Oddział Andrzeja Łopackiego

Z Wikipedii

Fizylier

Oddział Andrzeja Łopackiego (inaczej oddział Jana Markowskiego) - partia powstańcza okresu powstania styczniowego.

Spis treści

1 Dowódcy
2 Skład
3 Umundurowanie i wyposażenie
4 Działania zbrojne
5 Bibliografia
6 Zobacz też

[edytuj] Dowódcy

Oddział został sformowany na terenie dawnego województwa sandomierskiego. Jego dowódcą był mjr Andrzej Łopacki.

Dowódcę oddziału mjra Andrzeja Łopackiego (rannego 22 kwietnia w bitwie pod Stefankowem) zastępował następnie kpt. Jan Markowski, późniejszy podpułkownik, dowódca pułku kawalerii krakowskiej, mianowany przez gen. Józefa Hauke-Bosaka dowódcą Dywizji Sandomierskiej, który schwytany przez Rosjan zadał sobie śmierć igłą.

[edytuj] Skład

Dionizy Czachowski

1 kompanie strzelecka (100 ludzi) - d-ca kpt. Witold Rogoyski
2 kompanie strzelecka (100 ludzi) - d-ca kpt. Czesław Tabaczyński
kosynierzy - d-ca kpt. Konstanty Olszewski
kawaleria - rotmistrz Dionizy Bertoli

Sporą część korpusu oficerskiego stanowili oficerowie służący wcześniej w armii austriackiej - Andrzej Łopacki, Rogoyski, Czesław Tabaczyński, Dionizy Bertoli, dlatego oddział ten nazywano galicyjskim.

[edytuj] Umundurowanie i wyposażenie

sukmany i szarawary kawowe;
rogatywki czarne z daszkiem;
tornistry, pasy, ładownice i menażki.

[edytuj] Działania zbrojne

Muzeum Martyrologii Wsi Polskiej w Michniowie

Droga oddziału Łopackiego wiodła przez Baranów, Michniów, lasy wąchockie - aż do Wierzbnika.

24 kwietnia 1863 pod Michałowem niedaleko Wierzbnika rosyjscy dragoni zaatakowali straż tylną oddziału Łopackiego oraz jazdę Tomasza Stamirowskiego, ale Markowski bez trudu odparł ten atak. Po pierwszych wystrzałach Moskali jazda Stamirowskiego uciekła, nie tylko od nieprzyjaciela, ale zrezygnowała z działalności partyzanckiej. Oddział około 46 kawalerzystów wykorzystał sytuację, aby opuścić zgrupowanie.

Dionizy Czachowski objął obóz po Władysławie Kononowiczu, rozwinął tyralierę i pośpieszył na pomoc oddziałowi Łopackiego. Markowski wycofał się do lasu, a Rosjanie w obawie przed zasadzką zrezygnowali z dalszej akcji.

[edytuj] Bibliografia

Eligiusz Kozłowski, Od Węgrowa do Opatowa 3.02.1863 - 21.02.1864 Wybrane bitwy z Powstania Styczniowego, Wydawnictwo MON, Warszawa 1962 r.
S. Kotarski, Opatów w latach 1861-1864, Opatów 1935 r.
Tadeusz Manteuffel (red.), Historia Polski, t.II, cz.III, Warszawa 1959 r.