USS Nicholas (DD-449)

Z Wikipedii

USS Nicholas (DD-449)
Historia
Położenie stępki	3 marca 1941
Wodowanie	19 lutego 1942
Oddanie do służby	4 czerwca 1942
Wycofanie ze służby	30 stycznia 1970
Status okrętu	sprzedany na złom w październiku 1970
Stocznia	Bath Iron Works Corp.
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	2050 ton
Długość	114,7 m
Szerokość	12,1 m
Zanurzenie	4,2 m
Napęd	60 000 SHP, 2 śruby
Prędkość	38 węzłów
Zasięg	6500 mil / 15 węzłów
Załoga	329
Uzbrojenie	5 x 127 mm 10 x 40 mm Bofors 7 x 20 mm Oerlikon 10 wyrzutni torpedowych kal. 533 mm 6 miotaczy bomb głębinowych 2 zrzutnie bomb głębinowych
Galeria w Wikimedia Commons

USS Nicholas (DD/DDE-449) - amerykański niszczyciel typu Fletcher, służący w United States Navy w czasie II wojny światowej, a także przez kolejnych 27 lat i dwie następne wojny (koreańską i wietnamską). Według kontradmirała Jamesa Kauffmana (dowódcy sił niszczycieli na Pacyfiku w 1944) był to "Wyróżniający się spośród niszczycieli Floty Pacyfiku...", "...wspaniały okręt"^[1].

"Nicholas" był drugim okrętem Marynarki noszącym nazwę upamiętniającą majora Samuela Nicholasa - pierwszego dowódcę United States Marines. Stępkę okrętu położono 3 marca 1941 w stoczni Bath Iron Works Corp. w Bath w stanie Maine. Został zwodowany 19 lutego 1942, matką chrzestną była pani Edward B. Tryon, potomkini majora Nicholasa. Okręt wszedł do służby 4 czerwca 1942, z komandorem podporucznikiem Williamem D. Brownem jako dowódcą.

Spis treści 1 1942 2 Styczeń 1943 3 Lipiec 1943 4 1944 5 1945 6 1946 – 1959 7 1960 – 1970 8 Odznaczenia 9 Przypisy 10 Bibliografia

[edytuj] 1942

"Nicholas" został przydzielony do 21 Dywizjonu Niszczycieli (DesRon 21) i opuścił New York City 23 sierpnia 1942, płynąc w eskorcie pancernika "Washington" (BB-56). Przeszedł Kanał Panamski i popłynął na Środkowy Pacyfik, docierając do Espiritu Santo 27 września. Trzy dni później okręt rozpoczął eskortowanie konwojów z zaopatrzeniem i żołnierzami, kierujących się na Guadalcanal. Do 1943 niszczyciel ochraniał zespoły statków, które formowały się w okolicach Espiritu Santo i Nouméa i zmierzały w kierunku strefy "Cactus" (Guadalcanal i Tulagi). Ochraniał je w momencie rozładunku i wracał z nimi do punktu wyjścia. Czasami wykonywał zadania ofensywne oraz misje ZOP w pobliżu portów alianckich, przeszukiwał cieśninę nazywaną "the Slot" (ang. "szczelina") oraz bombardował cele nabrzeżne i przeprowadzał wsparcie artyleryjskie dla jednostek Marines i Armii, gdy te toczyły walki w rejonie rzeki Tenamba i na innych terenach ogarniętej konfliktem wyspy.

[edytuj] Styczeń 1943

W styczniu 1943 "Nicholas" był częścią bazującego na Tulagi "Cactus Striking Force" (Task Force 67) i brał udział w zwalczaniu ostatnich kontrataków japońskich w rejonie Guadalcanal. Niszczył nowo zbudowane instalacje lotniskowe na Munda (4-5 stycznia), ostrzeliwał trasę ucieczki Kokumbona-Cape Esperance (19 stycznia) i strzelał w kierunku obszarów zaopatrzenia w rejonie Vila na wyspie Kolombangara (23–24 stycznia). 26 stycznia dowodzenie okrętem objął dotychczasowy zastępca, komandor podporucznik Andrew J. Hill.

