Hjalmar Branting

Z Wikipedii

Karl Hjalmar Branting
Portret Hjalmara Brantinga
Urodzony	23 listopada 1860
Zmarł	4 lutego 1925
Galeria w Wikimedia Commons

Karl Hjalmar Branting (ur. 23 listopada 1860 w Sztokholmie, zm. 24 lutego 1925 tamże) - szwedzki polityk, laureat Pokojowej Nagrody Nobla.

Od 1883 r. został współpracownikiem, a następnie redaktorem czasopisma Tiden. W 1889 r. stał się jednym z współtwórców Szwedzkiej Socjaldemokratyczna Partia Pracy, a od 1907 jej przywódcą. W latach 1886-1917 był redaktorem naczelny czasopisma Social-Demokraten, będącego od 1889 organem prasowym partii. W okresie od 1896 do 1925 został deputowanym do Riksdagu. Od początku XX w. negował koncepcję walki rewolucyjnej i dyktatury proletariatu. Branting został organizatorem II Międzynarodówki. W latach 1917-1918 był ministrem finansów, w 1919 przewodniczącym kongresu II Międzynarodówki w Bernie. Był również uczestnikiem konferencji pokojowej w Paryżu 1919 r., a także konferencji w Londynie w sprawie Wysp Alandzkich 1920. Od marca do września 1920, od września 1921 do kwietnia 1923 i od października 1924 do stycznia 1925 sprawował stanowisko premiera, w latach 1921-1923 ministra spraw zagranicznych, natomiast w 1922-1925 członka Rady Ligi Narodów. Był też inicjatorem rewizji konstytucji i utworzenia ministerstwa opieki społecznej oraz rzecznikiem respektowania praw małych narodów, oraz zdeklarowanym pacyfistą. Był zwolennikiem reformizmu, przeciwnikiem przewrotu bolszewickiego w Rosji w 1917 r. W 1921 r. został laureatem Pokojowej Nagrody Nobla.

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.