Stanisław Mazur
Z Wikipedii
Stanisław Mazur (ur. 1 stycznia 1905 we Lwowie, zm. 5 listopada 1981 w Warszawie) - polski matematyk.
W 1923 ukończył gimnazjum we Lwowie, w latach 1923-1926 studiował matematykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza i uniwersytecie w Paryżu. W latach 1926-1935 był asystentem II katedry analizy matematycznej i I katedry analizy matematycznej UJK. W 1936 habilitował się z matematyki. W latach 1936-1939 był adiunktem i docentem II katedry matematyki Politechniki Lwowskiej, w latach 1939-1941 i 1944-1946 profesorem nadzwyczajnym, kierownikiem katedry geometrii Uniwersytetu Lwowskiego; w latach 1946-48 profesorem Uniwersytetu Łódzkiego, od 1948 Uniwersytetu Warszawskiego; od 1947 członkiem PAU, od 1952 PAN; najbliższy współpracownik Stefana Banacha i jeden z głównych współtwórców lwowskiej szkoły matematycznej; wprowadził i rozwinął metody geometryczne w analizie funkcjonalnej oraz w 1938 zapoczątkował ogólną teorię przestrzeni liniowych topologicznych; jeden z czołowych specjalistów w zakresie teorii limesowalności (sumowalności); Computable Analysis (1963).
Był świetnym wykładowcą akademickim; mówiono, że notatki z jego wykładów można od razu kierować do druku. Cechował się wspaniałym, bardzo zjadliwym poczuciem humoru. Słynne stało się wręczenie przez niego publicznie (obiecanej w Księdze szkockiej) żywej gęsi młodemu matematykowi szwedzkiemu w nagrodę za rozwiązanie pewnego problemu sprzed lat. Zawsze dostępny dla swoich studentów i asystentów był przez nich zasłużenie uwielbiany.
15 maja 1978 Uniwersytet Warszawski przyznał mu tytuł doktora honoris causa.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- (en) John J O'Connor; Edmund F. Robertson Stanisław Mazur w MacTutor History of Mathematics archive
