Robert Gascoyne-Cecil, 5. markiz Salisbury
Z Wikipedii
Robert Arthur James Gascoyne-Cecil, 5. markiz Salisbury KG (ur. 27 sierpnia 1893, zm. 23 lutego 1972), brytyjski arystokrata i polityk, najstarszy syn Jamesa Gascoyne-Cecila, 4. markiza Salisbury (syna premiera Wielkiej Brytanii lorda Salisburyego), i lady Cicely Gore, córki 5. hrabiego Arran. Popularnie nazywano go "Bobbety".
Karierę polityczną rozpoczął w 1929 r., kiedy to został wybrany do Izby Gmin z okręgu South Dorset jako reprezentant Partii Konserwatywnej. Używał wtedy tytułu wicehrabiego Cranborne. W 1941 r., na podstawie "writ of acceleration", przyznano mu jeden z parowskich tytułów ojca (barona Cecil of Essendon) i umożliwiono mu zasiadanie w Izbie Lordów. Po śmierci ojca w 1947 r. został 5. markizem Salisbury.
Był jednym z najbardziej prominentnych polityków konserwatywnych w latach 40. i 50., zajmował szereg stanowisk ministerialnych w rządach Churchilla, Edena i Macmillana. W latach 1935-1938 był podsekretarzem stanu w Foreign Office. W 1940 r. został Paymaster-General, a następnie ministrem ds. dominiów. W 1942 r. został ministrem ds. kolonii. Następnie, jeszcze w tym samym roku, objął stanowiska Lorda Tajnej Pieczęci i przewodniczącego Izby Lordów. W 1943 r. ponownie został ministrem ds. dominiów, pozostając jednocześnie na czele izby wyższej. Utrzymał się na tych stanowiskach do wyborczej porażki konserwatystów w 1945 r.
Po powrocie konserwatystów do władzy w 1951 r. ponownie został przewodniczącym Izby Lordów (był nim do 1957 r.) i Lordem Tajnej Pieczęci (był nim do 1952 r.). W 1952 r. został ministrem ds. Wspólnoty Narodów, a następnie Lordem Przewodniczącym Rady. W marcu 1957 r. zrezygnował ze stanowisk rządowych.
Był gorącym zwolennikiem utrzymania w całości Imperium Brytyjskiego i zachowania dominującej pozycji białej mniejszości w rządach Południowej Afryki i Rodezji. Był również przeciwnikiem reformowania Izby Lordów. W 1961 r. został pierwszym przedwodniczącym konserwatywnego Monday Club, który to urząd sprawował do swojej śmierci. W latach 1951-1971 był również Kanclerzem Uniwersytetu w Liverpoolu.
8 grudnia 1915 r. poślubił Elizabeth Vere Cavendish (22 stycznia 1897 - ?), córkę Richarda Fredericka Cavendisha i lady Moyry de Vere Beauclerk, córki 10. księcia St Albans. Robert i Elisabeth mieli razem trzech synów:
- Robert Edward Peter Gascoyne-Cecil (24 października 1916 - 11 lipca 2003), 6. markiz Salisbury
- Michael Charles James Cecil (27 października 1918 - 27 października 1934)
- Richard Hugh Vere Cecil (31 stycznia 1924 - 12 sierpnia 1944)
Lord Salisbury był członkiem Tajnej Rady oraz kawalerem Orderu Podwiązki (od 1946 r.). W latach 1960-1972 był ponadto Kanclerzem tego orderu.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Poprzednik James Gascoyne-Cecil, 4. markiz Salisbury |
Markiz Salisbury 1947-1972 |
Następca Robert Gascoyne-Cecil, 6. markiz Salisbury |
Poprzednik James Gascoyne-Cecil, 4. markiz Salisbury |
Baron Cecil of Essendon 1941-1972 |
Następca Robert Gascoyne-Cecil, 6. markiz Salisbury |
