Strumień (hydrologia)
Z Wikipedii
Strumień - strumyk, mały naturalny ciek wodny, zazwyczaj uchodzący do rzeki. Strumienie płyną w terenie o zróżnicowanej rzeźbie, w wąskim, płytkim korycie o niewielkim spadku i zlewni na ogół nieprzekraczającej 20 km². W Polsce są najczęściej spotykane na pogórzach i w najwyższych partiach pojezierzy. Strumienie okresowe mogą powstawać po silnych opadach deszczu, roztopach.
Początek dają im na ogół młaki, wycieki i niezbyt wydajne źródła. Strumyki i strumienie, w odróżnieniu od strug, mają dość wartki nurt, w dnie ich koryt często występują progi i przełomy. [1]
Strumień najczęściej odnosi się do cieków nizinnych lub pojeziernych, w odniesieniu do małych cieków w górach używa się określenia potok.
Spis treści |
[edytuj] Biocenozy strumieni
W strumieniach wystepuja bakterie, glony, roślinność naczyniowa zanurzona i wynurzona ([makrofity]]).
W Bentosie spotyka się: wiele gatunków
- nicienie, skąposzczety,( np. rureczniki),
- pijawki,
- skorupiaki,
- ślimaki,
- chruściki (m.in. Silo pallipes, Rhyacophila fasciata, Chaetopteryx villosa, Micropterna, Limnephilus extricatus, Ironoquia dubia)
- przedstawicieli kilku rodzin muchówek,
- widelnice,
- jętki[2]
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
E. Bajkiewicz-Grabowska, Z. Mikulski, "Hydrologia ogólna" Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14579-8
Zdzisław Kajak, "Hydrobiologia-Limnologia. Ekosystemy wód śródlądowych", Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-12537-3
