Park Narodowy Krugera

Z Wikipedii

Park Narodowy Krugera
Położenie	Mpumalanga, RPA
Data utworzenia	1898
Powierzchnia	18 989 km²
Oficjalna strona Parku

Park Narodowy Krugera - park narodowy w RPA, założony w 1898 roku przez ówczesnego prezydenta Transwalu - Paula Krugera. Rozciąga się na 350 kilometrów wzdłuż granicy z Mozambikiem, ma ok. 60 kilometrów szerokości. Zajmuje powierzchnię powyżej 2 milionów hektarów. Znajduje się tam wiele rzek, które płyną wzdłuż całego parku (np. Sabie, Limpopo, Letaba).

W 1840 roku europejscy myśliwi i odkrywcy zaczęli interesować się tym regionem Afryki - „gorączka złota”, ogromne zasoby kości słoniowej, rogów i skór. Prezydent zaniepokojony tak szybkim niszczeniem przyrody przez myśliwych, zaapelował do transwalskiego parlamentu o utworzenie chronionego obszaru w rejonach Lowveld. Najpierw powstał „Rezerwat Sabie”, który jest teraz południową częścią Parku Krugera. Pierwszym zarządcą parku był James Stevenson-Hamilton, który spędził tu 40 lat odbudowując to, co zniszczyła wojna i przyłączając nowe hektary do parku. Po pierwszej wojnie światowej park został objęty ochroną rządu RPA i stan ten trwa do dzisiaj. Obecnie rozciąga się na 350 km wzdłuż granic między Transwalem i Mozambikiem, ma ok. 60 km szerokości.

[edytuj] Flora i fauna

Zebra w Parku Narodowym Krugera

W parku możemy spotkać m.in. „Wielką Piątkę Afryki” (lew, lampart, bawół afrykański, czarny nosorożec, słoń)

Znajduje się tu 300 gatunków drzew, 52 gatunki ryb, 33 gatunki płazów, 114 gatunków gadów, 507 gatunków ptaków i 147 gatunków ssaków. W obrębie parku żyje m.in. 300 gepardów, 3000 hipopotamów, 900 lampartów, 1500 lwów, 2000 hien cętkowanych, 200 czarnych nosorożców, 32000 antylop, 7500 słoni, 5000 żyraf, 1300 białych nosorożców, olbrzymie ilości zebr, bawołów i antylop.

[edytuj] Klimat

Park jest położony w rejonie dość deszczowym i gorącym. Temperatura waha się od 23 °C w zimie (lipiec) do 30°C w lecie (styczeń). Jednak bywają również dużo cieplejsze lata. Temperatury mogą czasem osiągnąć nawet 47°C.

[edytuj] Charakterystyka

Południowa część parku. Południowy rejon jest częścią pierwotnego Rezerwatu Sabie. Nosorożec biały, likaon i lampart są ściśle związane z tym regionem. Akacje zapewniają schronienie i pożywienie dla większych roślinożerców – żyraf, słoni, za to Krokodyla Rzeka daje ochłodzenie i wodę. Liczne wypoczynkowe obozowiska zapewniają temu rejonowi największą popularność.

Centralna część parku. Centralny region składa się z rozległych, trawiastych równin, które są przerywane przez bujną roślinność ciągnącą się wzdłuż rzek Olifant i Letaba. Charakterystyczne akacje uwydatniają rozległy krajobraz, a drzewa marula zapewniają pożywienie dla wielu roślinożerców – żyraf, słoni i pawianów. Wzdłuż malowniczych rzek można obserwować niesamowite hipopotamy lub krokodyle, które leniwie leżą na mieliznach.

Północna część parku. Północny region jest odwiedzany tylko przez najbardziej wytrwałych podróżników. Obfite populacje ptaków dają wiele sposobności do ich oglądania. Na drzewach królują przeróżne gatunki małp. Ekosystem przy rzekach Shingwedzi i Mphogolo zapewnia schronienie i pożywienie dla hipopotamów, ptaków i lampartów.