Pawian masajski
Z Wikipedii
| Pawian masajski | |||||||||||||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
| Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | ssaki | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podgromada | ssaki żyworodne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nadrząd | łożyskowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | naczelne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | makakowate | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzaj | pawian | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | pawian masajski | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Papio cynocephalus | |||||||||||||||||||||||||||||
| (Linnaeus, 1766) | |||||||||||||||||||||||||||||
| Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
 Systematyka w Wikispecies |
|||||||||||||||||||||||||||||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Pawian masajski (Papio cynocephalus) zwany inaczej jako pawian zielony lub babuin - ssak z rzędu naczelnych, zamieszkujący tereny południowej, środkowej i wschodniej Afryki.
Wymiary
Długość samca: 55 - 85 cm. Waga samca: 20 - 25 kg. Długość samicy: 35 - 60 cm. Waga samicy: 8 - 16 kg.
Wygląd
Jest to ssak o sierści barwy szarobrązowej. Część pyska nie pokrywa sierść. Nos pawiana jest ciemny i wąski, kły długie i szerokie. Na palcach kończyn występują płaskie paznokcie, kciuk jest przeciwstawny do innych palców. Ogon długi.
Środowisko
Pawiany te zamieszkują sawanny, a także tereny górskie, łąki i obrzeża lasów. Do zamieszkania jakiegoś terenu niezbędne są dla nich są drzewa, skały i wodopój. Na terenach ich występowania są 2 pory roku.
Pożywienie
Pawiany żywią się trawami, bulwami i korzonkami i owocami, ślimakami, jaszczurkami, skorpionami i szarańczą. Ich dietę uzupełnia także miód oraz poczwarki i larwy pszczół. Jeśli mają okazję, zjadają ryby, kraby, żaby, mięczaki i rośliny wodne. Nie gardzą też jajami krokodyli i żółwi. W grupie potrafią upolować większą zdobycz, jak np. młode antylopy.
Zachowanie
Pawiany są zwierzętami stadnymi. Żyją w grupach liczących 8 - 200 osobników. Ich terytorium może zajmować od 2 do 4 km kwadratowych. W stadzie istnieje pewna hierarchia. Dominantami w stadzie są najsilniejsze samce. Rzadko dochodzi do walk między nimi. Jeżeli już się odbędą, walka jest bardzo zażarta i może skończyć się śmiercią. Dzień pawiany spędzają na przemarszu 3 - 4 km swojego terenu. Pokarmu małpy te poszukują głównie rankiem. Gdy stado zaatakuje drapieżnik, małpy uciekają we wszystkie kierunki, co dezorientuje wroga, później dominujące samce próbują przepędzić napastnika. Gdy temperatura powietrza jest wysoka następuje odpoczynek stada, podczas którego ważnym rytuałem jest wzajemne iskanie się małp. Noc spędzają śpiąc na drzewie, młode w koronach drzew, osobniki dorosłe - na położonych niżej, solidnych gałęziach.
Wrogowie naturalni
Pawianom masajskim zagrażają takie zwierzęta, jak: lew, lampart, szakal, gepard, likaon, hiena i ptaki drapieżne.
Pawiany i ludzie
Przyrost naturalny pawianów ciągle maleje. W niektórych państwach, jak Malawi i Kenia, zwierzęta te są tępione, ponieważ są szkodnikami upraw. Zapomina się jednak, że są one pożyteczne, ponieważ zjadają wiele owadów. W latach 30. XX wieku została przeprowadzona akcja, w czasie której truto pawiany, aby ograniczyć szkody w uprawach. Zabijano je także z powodu smacznego mięsa. wiele pawianów jest używana w laboratoriach, jako zwierzęta doświadczalne.
Ciekawostki
- Pawiany nie potrafią pływać.
- Pawian wyraża swoje emocje wydając różne dźwięki.
- Egipcjanie czczili pawiany, ponieważ uważali je za wcielenie egipskiego bóstwa Tota.