1 lutego Japończycy rozpoczęli operację "KE" - ewakuację Guadalcanal. "Nicholas" osłaniał 2 batalion 132 pułku piechoty, który lądował w Verahue i oczyszczał dżunglę na Cape Esperance z japońskich oddziałów. W drodze powrotnej do Tulagi "Nicholas" wraz z niszczycielem "De Haven" (DD-469) i 3 barkami desantowymi czołgów zostali zaatakowani przez formację 14 bombowców nurkujących Aichi D3A "Val". Trzy bomby trafiły "De Haven", a czwarta, wybuchając w pobliżu kadłuba, przedziurawiła go. W momencie gdy jego siostrzany okręt zdążał w kierunku dna cieśniny Ironbottom Sound, "Nicholas" walczył z 8 samolotami, doświadczając tylko wybuchów w pobliżu, które jednak spowodowały śmierć dwóch członków załogi i zniszczyły ster.

Po przejściu napraw "Nicholas" w marcu ponownie podjął działania bojowe. Wypełniał zadania eskortowe, przeprowadził dwa bombardowania rejonu Munda-Kolombangara. W kwietniu okręt dołączył do Task Force 18 (TF 18) w celu przeprowadzenia patrolu po obszarze "Slot". 19 kwietnia okręt popłynął w kierunku Sydney na odpoczynek. 11 maja niszczyciel ponownie dołączył do TF 18 w drodze do Kolombangara. 13 maja^[2] podczas ostrzeliwania pozycji wroga działo nr 3 niszczyciela zacięło się i wybuchło, ale obyło się bez strat w załodze. Po naprawach na Noumea okręt wziął udział w patrolu przeciwpodwodnym, a pod koniec miesiąca wznowił służbę eskortową w rejonie Wysp Salomona i Nowych Hebrydów.

[edytuj] Lipiec 1943

5 lipca okręt wziął udział w kolejnym bombardowaniu Kolombangara. We wczesnych godzinach 6 lipca wszedł w kontakt z wrogimi jednostkami nawodnymi w zatoce Kula. W trakcie bitwy zatonął krążownik "Helena" (CL-50). "Nicholas", ratując 291 rozbitków, toczył z japońskimi okrętami bój artyleryjski i torpedowy. "Nicholas" i "Radford" (DD-446) zostały później za te akcje podczas bitwy w zatoce Kula odznaczone Presidential Unit Citation. Admirał Nimitz, wręczając to odznaczenie, powiedział załodze o "szacunku i poważaniu, jakie ten okręt, jego oficerowie i załoga zasłużenie zyskali w całej Marynarce".

12 i 13 lipca okręt wziął udział w bitwie pod Kolombangarą. 15 lipca osłaniał operację ratunkową ocalałych rozbitków z "Heleny", którzy schronili się na Vella LaVella. 16 lipca wrócił do Tulagi i podjął obowiązki eskortowe. Na początku sierpnia niszczyciel dołączył do Task Unit 31.5.1 (TU 31.5.1) i 15 lipca osłaniał grupę transportową podczas lądowania w Barakoma na Vella LaVella. Wrócił do Tulagi 17 lipca i wraz z "O'Bannon" (DD-450), "Taylor" (DD-468) i "Chevalier" (DD-451) został wysłany w celu przechwycenia czterech, bazujących w Rabaul, japońskich niszczycieli. Kierowały się one do Vella LaVella, aby osłaniać kotwicowisko barek w pobliżu Horaniu.

Płynąc z dużą prędkością przez "Slot", amerykańskie niszczyciele przechwyciły wroga za pomocą radaru obserwacji morza w odległości 11 mil o godzinie 00.29 18 sierpnia. Radar wskazywał, że na zachód znajduje się grupa barek. O 00.50 amerykański kwartet popłynął w ich kierunku. O 00.56 zawróciły one ku niszczycielom cesarskim, wtedy znajdującym się 5 mil na północny zachód. Krótkie starcie odbyło się w pobliżu Horaniu. Japończycy "postawili poprzeczkę nad T" amerykańskich sił, ale nie wykorzystali przewagi i oderwali się od przeciwnika o 01.03. Amerykanie w pościgu za wrogiem trafili "Isokaze", ale zostali w tyle z powodu problemów z maszynownią na "Chevalier", co ograniczyło jego prędkość do 30 węzłów. Alianci zwrócili wtedy uwagę na rozproszoną grupę barek, zniszczyli 2 ścigacze okrętów podwodnych, 2 okręty torpedowe i jedną barkę.

