Stepan Baran

Z Wikipedii

Stepan Baran, ukr. Степа́н Бара́н - (ur. 25 stycznia 1879 w Krukienicach, pow. Mościska, zm. 4 lipca 1953 w Monachium) – ukraiński działacz społeczny, adwokat i dziennikarz; poseł na Sejm II RP z ramienia ukraińskiej partii UNDO.

Ukończył gimnazjum we Lwowie, prawo i filozofię na uczelniach we Lwowie, Berlinie i Wiedniu. W 1909 roku doktoryzował się z prawa.

W czasie studiów działacz ukraińskiego ruchu niepodległościowego, wydawał pisma Ukraina i Swoboda. W latach 1913-18 sekretarz Komitetu Narodowego Ukraińskiej Partii Narodowo-Demokratycznej.

W latach 1918-19 członek Ukraińskiej Rady Narodowej oraz rządu Pawła Skoropadśkiego, współtworzył Ukraińską Republikę Ludową w Kijowie.

W międzywojniu członek i prezes Rady Naczelnej UNDO we Lwowie. Prowadził kancelarie adwokackie w Zaleszczykach i Tarnopolu. Dyrektor tarnopolskiego oddziału Ukraińskiego Banku Spółdzielczego, członek zarządu Proswity i powiatowy przewodniczący Ridnej Szkoły.

W latach 1928-39 sprawował mandat posła UNDO z okręgów Czortków i Tarnopol. Należał do władz Klubu Ukraińskiego w Sejmie. W latach 1925-1939 był członkiem Centralnego Komitetu UNDO.

W latach 1902-39 pisywał artykuły do Diła.

W czasie okupacji przebywał w Krakowie, gdzie pisywał do wydawanych w języku ukraińskim Krakiwśkych Wistej (Wieści Krakowskich).

Od 1952 do 4 lipca 1953 był premierem emigracyjnego rządu URL, a także członkiem zarządu Ukraińskiego Związku Dziennikarzy w Monachium.

Autor wielu opracowań historycznych, między innymi biografii metropolity Andryja Szeptyckiego oraz wydanej w 1940 roku w Krakowie książki Po niewoli - wyzwolenie.