Piotr I Mauclerc
Z Wikipedii
Piotr I Mauclerc |
|
Książę Bretanii razem z Alicją z Thuars |
|
Okres urzędowania | od 13 kwietnia 1213 do 1237 |
Poprzednik | Gwidon z Thouars |
Następca | Jan I Rudy |
Dane biograficzne | |
Dynastia | Kapetyngowie |
Urodzony | 1190 |
Zmarł | 22 czerwca 1250 |
Ojciec | Robert II de Dreux |
Matka | Jolanta de Coucy |
Żona | Alicja z Thouars Małgorzata de Commequiers |
Dzieci | Jan I Rudy |
Piotr I Mauclerc, Piotr de Dreux (ur. 1190, zm. 22 czerwca 1250), książę Bretanii, młodszy syn Roberta II, hrabiego de Dreux, i Jolanty, córki Raoula I, pana de Coucy. Był w prostej linii prawnukiem króla Francji Ludwika VI Grubego.
Mimo iż pochodził z królewskiego rodu, jako młodszy syn przedstawiciela bocznej linii dynastii, mógł liczyć jedynie na odziedziczenie niewielkich ziem w Île-de-France i Szampanii, co czyniłoby z niego pomniejszego feudała. Los dał mu jednak szansę na większą karierę. W marcu 1213 r. Filip II August, król Francji, doprowadził do ślubu Piotra z Alicją (1201 - 21 października 1221), dziedziczką Bretanii, najstarszą córką Gwidona z Thouars i księżnej Konstancji Bretońskiej, córki księcia Conana IV Młodszego.
Miesiąc po ślubie zmarł teść Piotra i ten został księciem Bretanii razem z Alicją, ale to mąż sprawował faktyczne rządy na Bretanią. Nie jest do końca jasna sprawa jego tytułu. Filip August tytułował go w swych dokumentach "hrabią", sam Piotr używał tytułu "księcia". W 1214 r. brał udział w walkach przeciwko królowi Anglii Janowi bez Ziemi. W okresie swoich rządów Piotr musiał zmagać się z opozycją baronów, którzy kilka razy buntowali się przeciw niemu. Piotr popadł również w konflikt z bretońskimi biskupami i w latach 1219-1221 obłożony był klątwą kościelną.
Alicja zmarła podczas porodu w 1221 r. Piotr miał z nią trzech synów i córkę:
- Jan I Rudy (1217 - 8 października 1286), książę Bretanii
- Jolanta (1218 - 10 października 1272), hrabina Penthievre, żona Hugona XI de Lusignan, hrabiego de La Marche
- Artur (1220 - przed 1223)
- Oliwer (październik 1221 - 19 grudnia 1279), pan de Machecoul, miał dzieci
Po śmierci Alicji Piotr ożenił się jeszcze raz. Przed 1236 r. jego żoną została Małgorzata de Commequiers (ok. 1190 - 1241), córka Maurycego II de Commequiers. Małżeństwo to pozostało bezdzietne.
Piotr sprawował rządy w Bretanii w imieniu swojego syna Jana do 1237 r. W 1219 i 1224 r. brał udział w wyprawach przeciw albigensom. Należał do feudalnej opozycji przeciwko rządom regentki Blanki Kastylijskiej. W 1239 r. wyprawił się do Ziemi Świętej u boku hrabiego Szampanii Tybalda IV. Do Akki dotarł na początku września. 2 listopada krzyżowcy wyruszyli do Jaffy, gdzie Piotr odłączył się od głównych sił i napadł na muzułmańską karawanę zagarniając bogate łupy. Wywołało to zazdrość innych krzyżowców, którzy postanowili zaatakować wojska egipskie pod Gazą. Ponieśli tam jednak klęskę i wielu z nich dostało się do niewoli. Piotrowi udało się tej niewoli uniknąć i w 1240 r. powrócił do Francji. Zdążył jeszcze wziąć udział w wojnie z Anglikami.
W 1248 r. Piotr wyruszył na wyprawę krzyżową u boku króla Francji Ludwika IX. Brał udział w ataku straży przedniej krzyżowców na Al-Mansurah i był jednym z nielicznych, którym udało się wydostać z miasta. Został wówczas ranny w głowę. Zmarł niedługo później.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Poprzednik Gwidon z Thouars |
Książę Bretanii 1213-1237 do 1221 r. razem z Alicją |
Następca Jan I Rudy |
Poprzednik nowa kreacja |
Hrabia Richmond 1219-1235 |
Następca powrót do domeny królewskiej |