"Nicholas" wrócił do Vella LaVella 19 sierpnia, a 20 wznowił polowania na barki. 24 i 25 sierpnia osłaniał operacje minowe. Pod koniec miesiąca popłynął do Nouméa, a następnie do Nowej Gwinei i Australii. Wrócił na Salomony w październiku i nadal polował na barki japońskie, a 6 października osłaniał rozładunek szybkich transportowców w Batakoma. 22 października popłynął do Egate i wznowił działania eskortowe.

11 listopada "Nicholas" opuścił Nadi na wyspach Fidżi i wraz z Task Group 50.1 (TG 50.1) atakował Kwajalein i Wotje, po czym popłynął na wschód, docierając do San Francisco 15 grudnia celem przeglądu. 10 grudnia 1943 dowodzenie okrętu objął komandor Robert T. S. Keith.

[edytuj] 1944

12 lutego 1944 okręt wznowił działania eskortowe na środkowym i południowym Pacyfiku. 5 kwietnia udał się wraz z DesRon 21 do zatoki Milne, na czasowy przydział do 7 Floty. 22 kwietnia osłaniał lądowanie na Aitape, a do 8 maja eskortował grupy zaopatrzeniowe tam i w Zatoce Humboldta. Następnie wrócił na Salomony i w składzie 3 Floty 29 maja ostrzeliwał plantację Medina na Nowej Irlandii. Niszczyciel spędził na patrolach przeciwpodwodnych pierwszą połowę czerwca, później ponownie dołączył do 7 Floty (14 sierpnia) i służył w składzie TG 70.8 na północnych Salomonach. 15 sierpnia popłynął do wyspy Manus, gdzie dołączył do TF 74 i do 27 sierpnia operował wzdłuż wybrzeża Nowej Gwinei. Następnie wrócił do Seeadler Harbor, skąd wspierał operację na Morotai w dniach 15 - 30 września.

18 października niszczyciel w ramach TG 78.7 eskortował wzmocnienia transportowane na wyspę Leyte, gdzie dotarł 24 października. 25 i 26 października patrolował w pobliżu wyspy Dinagat, a 27 października popłynął do Manus. 8 listopada popłynął do Ulithi, skąd udał się do Kossol Roads. W drodze na placówkę, gdy płynął wraz z "Taylor" i "St. Louis" (CL-49), został 12 listopada zaatakowany przez okręt podwodny. "Nicholas" odłączył się od formacji, przeprowadził dwa ataki bombami głębinowymi i zatopił japoński okręt I-88.

Cztery dni później niszczyciel dołączył do TG 77.1 w stałym patrolu w pobliżu południowego końca zatoki Leyte. Tam do 6 grudnia okręt przetrwał 4 ataki przeprowadzone przez formacje samolotów kamikaze (27 i 29 listopada, 2 i 5 grudnia). 6 grudnia asystował w rajdzie na Morze Camotes, bombardował bazę morską w zatoce Ormoc i osłaniał tam lądowanie aliantów. 10 grudnia popłynął do Manus, wrócił do Leyte 28 grudnia i podjął obowiązki eskortowe.

[edytuj] 1945

Pierwszego dnia nowego roku okręt dołączył do Grupy Bliskiego Wsparcia TG 77.3 w trakcie lądowania w zatoce Lingayen. W drodze do Luzonu grupa ta była niepokojona przez wrogie miniaturowe okręty podwodne i prawie stale atakowana przez samoloty. Po dwóch dniach bombardowania brzegu żołnierze Armii wylądowali w zatoce Lingayen 9 stycznia. Do 18 stycznia "Nicholas" zapewniał im wsparcie ogniowe. Później patrolował obszary na zachód od Luzonu wraz z osłanianą przez niego grupą lotniskowców eskortowych. 24 stycznia przechwycił łódź motorową używaną przez 3 Japończyków do ucieczki z wyspy. 29 stycznia zapewniał wsparcie artyleryjskie wojskom lądującym w prowincji Zambales.

