Masakra bazylianów w Połocku 1705

Z Wikipedii

Masakra bazylianów w Połocku 1705 – miała miejsce 12 lipca 1705 w czasie III wojny północnej w Połocku.

Pijany car Piotr I wtargnął wówczas z wojskiem do unickiej katedry Mądrości Bożej, gdzie przechowywane były relikwie patrona unii brzeskiej świętego Jozafata Kuncewicza.Car Piotr I zażądał od przełożonego klasztoru aby dał jemu klucze od tabernakulum, usłyszawszy odmowę, własnoręcznie zamordował przeora, czterech pozostałych zakonników skazał zaś na kaźń przez utopienie w nurtach rzeki Dźwiny. Car naigrawając się z obrazów świętego próbował sprofanować relikwie, nastepnie kazał wyrwać dźwiczki od tabernakulum, rozsypał na posadzkę Naświętrzy Sakrament i podeptał nogami. Wydarzenie to sterroryzowało ludność wschodnich ziem Rzeczypospolitej, a duchowieństwo unickie zmusiło do ucieczki do lasu przed nadciągającą armią rosyjską. Samą katedrę unicką z rozkazu Piotra I zamieniono na magazyn amunicji i prochu, skutkiem czego wybuch, który nastąpił po kilku latach, prawie w całości zniszczył pochodzącą z XI wieku katedrę. W 2 połowie XVIII wieku (1748-65) unici zbudowali nową świątynię, wykorzystując nieliczne zachowane resztki starożytnej budowli (arch. Jan Krzysztof Glaubitz). Tu dopełnił się los kościoła unickiego na ziemiach byłej I Rzeczypospolitej. W 1839, w Połocku ogłoszono skasowanie unii w imperium rosyjskim (nie dotyczyło to Królestwa Polskiego, gdzie unię zniesiono dopiero w 1874).