Teatr Sensacji
Z Wikipedii
Teatr Sensacji "Kobra" – telewizyjny cykl sztuk sensacyjnych, początkowo również fantastycznych, emitowany od 6 lutego 1956 do końca lat 80. XX wieku. W latach 50. i 60. jeden z najpopularniejszych polskich programów telewizyjnych.
Przedstawienia były emitowane w czwartki wieczorem, zazwyczaj bezpośrednio po Dzienniku Telewizyjnym. Animowana czołówka z wijącym się wężem była dziełem plastyka Eryka Lipińskiego, a muzyka pochodzi z samego początku Sekstetu Francois Poulenca op. 100 na fortepian, flet, obój, klarnet, róg i fagot.
W ciągu lat formuła się nieco wzbogaciła: na początku z braku odpowiedniego sprzętu wszystko emitowano na żywo (sprzed 1959 roku nie zachowały się żadne materiały), później pojawił się telerecording i nowe możliwości montażu, zaczęto realizacje w plenerze i pod koniec istnienia cykl ewoluował w kierunku filmu telewizyjnego (np. Kłopoty to moja specjalność). Jednakże te nie mogły konkurować z filmami i serialami sensacyjnymi, zwłaszcza amerykańskimi, które zaczęły masowo napływać do Polski w latach 70. za sprawą ówczesnego szefa telewizji Macieja Szczepańskiego (seriale Kojak, Columbo, Święty).
W 1992 TVP zrealizowała film dokumentalny Pod znakiem węża – wspomnienie o Teatrze Kobra, z Krzysztofem Teodorem Toeplitzem jako narratorem, w którym twórcy (Józef Słotwiński, Andrzej Konic, Jerzy Gruza, Andrzej Łapicki, Zbigniew Safjan, Janusz Majewski i Piotr Szulkin) starali się m.in. odpowiedzieć na pytanie dlaczego "Kobra" się skończyła.
[edytuj] Niektóre przedstawienia
- 1956 – Zatrute litery wg Agathy Christie – premierowe przedstawienie wyemitowane 6 lutego 1956, reż. Józef Słotwiński
- 1961 – Gasnący płomień – emisja 28 września 1961 (najstarszy zachowany w całości spektakl "Kobry"), reż. Andrzej Łapicki
- 1962 - Znowu łut szczęścia, premiera 26 kwietnia 1962, 63 min. – scen. Janusz Jaxa, reż. Janusz Morgenstern, reż. telewizyjna (realizacja) Barbara Borys, scenografia Krystyna Mielech, opr. muzyczne Stefan Zawarski, dźwięk Jan Małkowski, światło Anna Rusin, wykonawcy: Wiesław Michnikowski (prywatny detektyw Frank Venture), Maria Kaniewska (Gloria Butt), Wieńczysław Gliński (William Gray), Lucyna Winnicka (Mary White), Janusz Bylczyński (Harry Black)
- 1964 – Samolot do Londynu – scen. Joe Alex, reż. J. Słotwiński, wyk. m.in. Mariusz Dmochowski jako Joe Alex
- 1964 – Pomyłka, proszę się wyłączyć wg Lucille Fletcher – reż Jerzy Gruza, scen. Mira Michałowska; wykonawcy: Aleksandra Śląska, Tadeusz Meres, Mirosława Dubrawska, Joanna Jedlewska, Tadeusz Pluciński, Anna Jaraczówna, Barbara Jurewicz, Emilia Krakowska, Irena Szczurowska, Zdzisław Salaburski, Edward Wichura, Juliusz Roland, Hugo Krzyski
- 1970 – Alicja prowadzi śledztwo – scen. Robert Thomas, reż. Edward Dziewoński; wykonawcy: Irena Kwiatkowska (Alicja Postic), Edward Dziewoński (inspektor policji Grandin), Alfreda Sarnawska, Igor Śmiałowski (mecenas Rocher), Stanisława Stępniowa, Wiesław Gołas (Robert de Charance), Halina Kowalska, Cezary Julski, Bolesław Kostrzyński
- 1972 – Amerykańska guma do żucia „Pinky” – scen. Jerzy Janicki, reż. Józef Słotwiński; wykonawcy: Emil Karewicz (kapitan milicji), Krzysztof Kowalewski, Ryszard Barycz, Bolesław Płotnicki, Joanna Jędryka, Barbara Klimkiewicz, Aleksander Sewruk, Krzysztof Kalczyński, Janusz Kłosiński, Irena Karel, Tadeusz Czechowski, Wiesława Kwaśniewska, Bohdan Ejmont, Ryszard Markowski, Tadeusz Bartosik;
- 1972 – Kto zabił Świętego Mikołaja? – reż. Anna Minkiewicz; wykonawcy: Anna Milewska, Joanna Jędryka, Krzysztof Kowalewski, Janusz Zakrzeński, Andrzej Zaorski, Krzysztof Chamiec, Józef Duriasz, Marek Lewandowski
- 1973 – Za kurtyną – scen. wg powieści Earl Derr Biggersa, reż. Jan Bratkowski, w roli głównej Tadeusz Bartosik
- 1973 – Wspólniczka – reż. Janusz Majewski
- 1974 – Kompozycja na cztery ręce – scen. Hilda Lawrence; reż. Tomasz Zygadło; z Zofią Rysiówną
- 1974 – Śmierć w najszczęśliwszym dniu – reż. Jan Machulski
- 1975 – Arszenik i stare koronki wg Josepha Kesselringa – z Ireną Kwiatkowską i Barbarą Ludwiżanką)
- 1975 – Bracia Rico wg Georges Simenona – emisja 5 czerwca 1975; reż. Marek Piwowski
- 1976 - Hotel pod poległym alpinistą – na podstawie książki fantastyczno-naukowej braci Strugackich; premiera 10 lutego 1976
- 1977 – Przecież ty nie żyjesz
- 1978 – Kłopoty to moja specjalność wg Raymonda Chandlera – emisja w czwartek 2 lutego 1978; reż. Marek Piwowski
- 1981 - Kwiaty dla Algernona – na podstawie książki science-fiction Flowers for Algernon Daniela Keyesa, premiera 15 stycznia 1981, wykonawcy m.in.: Paweł Nowisz (Charlie), Andrzej Samson (Psycholog)
- 1985 – Odwet
- 1993 – Upiór w kuchni – reż. Janusz Majewski wg własnego scenariusza; wykonawcy: Irena Kwiatkowska, Hanna Śleszyńska, Wiktor Zborowski