W pierwszej połowie lutego niszczyciel eskortował jednostki pływające pomiędzy Leyte i Mindoro, a później wszedł do Zatoki Manilskiej, aby ostrzeliwać Corregidor i inne wyspy w zatoce oraz instalacje nabrzeżne w Mariveles. Służbę eskortową wznowił 17 lutego. Osłaniał trałowce oczyszczające cieśninę Basilan, wspierał także okupację obszaru Zamboanga. W kwietniu wrócił do Luzonu, aby wspomagać operacje Szóstej Armii, która odbijała wyspę. 24 kwietnia wznowił operacje w pobliżu Wschodnich Indii Holenderskich. Tam do 5 maja wspierał operację w pobliżu Tarakan, po czym popłynął na północ do Luzon i Leyte, gdzie dołączył do TU 30.12.2 i udał się w kierunku Okinawy 15 czerwca. Po atakach na Sakishimę dołączył do TG 30.8 w Ulithi i osłaniał grupę, gdy ta tankowała i zaopatrywała szybkie lotniskowce floty na morzu. 11 sierpnia zameldował się do CTG 38.4, grupy szybkich lotniskowców, a 13 sierpnia osłaniał je podczas ataków na obszar Tokio. 15 sierpnia działania wojenne ustały.

Zbliżając się do Japonii w sierpniu 1945, admirał William Halsey, dowódca 3 Floty, rozkazał, aby "Nicholas" wraz ze siostrzanymi okrętami "O'Bannon" i "Taylor" były obecne w Zatoce Tokijskiej w momencie kapitulacji Japonii "z powodu ich mężnej walki na całym szlaku od Południowego Pacyfiku do samego końca". Przydzielony do admiralskiej Flagship Task Group niszczyciel rozwoził japońskich pilotów i emisariuszy pokoju wśród okrętów floty, eskortował pancernik "Missouri" (BB-63) w Zatoce Tokijskiej i transportował przedstawicieli amerykańskich i alianckich na formalną kapitulację na pokładzie pancernika 2 września. Następnym przydziałem okrętu była repatriacja alianckich jeńców wojennych. Okręt opuścił Daleki Wschód 5 października, dotarł do Seattle 19 października, a następnie popłynął do San Pedro. Do tego portu wpłynął 1 listopada w celu dezaktywacji i przesunięcia do rezerwy.

[edytuj] 1946 – 1959

Niszczyciel wycofano ze służby 12 czerwca 1946 i umieszczono w Rezerwie Floty Pacyfiku, gdzie pozostawał do momentu wybuchu wojny koreańskiej. 26 marca 1949 został przekwalifikowany na niszczyciel eskortowy (DDE-449). Procedurę reaktywacji okrętu rozpoczęto w listopadzie 1950 od przebudowy. "Nicholas" wszedł ponownie do służby 19 lutego 1951, po czym odbył rejs w pobliżu zachodniego wybrzeża USA. Następnie popłynął do Pearl Harbor, gdzie dołączył do CortDesDiv 12, która wchodziła w skład CortDesRon 1, a potem popłynął dalej na zachód i dotarł do Yokosuki 10 czerwca. Na wodach Dalekiego Wschodu do 14 listopada osłaniał lotniskowce zespołu TF 77 w pobliżu zachodniego wybrzeża Korei. Przeprowadzał ćwiczenia ZOP pomiędzy Yokosuką i Okinawą oraz patrolował Cieśninę Tajwańską. 3 maja 1952 opuścił Pearl Harbor, aby ponownie udać się na wody koreańskie. Będąc tymczasowym okrętem zapasowym w 112 Dywizjonie Niszczycieli, służył najpierw z TF 77, a następnie opłynął Półwysep Koreański i ostrzeliwał cele lądowe na wschodnim wybrzeżu. Operował na tym obszarze, w składzie CTF 95, do momentu zakończenia tury bojowej w lipcu. Wrócił do Korei wraz z CortDesDiv 12 w listopadzie i pozostawał na Dalekim Wschodzie do 20 maja 1953, wykonując misje podobne do tych z tury bojowej w 1951.