Poprzednik Thomas Inskip, 1. wicehrabia Caldecote |
Minister ds. dominiów Wielkiej Brytanii 1940-1942 |
Następca Clement Richard Attlee |
Poprzednik Walter Guinness, 1. baron Moyne |
Minister ds. kolonii Wielkiej Brytanii 1942 |
Następca Oliver Stanley |
Poprzednik Clement Richard Attlee |
Minister ds. dominiów Wielkiej Brytanii 1943-1945 |
Następca Christopher Addison, 1. wicehrabia Addison |
Poprzednik Hastings Ismay, 1. baron Ismay |
Minister ds. Wspólnoty Narodów 1952 |
Następca Philip Cunliffe-Lister, 1. wicehrabia Swinton |
Poprzednik Edward Turnour, 6. hrabia Winterton |
Paymaster-General 1940 |
Następca Maurice Hankey, 1. baron Hankey |
Poprzednik Walter Guinness, 1. baron Moyne |
Przewodniczący Izby Lordów 1942-1945 |
Następca Christopher Addison, 1. wicehrabia Addison |
Poprzednik Stafford Cripps |
Lord Tajnej Pieczęci 1942-1943 |
Następca Max Aitken, 1. baron Beaverbrook |
Poprzednik Christopher Addison, 1. wicehrabia Addison |
Przewodniczący Izby Lordów 1951-1957 |
Następca Alexander Douglas-Home, 14. hrabia Home |
Poprzednik Richard Stokes |
Lord Tajnej Pieczęci 1951-1952 |
Następca Harry Crookshank |
Poprzednik Frederick Marquis, 1. baron Woolton |
Lord Przewodniczący Rady 1952-1957 |
Następca Alexander Douglas-Home, 14. hrabia Home |
Poprzednik Walter Guinness, 1. baron Moyne |
Lider Brytyjskiej Partii Konserwatywnej Izba Lordów 1942-1957 |
Następca Alexander Douglas-Home, 14. hrabia Home |
W dniu powstania
Leo Amery • John Anderson • Lord Beaverbrook • Brendan Bracken • Rab Butler • Winston Churchill • Lord Cranborne • Anthony Eden • P.J. Grigg • Robert Hudson • Oliver Lyttelton • Harold Macmillan • Lord Rosebery • Donald Somervell • Oliver Stanley • Lord Woolton
W dniu powstania
Rab Butler • Lord Cherwell • Winston Churchill • Harry Crookshank • Anthony Eden • Lord Ismay • Lord Leathers • Oliver Lyttelton • Harold Macmillan • David Maxwell Fyfe • Walter Monckton • Lord Salisbury • Lord Simonds • James Stuart • Peter Thorneycroft • Lord Woolton
Późniejsi członkowie gabinetu
Lord Alexander of Tunis • Thomas Dugdale • David Eccles • Derick Heathcoat-Amory • Florence Horsbrugh • Alan Lennox-Boyd • Gwilym Lloyd George • Osbert Peake • Duncan Sandys • Lord Swinton
W dniu powstania
Rab Butler • Harry Crookshank • David Eccles • Anthony Eden • Derick Heathcoat-Amory • Lord Home • Lord Kilmuir • Alan Lennox-Boyd • Selwyn Lloyd • Gwilym Lloyd George • Harold Macmillan • Walter Monckton • Osbert Peake • Lord Salisbury • Duncan Sandys • James Stuart • Peter Thorneycroft • Lord Woolton
Późniejsi członkowie gabinetu
Patrick Buchan-Hepburn • Antony Head • Iain Macleod • Lord Selkirk
W dniu powstania
Henry Brooke • Rab Butler • David Eccles • Lord Hailsham • Derick Heathcoat-Amory • Charles Hill • Lord Home • Lord Kilmuir • Alan Lennox-Boyd • Selwyn Lloyd • John Maclay • Iain Macleod • Harold Macmillan • Lord Mills • Lord Salisbury • Duncan Sandys • Peter Thorneycroft • Harold Watkinson
Późniejsi członkowie gabinetu
John Hare • Geoffrey William Lloyd • Reginald Maudling