Scorpions

Z Wikipedii

Scorpions
Rok założenia	1965
Pochodzenie	Niemcy (Hanower)
Gatunek	hard rock, heavy metal
Aktualni członkowie
Klaus Meine Matthias Jabs Rudolf Schenker James Kottak Paweł Mąciwoda
Byli członkowie
Joe Wyman Michael Schenker Lothar Heimberg Jürgen Rosenthal Rudy Lenners Uli Jon Roth Wolfgang Dziony Francis Buchholz Herman Rarebell Ralph Rieckermann
Strona internetowa

Scorpions – zespół hardrockowy założony w 1965 roku w Hanowerze (Niemcy).

Spis treści 1 Historia 2 Skład 2.1 Obecny skład 2.2 Byli członkowie zespołu 3 Dyskografia 3.1 Albumy studyjne 3.2 Albumy koncertowe 3.3 Kasety video 3.4 DVD 4 Inne utwory zespołu 5 Covery utworów zespołu 6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

Jeszcze przed nagraniem pierwszego albumu do założyciela grupy, gitarzysty Rudolfa Schenkera, dołączył wokalista Klaus Meine – obaj do dziś stanowią trzon grupy.

Debiutancka płyta Lonesome Crow wydana w 1972 roku w składzie K. Meine, R. Schenker, M. Schenker, W. Dziony, L. Heimberg, wpisywała się w nurt rocka progresywnego, a ścisle - krautrocka.

Od drugiego albumu, Fly to the Rainbow (1974) – nagranego w składzie Klaus Meine, Rudolf Schenker, Uli Roth, Rudy Lenners, Francis Buchholz – współpracę z grupą rozpoczął producent Dieter Dierks, pod którego okiem zespół stopniowo ewoluował w stronę klasycznego hard rocka i heavy metalu. W międzyczasie jednak nagrywane były także utwory psychodeliczne, czasami nawiązujące do dokonań Jimiego Hendriksa, głównie za sprawą upodobań kompozytora i gitarzysty Ulego Rotha (Hell Cat, Polar Nights, Virgin Killer).

Muzyk ten rozstał się ze Scorpions w 1977 roku, zakładając własny zespół – Electric Sun. Okres współpracy zespołu z Rothem zamknął pierwszy w historii Scorpions album koncertowy, Tokyo Tapes (1978).

Rotha zastąpił Matthias Jabs (grający z zespołem do dziś), ponownie pojawił się też Michael Schenker, wyrzucony z zespołu UFO – obaj wzięli udział w nagraniu kolejnej studyjnej płyty Scorpions, Lovedrive (1979). Płyta ta, dość różnorodna stylistycznie (m.in. metalowe utwory, np. Another Piece of Meat, ballady, np. Holiday i Always Somewhere czy instrumentalny Coast to Coast) została wysoko oceniona przez krytyków i publiczność. Zaliczana jest dziś do najlepszych płyt zespołu, obok nagranej później płyty Blackout (1982) z utworami Dynamite, China White, When the Smoke is Going Down, a także płyty Love at First Sting (1984) z Still Loving You, Bad Boys Runnning Wild i Rock You Like a Hurricane.

Po dziś dzień wiele utworów z tych trzech płyt oraz m.in. The Zoo z Animal Magnetism (1980) czy We'll Burn the Sky z Taken By Force (1977) stanowi trzon repertuaru koncertowego grupy.

Ukazanie się wyżej wymienionych płyt spowodowało wzrost popularności grupy, rozpoczął się okres udanych tras koncertowych i występów na wielkich festiwalach rockowych, m.in. Rock in Rio (1985) z Ozzym Osbourne’em, AC/DC, Iron Maiden oraz na Monsters of Rock w 1986 z Metallicą i Van Halen.

W 1985 roku ukazała się pionierska w formie kaseta video World Wide Live – impresja z życia zespołu w czasie trasy koncertowej oraz fragmenty koncertów.

Zespół w tym czasie stanowili: Klaus Meine, Rudolf Schenker, Matthias Jabs, Herman Rarebell, Francis Buchholz.

W 1988 roku (po czteroletniej przerwie) ukazała się kolejna studyjna płyta, Savage Amusement. Album mimo powodzenia w stacjach radiowych został źle oceniony przez recenzentów i fanów zespołu – uznano go wówczas za najgorszą płytę zespołu. Konsekwencją tego było zakończenie wieloletniej współpracy z producentem Dieterem Dierksem.

Sukces komercyjny (największy w historii Scorpions) osiągnęła następna płyta, Crazy World (1990), głównie dzięki melodyjnej balladzie Wind of Change z tekstem odnoszącym się do przemian ustrojowych w Europie Środkowo-Wschodniej. Utwór stał się przebojem w wielu krajach. Przed Wind of Change pojawiały się w mediach bardziej rockowe utwory z tej płyty – Tease Me Please Me oraz Don’t Believe Her – jednak nie osiągnęły wielkiej popularności.

W roku 1990 zespół wziął udział w koncercie i spektaklu Rogera Watersa na cześć historycznego wydarzenia, upadku muru berlińskiego.

Sukcesu Crazy World nie powtórzył kolejny album grupy – Face the Heat (1993) – oceniony jako zbyt nierówny; przeminął bez echa mimo dużej popularności muzyki rockowej w tamtym czasie.

