Stafford Cripps
Z Wikipedii
Richard Stafford Cripps CH (ur. 24 kwietnia 1889 w Londynie, zm. 21 kwietnia 1952 w Szwajcarii), brytyjski polityk, członek Partii Pracy, minister w rządach Winstona Churchilla i Clementa Attlee.
Jego ojcem był Charles Cripps, 1. baron Parmoor, początkowo deputowany Partii Konserwatywnej, który później przeszedł do Partii Pracy. Wykształcenie odebrał w Winchester College oraz w University College w Londynie, gdzie studiował chemię. Porzucił jednak nauki ścisłe dla prawa i w 1912 r. został powołany do korporacji adwokackiej. Podczas I wojny światowej był kierowcą ambulansu we Francji. W 1930 r. wstąpił do Partii Pracy.
W 1930 r. otrzymał stanowisko Radcy Generalnego w rządzie MacDonalda i tytuł szlachecki. Wkrótce potem został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Bristol East. Radcą Generalnym pozostał do powstania rządu koalicyjnego Partii Pracy, Partii Konserwatywnej i Partii Liberalnej. Po zawiązaniu tej koalicji, Cripps przeszedł do opozycji. W 1932 r. był jednym z założycieli Ligi Socjalistycznej. W 1939 r. został usunięty z Partii Pracy za poparcie dla idei Frontu Ludowego.
Kiedy premierem został w 1940 r. Winston Churchill, Cripps otrzymał stanowisko ambasadora w Związku Radzieckim. Odegrał poważną rolę w nawiązaniu stosunków brytyjsko-radzieckich po niemieckim ataku na ZSRR w 1941 r. Cripps powrócił do Wielkiej Brytanii w 1942 r. i niemalże od razu został członkiem gabinetu wojennego jako Lord Tajnej Pieczęci i przewodniczący Izby Gmin. Rychło jednak zrezygnował z tego stanowiska i został ministrem ds. produkcji lotniczej. Na tym stanowisku nie wchodził już w skład gabinetu.
W 1945 r. Cripps powrócił w szeregi Partii Pracy. Po zwycięstwie laburzystów w wyborach 1945 r. został przewodniczącym Zarządu Handlu. W 1947 r. otrzymał stanowisko ministra ds. ekonomicznych, a 6 tygodni później został Kanclerzem Skarbu. Popierał ideę nacjonalizacji głównych gałęzi przemysłu, zwiększył podatki oraz ograniczył wydatki państwa. Udało mu się ustabilizować kurs funta szterlinga.
Z powodu likwidacji okręgu Bristol East, Cripps w 1950 r. wystartował w wyborach w okręgu Bristol South East. W 1950 r. zrezygnował ze stanowisko rządowych z powodu pogarszającego się stanu zdrowia (cierpiał na zapalenie jelit). Jednocześnie zrezygnował z miejsca w parlamencie. Zmarł 2 lata później.
Cripps był żonaty z Beatrice Webb. Jego córką była Peggy Cripps, autorka książek dla dzieci.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Poprzednik John Llewellin |
Minister produkcji lotniczej Wielkiej Brytanii 1942-1945 |
Następca Ernest Brown |
Poprzednik Oliver Lyttelton |
Przewodniczący Zarządu Handlu 1945-1947 |
Następca Harold Wilson |
Poprzednik James Melville |
Radca Generalny Anglii i Walii 1930-1931 |
Następca Thomas Inskip |
Poprzednik Clement Richard Attlee |
Lord Tajnej Pieczęci 1942 |
Następca Robert Gascoyne-Cecil, wicehrabia Cranborne |
Poprzednik Winston Churchill |
Przewodniczący Izby Gmin 1942 |
Następca Anthony Eden |
Poprzednik Hugh Dalton |
Kanclerz Skarbu 1947-1950 |
Następca Hugh Gaitskell |
Poprzednik William Seeds |
Brytyjski ambasador w Związku Radzieckim 1940-1942 |
Następca Archibald Clark Kerr |
W dniu powstania
Clement Attlee • Neville Chamberlain • Winston Churchill • Arthur Greenwood • Lord Halifax
Późniejsi członkowie gabinetu
John Anderson • Lord Beaverbrook • Ernest Bevin • Richard Casey • Stafford Cripps • Anthony Eden • Oliver Lyttelton • Herbert Morrison • Lord Moyne • Kingsley Wood • Lord Woolton
W dniu powstania
Lord Addison • Albert Alexander • Clement Attlee • Aneurin Bevan • Ernest Bevin • James Chuter Ede • Stafford Cripps • Hugh Dalton • Arthur Greenwood • George Hall • George Isaacs • Lord Jowitt • Jack Lawson • Herbert Morrison • Lord Pethick-Lawrence • Manny Shinwell • Lord Stansgate • Joseph Westwood • Ellen Wilkinson • Tom Williams
Późniejsi członkowie gabinetu
Lord Inman • Arthur Creech Jones • Lord Listowel • Philip Noel-Baker • Lord Pakenham • George Tomlinson • Harold Wilson • Arthur Woodburn
W dniu powstania
Lord Addison • Lord Alexander of Hillsborough • Clement Attlee • Aneurin Bevan • Ernest Bevin • James Chuter Ede • Stafford Cripps • Hugh Dalton • Patrick Gordon Walker • Jim Griffiths • George Isaacs • Lord Jowitt • Hector McNeil • Herbert Morrison • Manny Shinwell • George Tomlinson • Tom Williams • Harold Wilson
Późniejsi członkowie gabinetu
Hugh Gaitskell • Alfred Robens • Hartley Shawcross • Richard Stokes