Muzeum Białoruskie w Wilnie
Z Wikipedii
Muzeum Białoruskie im. Iwana Łuckiewicza w Wilnie (biał. Віленскі беларускі музей імя Івана Луцкевіча, Wilenski biełaruski muziej imia Iwana Łuckiewicza) - białoruska placówka naukowo-kulturalna mieszcząca się w latach 1921-45 w Wilnie przy ul. Ostrobramskiej 9 - wraz z Białoruskim Towarzystwem Naukowym i Gimnazjum tworzyła centrum życia społecznego wileńskich Białorusinów w okresie II RP.
Muzeum zostało powołane w 1921 roku - na cześć zmarłego w 1919 roku działacza odrodzenia białoruskiego otrzymało nazwę Iwana Łuckiewicza. Na siedzibę placówki obrano klasztor bazylianów w Wilnie przy ul. Ostrobramskiej 9.
Eksponaty pochodziły głównie z kolekcji zmarłego przedwcześnie Iwana Łuckiewicza, który w testamencie przekazał je muzeum. W posiadaniu placówki znajdowała się m.in. część tzw. Biblii Skaryny, Statut Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1588 roku z drukarni Mamoniczów, tzw. ewangelie nowogrózkie z końca XIV wieku, Al-Kitab, książki drukowane w języku białoruskim w Iwiu, Wilnie, Supraśli, Nieświeżu i Słucku. W skład kolekcji bibliotecznej wchodziło ok. 14 tys. tomów druków starych i współczesnych, m.in. "Triad cwietnaja" (1491, Kraków), fragment biblii praskiej Franciszka Skoryny z 1517 roku.
Na czele placówki stał brat Iwana Łuckiewicza Anton, jej bieżącymi pracami kierowali kolejno: Marian Piecukiewicz (1904-83) i Janka Szutowicz (1904-73).
Muzeum zostało zlikwidowane pod koniec 1944 roku. Ta część kolekcji, która nie została zagrabiona podczas działań wojennych, została rozdzielona między różne placówki na terenie ZSRS, niektóre cenne obiekty znajdują się na Białorusi.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Bibliografia
- Pukszto A., "Między stołecznością a partykularyzmem - wielonarodowościowe społeczeństwo Wilna w latach 1915 - 1920", Europejskie Centrum Edukacyjne 2006
- Wisner Henryk, "Litwa: dzieje państwa i narodu", Warszawa 1999, ISBN 83-86170-25-2
