Mikołaj Kwaśniewski

Z Wikipedii

Mikołaj Kwaśniewski (6 grudnia 1871 w Niemoroży, Ukraina - 1941 w Oświęcimiu) - sanacyjny polityk, poseł na Sejm IV kadencji (1935-38), w owym czasie wicemarszałek Senatu. W 1938 roku członek-założyciel Stronnictwa Demokratycznego. Lekarz, pułkownik, wojewoda tarnopolski, krakowski i poznański.

[edytuj] Kariera medyczna i wojskowa

W 1891 r. rozpoczął studia uniwersyteckie w Noworosyjsku, a następnie w Odessie na wydziale matematyczno-fizycznym. W 1897 wyjechał do Charkowa, gdzie rozpoczął studia na wydziale medycznym miejscowego uniwersytetu. W 1901 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. Wielokrotnie aresztowany za działalność polityczną, ukończył studia medyczne w 1904 na Uniwersytecie Lwowskim. W latach 1907-1914 był lekarzem ziemskim w Płoskirowie na Podolu.

W 1914 przeniósł się do Warszawy. Od lipca 1915 służył w 5 pp I Brygady Legionów Polskich. Po tzw. kryzysie przysięgowym (1917) przebywał w obozie dla internowanych legionistów w Beniaminowie. Po odzyskaniu niepodległości służył w Wojsku Polskim jako lekarz wojskowy na różnych stanowiskach. Stopień pułkownika uzyskał z listy starszeństwa z czerwca 1919.

[edytuj] Kariera polityczna

W 1926 przeszedł do służby w administracji państwowej. W końcu listopada powierzono mu kierownictwo starostwa w Stolinie w woj. poleskim, od lutego 1927 do listopada 1928 zajmował stanowisko wojewody tarnopolskiego, od listopada 1928 do czerwca 1935 wojewody krakowskiego, a od czerwca do września 1935 wojewody poznańskiego.

Wybrany senatorem RP we wrześniu 1935 z terenu Krakowa, utrzymał mandat do chwili rozwiązania parlamentu w końcu 1938. Był jednym z trzech wicemarszałków Senatu, ponadto przewodniczącym krakowskiej grupy parlamentarnej. W końcu 1937 współorganizował Klub Demokratyczny w Warszawie i Krakowie, został członkiem komitetu Organizacyjnego Stronnictwa Demokratycznego w Krakowie. W połowie kwietnia 1939 wybrany został prezesem Rady Naczelnej SD. W latach trzydziestych był prezesem Związku legionistów w Krakowie, działał w Lidze Morskiej i Kolonialnej, należał do wybitnych wolnomularzy w Krakowie.

Podczas okupacji niemieckiej był organizatorem i przywódcą konspiracyjnego SD w Krakowie. Aresztowany w Krakowie między 11 a 13 stycznia 1941, został 21 lutego 1941 przewieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu i prawdopodobnie tam zamordowany.

Odznaczony był m.in.: Krzyżem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (czterokrotnie), Wielką wstęgą Polonia Restituta. W dowód wdzięczności otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Zakopanego (1935).

[edytuj] Źródła

• Stanisław Łoza red. Czy wiesz kto to jest? t. 1, Warszawa 1938;
• Polski Słownik Biograficzny, t. XVI, Kraków 1971 (Piotr Stawecki);
• Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, t. 3, Warszawa 1992 Andrzej Pilch).