozy Regionalne. Zmieniane są m. in. ściana czołowa, stanowisko maszynisty i wystrój wnętrza, niezmieniony pozostaje układ rozruchu. Jednostki po modernizacji otrzymują numery od 2001 wzwyż (dla numerów 2001 - 2003 będzie to druga ich obsada).

Ponadto kilkanaście jednostek zostało w 1964 wyeksportowanych do Jugosławii. Otrzymały tam oznaczenie 311/315-0 (311 to wagon rozrządczy, 315 – silnikowy). Obecnie pozostałe egzemplarze kursują w ramach kolei chorwackich (seria 6011) i słoweńskich. Niektóre egzemplarze wróciły do Polski i po modernizacji zostaną włączone w tabor Kolei Mazowieckich.

[edytuj] Ciekawostki

W 1997 roku powstał amatorski symulator komputerowy EN57 o nazwie "Mechanik" jako praca zaliczeniowa dwóch studentów (Aleksandra Madeja i Roberta Kowalskiego) Uniwersytetu Łódzkiego.

Obecnie można pokierować tymi pojazdami w profesjonalnie wykonanym symulatorze MaSzyna EU07-424, a także po ściągnięciu EN57 jako dodatkowego pociągu do gry Microsoft Train Simulator lub Trainz Railroad Simulator 2006.

[edytuj] Zobacz też

• Lista zespołów trakcyjnych PKP