Kolejne wydawnictwa studyjne Scorpions to nieudane eksperymenty, m.in. łagodzenie brzmienia, melodyjne wokalizy i proste kompozycje (Pure Instinct – 1996), a także zastosowanie dźwięków elektronicznych (Eye II Eye – 1999). Obie płyty większość recenzentów oceniła negatywnie i podobnie jak poprzedni album nie zostały one zauważone przez media i publiczność.

Dobre recenzje towarzyszyły natomiast ukazaniu się płyt, na których znalazły się głównie nowe wersje kompozycji z lat 80. m.in. z płyty Crazy World, wykonywanych z orkiestrą symfoniczną – Moment of Glory (2000) oraz "bez prądu" (2001) – Acoustica.

Również album Unbreakable z nowymi utworami 2004 roku (nagrany z Polakiem, Pawłem Mąciwodą) mimo pewnych niedoskonałości uzyskał pozytywne recenzje. Utwory typu New Generation, Blood Too Hot czy Through My Eyes nawiązują do charakterystycznego dla Scorpions stylu z okresu ich największej popularności.

14 maja 2007 roku ukazał się nowy album Scorpions - Humanity - Hour 1. Jest to pierwszy album koncepcyjny w historii zespołu. Styl na tym albumie różni się znacząco od poprzednich, co jest zasługą znanego producenta muzycznego - Desmond Child.

[edytuj] Skład

[edytuj] Obecny skład

• Klaus Meine – wokal, gitara (w utworach instrumentalnych)
• Rudolf Schenker – gitara
• Matthias Jabs – gitara (od 1978)
• James Kottak[1] – perkusja (od 1996)
• Paweł Mąciwoda – gitara basowa (od 2003)

[edytuj] Byli członkowie zespołu

• Joe Wyman – perkusja (1972)
• Michael Schenker – gitara (1971-1973 oraz 1978)
• Lothar Heimberg – bas (1968-1972)
• Jürgen Rosenthal – perkusja (1973-1975)
• Rudy Lenners – perkusja (1975-1977)
• Uli Jon Roth – gitara (1973-1978)
• Wolfgang Dziony – perkusja (1965-1972)
• Francis Buchholz – bas (1973-1992)
• Herman Rarebell – perkusja (1977-1995)
• Ralph Rieckermann – bas (1992-2003)

[edytuj] Dyskografia

[edytuj] Albumy studyjne

• 1972 Lonesome Crow
• 1974 Fly to the Rainbow
• 1975 In Trance
• 1976 Virgin Killer
• 1977 Taken by Force
• 1979 Lovedrive
• 1980 Animal Magnetism
• 1982 Blackout
• 1984 Love at First Sting
• 1988 Savage Amusement
• 1990 Crazy World
• 1993 Face the Heat
• 1996 Pure Instinct
• 1999 Eye II Eye
• 2000 Moment of Glory (z orkiestrą symfoniczną)
• 2004 Unbreakable
• 2007 Humanity - Hour 1

[edytuj] Albumy koncertowe

• 1978 Tokyo Tapes
• 1985 World Wide Live
• 1995 Live Bites
• 2001 Acoustica

[edytuj] Kasety video

• 1985 First Sting
• 1985 World Wide Live
• 1988 To Russia with Love
• 1989 Moscow Music Peace Festival
• 1991 Crazy World Tour Live

[edytuj] DVD

• 2000 Moment of Glory
• 2001 Acoustica
• 2002 A Savage Crazy World
• 2005 Unbreakable World Tour 2004: One Night in Vienna
• 2007 Live At Wacken Open Air 2006: A Night to Remember

[edytuj] Inne utwory zespołu

Wybrane utwory nagrane w wersji studyjnej, ale nie znajdujące się na płytach CD z oficjalnej dyskografii:

Utwory z singli które ukazały się jako bonusy na płytach długogrających:

• Hey You
• Destin
• Daddy's Girl
• Rubber Fucker
• Too Far
• Dreamers

Utwory z singli, nie wydane na żadnej dużej płycie:

• Edge of Time
• Partners in Crime
• Miracle
• White Dove – cover z repertuaru Omegi
• When love kills love

Utwory ze składanek:

• Cause I Love You
• Can't Explain – cover z repertuaru The Who
• Living for Tomorrow
• Back to You
• Bad For Good
• Over the Top
• Love is Blind
• Start Me Up

(na podstawie informacji ze strony HE@VY.PL)

[edytuj] Covery utworów zespołu

• The Zoo – Bruce Dickinson, Roy Z
• The Sails of Charon – Testament
• He's a Woman, She's a Man – Helloween
• Still Loving You – Sonata Arctica
• Coming Home – Tankard
• Blackout – Stratovarius
• Blackout - Six Feet Under
• Rock You Like a Hurricane – Sinergy
• Crying Days (błędnie przedstawiane jako Polar Nights) – Therion
• Fly to the Rainbow – Therion
• In Trance – Fates Warning
• Rock You Like a Hurricane – Green Day
• Blackout – Rob Halford
• Top of the Bill – Steel Prophet
• When the Smoke is Going Down – System of a Down – 57-sekundowy fragment
• Another Piece of Meat – Metalium
• Don't Stop at the Top - Children of Bodom

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona zespołu
• Polska strona o zespole – historia zespołu, biografie, dyskografia, recenzje, forum itp.