Ludwik Ząbkowski

Ludwik Ząbkowski (1 lutego 1891 w Lackiej Woli, pow. Mościska, woj. lwowskie - 1 grudnia 1973 w Londynie), generał brygady Wojska Polskiego.

Ukończył studia prawnicze we Lwowie. Był oficerem armii austriackiej; od listopada 1918 w WP. Służył w artylerii, w 1924 awansowany na podpułkownika. W latach 1922-1927 był zastępcą dowódcy 2 Pułku Artylerii Ciężkiej w Chełmie, a w latach 1927-1929 zastępcą dowódcy 5 Pułku Artylerii Ciężkiej w Krakowie. W latach 1929-1934 był komendantem Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Na tym stanowisku, w 1931 awansował na pułkownika. W latach 1934-1937 był dowódcą 5 Pułku Artylerii Ciężkiej. W latach 1937-1939 dowodził 10 Grupą Artylerii w Przemyślu. W sierpniu 1939 mianowany dowódcą artylerii Korpusu Interwencyjnego dowodzonego przez gen. bryg. Stanisława Skwarczyńskiego. Po rozwiązaniu korpusu miał objąć stanowisko dowódcy artylerii Grupy Odwodów "Wyszków". Ostatecznie został dowódcą artylerii Południowego Zgrupowania Armii "Prusy". Po kampanii wrześniowej 1939 przedostał się do Francji, a potem do Wielkiej Brytanii. W I Korpusie Polskim dowodził artylerią 8 Brygady Strzelców Kadrowej. W 1941 przeniesiony do ZSRR, a nastepnie na Bliski Wschód. Był m.in. komendantem Centrum Wyszkolenia Artylerii. Wziął udział w kampanii włoskiej jako dowódca 2 Grupy Artylerii II Korpusu Polskiego. 1 kwietnia 1945 otrzymał awans na generała brygady.

Po wojnie pozostał na emigracji w Londynie. Od grudnia 1954 do czerwca 1955 był ministrem obrony narodowej w rządzie Stanisława Mackiewicza. 1 lutego 1971 został powołany na stanowisko prezesa Najwyższej Izby Kontroli na Uchodźstwie i pełnił tę funkcję do połowy 1973, kiedy został członkiem Rady Narodowej RP. Zmarł w grudniu 1973 w Londynie.

Został odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari Iv i V klasy, Orderem Odrodzenia Polski I i III klasy, Krzyżem Walecznych (pięciokrotnie), Złotym Krzyżem Zasługi oraz Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami.

Źródła:

Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Warszawa 1991 (tam m.in. fotografia)
Ryszard Szawłowski, Najwyższe państwowe organy kontroli II Rzeczypospolitej, Warszawa 2004