Marian Jurczyk

Z Wikipedii

Marian Jurczyk

Data i miejsce urodzenia	16 października 1935 Karczewice
Prezydent Szczecina
Okres urzędowania	od 18 listopada 1998 do 24 stycznia 2000
Poprzednik	Bartłomiej Sochański
Następca	Marek Koćmiel
Prezydent Szczecina
Okres urzędowania	od 21 listopada 2002 do 4 grudnia 2006
Poprzednik	Edmund Runowicz
Następca	Piotr Krzystek
Senator IV kadencji
Przynależność polityczna	senator niezrzeszony
Okres urzędowania	od 20 października 1997 do 24 marca 2000

Marian Jurczyk (ur. 16 października 1935 w Karczewicach) – polski działacz związkowy i polityczny. W latach siedemdziesiątych działacz opozycji. Senator IV kadencji w latach 1997-2000, Prezydent Szczecina od 18 listopada 1998 do 24 stycznia 2000 i ponownie od 21 listopada 2002 do 4 grudnia 2006.

W 1980 przewodniczący Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Szczecinie. Następnie przewodniczący Zarządu Regionu Pomorze Zachodnie NSZZ Solidarność. Internowany w stanie wojennym, 1982-1983 w więzieniu. W latach 1987-1989 członek Grupy Roboczej Komisji Krajowej NSZZ Solidarność. Nie uznał porozumień Okrągłego Stołu, założył wówczas "Solidarność 80" (luty 1990) i stanął na jej czele.

W 1997 został wybrany na senatora RP IV kadencji uzyskując 124.897 głosów. 18 listopada 1998 został wybrany przez Radę Miasta Prezydentem Szczecina.

31 grudnia 1998, tuż po objęciu urzędu, Marian Jurczyk zerwał umowę, którą podpisał we wrześniu 1998 poprzedni Zarząd Miasta z niemiecką spółką Euroinvest Saller o budowie hipermarketu na Pomorzanach po wpłaceniu przez firmę 5 mln zł zaliczki. Hipermarket innej firmy i tak powstał, a miasto Szczecin, na podstawie wyroku sądu II instancji musiało zwrócić spółce zaliczkę i zapłacić odsetki, w sumie na konto Euroinvest Saller trafiło w styczniu 2004 ponad 9,5 mln zł. W 2005 Jurczykowi i pozostałym sześciu członkom Zarządu Miasta prokurator przedstawił zarzut niedopełnienia obowiązków i narażenia miasta na znaczne straty materialne, za co groziło do 10 lat pozbawienia wolności. 4 kwietnia 2006 przed Sądem Rejonowym w Szczecinie rozpoczął się proces w tej sprawie, a 5 lipca 2007 sąd I instancji wydał wyrok skazujący Jurczyka i byłego wiceprezydenta ds. rozwoju gospodarczego Dariusza Wieczorka (SLD) na dwa lata pozbawienia wolności w zawieszeniu na pięć lat. Ponadto objął obu skazanych czteroletnim zakazem pełnienia stanowisk związanych z gospodarowaniem mieniem w jednostkach samorządowych i państwowych oraz nakazał im zwrócić do miejskiej kasy miejskiej zapłacone przez miasto odsetki: solidarnie po 2,5 mln zł w ciągu czterech lat. Jurczyk musi także zapłacić grzywnę w wysokości 5000 zł a Wieczorek – 10000 zł. Pozostali oskarżeni – były wiceprezydent Waldemar Kuś (Niezależny Ruch Społeczny Mariana Jurczyka) oraz byli członkowie zarządu miasta Jan Dużyński, Henryk Jerzyk (obaj wówczas "Osiedlowcy", obecnie SLD) i Grzegorz Kołodziejski (SLD) oraz Katarzyna Kantorska (Niezależny Ruch Społeczny Mariana Jurczyka) zostali uniewinnieni. Wyrok nie jest prawomocny; obaj skazani zapowiedzieli złożenie odwołania.

Po wykładni Trybunału Konstytucyjnego, który stwierdził, że funkcji prezydenta miasta nie można łączyć z mandatem senatorskim, w dniu 24 stycznia 2000 zrezygnował z pełnienia funkcji Prezydenta Szczecina.

W 1999 sąd lustracyjny uznał, że Marian Jurczyk zataił informację o kontaktach ze służbami specjalnymi PRL. W uzasadnieniu wyroku sąd stwierdził, że mimo iż podjął on współpracę pod groźbą śmierci, nie zwalniało go to z obowiązku podania prawdy o współpracy. W związku z orzeczeniem Marian Jurczyk stracił mandat senatora. Mimo twardych dowodów współpracy z SB (m.in. ręcznie napisanego zobowiązania do tajnej współpracy, składanych raportów, pokwitowania odbioru pieniędzy za współpracę), Sąd Najwyższy w 2002 zawyrokował, że Marian Jurczyk nie był tajnym współpracownikiem służb bezpieczeństwa uznając, że postępowanie Jurczyka było w istocie rzeczy jedynie formalnym wypełnianiem procedur narzuconych mu przez funkcjonariuszy ówczesnej Służby Bezpieczeństwa, podpisanie umowy o współpracy zostało wymuszone groźbami, a informacje, które Marian Jurczyk przekazywał SB, nie miały w rzeczywistości jakiejkolwiek wartości operacyjnej. Sama SB oceniło współpracę Jurczyka jako mało przydatną: jest do współpracy nieprzydatny z powodu braku lojalności z jego strony i groźby dekonspiracji w wypadku powierzenia mu zadań mogących w istocie przynieść pożądane z punktu widzenia służby rezultaty.

W bezpośrednich wyborach prezydenta miasta w I turze 27 października 2002 uzyskał 27,81% głosów; w II turze, 10 listopada 2002, otrzymał 53,43% poparcia; pokonawszy kandydata koalicji SLD-UP Edmunda Runowicza został ponownie Prezydentem Szczecina.

23 maja 2004 przeprowadzono referendum w sprawie odwołania Mariana Jurczyka ze stanowiska Prezydenta Miasta Szczecina. W referendum 94% głosujących było za jego odwołaniem, jednak było ono nieważne z powodu zaledwie niedostatecznej frekwencji (19%), podczas gdy dla ważności wymagane jest by wzięło w nim udział co najmniej 30% uprawnionych do głosowania.

W I turze bezpośrednich wyborów prezydenta miasta w 2006 Marian Jurczyk ubiegając się po raz drugi o reelekcję zajął 4. miejsce z poparciem zaledwie 4013 wyborców (2,94%). Urząd Prezydenta Szczecina sprawował do 4 grudnia 2006.

W 1982 r. jego 22-letni syn Adam oraz synowa Dorota zginęli tragicznie wyskakując z okien kamienic w Szczecinie. Część osób, w tym sam Marian Jurczyk, podejrzewa, iż była to śmierć w którą bezpośrednio zamieszani byli funkcjonariusze UB (podejrzenie popełnienia zbrodni komunistycznej). Pogrzeb pary stał się okazją do wielkiej antyrządowej demonstracji, podczas której doszło do walk z ZOMO. W sierpniu 2007 r. IPN umorzył śledztwo w tej sprawie.