Stanisław Miedza-Tomaszewski
Z Wikipedii
Stanisław Miedza-Tomaszewski (ur. 1913 w Warszawie, zm. 23 grudnia 2000 tamże) - polski rysownik, plastyk, grafik, architekt wnętrz, żołnierz Armii Krajowej, brat fotografa Jerzego Tomaszewskiego.
Podczas okupacji pracował w Departamencie Informacji, dokumentował zbrodnie Niemców na ziemiach polskich. Oprócz fotografowania, podobnie jak jego brat, robił odbitki ze zdjęć przyniesionych przez Niemców do wywołania w zakładzie w którym pracował. Dokumentacja ta wkrótce została przerzucona do Londynu i stanowiła dowód w procesach norymberskich.
W roku 1940 Stanisław Miedza-Tomaszewski został aresztowany przez gestapo i osadzony w więzieniu na Pawiaku. Wśród więźniów pracowała wówczas konspiracyjna komórka. Miedza został umyślnie zarażony tyfusem i wywieziony do szpitala zakaźnego, gdzie udał nagły atak wyrostka robaczkowego i został przetransportowany do szpitala na Woli, gdzie również działała komórka konspiracyjna. Prof. dr. Józef Grzybowski i dr. Leon Manteuffel przeprowadzali operację w czasie której Miedza został zamieniony przez przygotowane zwłoki mężczyzny, który zmarł wcześniej. Lekarze oznajmili dyżurnemu agentowi gestapo, że pacjent zmarł. W mieście ukazały się klepsydry i odbył się jego pogrzeb a Miedza ukrywał się przez resztę okupacji. Ta niezwykła ucieczka stanowiła podstawową historię w scenariuszu filmu "Umarłem aby żyć".
Przed i po areszcie Miedza był jednym z projektantów Bożych grobów w kościele św. Anny w Warszawie. Także brał udział w Akcji N. W czasie powstania warszawskiego Miedza-Tomaszewski tworzył plakaty, znaczki dla podziemia (m.in. Poczty Polowej AK).
Stanisław Miedza-Tomaszewski opracował album "Plakaty powstańczej Warszawy", (wyd. w Warszawie w 1989 roku). Jest autorem książki "Benefis konspiratora".
Podczas stanu wojennego projektował żłóbki bożonarodzeniowe w kościele św. Anny.