Po okresie służby w czasie wojny koreańskiej "Nicholas" służył zarówno w ramach 1 Floty, jak i na zachodnim Pacyfiku. Jego przydziały do 7 Floty odbywały się głównie na obszarach od Japonii do Sumatry, podczas gdy na wschodnim obszarze Pacyfiku niszczyciel operował na wodach od Hawajów do Zachodniego Wybrzeża USA. Służba w ramach 1 Floty rzuciła go też na Centralny Pacyfik, gdzie w 1954 asystował przy operacji Castle (serii testów atomowych).

[edytuj] 1960 – 1970

"Nicholas" przeszedł program Fleet Rehabilitation and Modernization (FRAM) pomiędzy grudniem 1959 i lipcem 1960, a wychodząc ze stoczni udał się na rotację na zachodni Pacyfik. W czasie tej służby, po raz pierwszy od II wojny światowej, okręt służył na Morzu Południowochińskim, gdzie odbył wiele operacji. Niszczyciel został przeklasyfikowany na DD-449 1 lipca 1962 i wrócił na Morze Południowochińskie w marcu 1965. Tam stał się jednym z pierwszych okrętów zaangażowanych w operację Market Time - patrolowania południowowietnamskiej linii brzegowej w celu zapobiegania szmuglowania w dżonkach i sampanach ludzi, broni i zaopatrzenia z Północnego Wietnamu.

"Nicholas" został zwolniony z obowiązków i udał się do Pearl Harbor 15 kwietnia, ale już w połowie września otrzymał rozkaz powrotu na wietnamskie wody. W pobliżu Wietnamu znalazł się 1 października. Pełnił tam zadania rozpoznawcze i wsparcia ogniowego do 3 grudnia, kiedy udał się do Tajwanu na patrol w Cieśninie Tajwańskiej. Na początku 1966 wrócił do Wietnamu i służył na "Yankee Station" w Zatoce Tonkińskiej, po czym nastąpiła kolejna tura patrolów w ramach operacji Market Time. W podróż do domu udał się pod koniec lutego, najpierw płynąc do Australii, a później na Hawaje, dokąd dotarł 17 marca.

Każda późniejsza tura niszczyciela na wodach zachodniego Pacyfiku przebiegała według podobnego rozkładu. Jego misje wsparcia artyleryjskiego podczas tury bojowej (listopad 1966 - maj 1967) były częścią operacji Deck House V, odbywającej się w delcie Mekongu, inne natomiast były prowadzone w pobliżu Strefy Zdemilitaryzowanej. Większość tury w 1968 okręt także spędził na wodach wietnamskich, tym razem jednak głównie przebywając na "Yankee Station" i na misjach wsparcia ogniowego.

Po powrocie na wschodni Pacyfik w 1968 "Nicholas" został przydzielony do programu Apollo prowadzonego przez NASA. Od 8 do 23 października i ponownie pomiędzy 19 a 22 grudnia okręt przebywał na obszarach odbioru lądownika kosmicznego, najpierw w ramach misji Apollo 7, później Apollo 8. Po każdym z tych przydziałów wracał do Pearl Harbor na ćwiczenia na wodach hawajskich w ramach przygotowań do powrotu na zachodni Pacyfik.

30 stycznia 1970, po ośmiu latach dzierżenia tytułu najstarszego niszczyciela amerykańskiego pozostającego w służbie, Nick został wycofany ze służby w Pearl Harbor (ponownie wspólnie z "O'Bannon"). Następnie został skreślony z listy okrętów, przeholowany do Portland i tam rozebrany w 1972. W momencie gdy był wycofywany ze służby, jedynie siedem innych niszczycieli typu Fletcher pozostawało w służbie w US Navy.

[edytuj] Odznaczenia

"Nicholas" otrzymał poza Presidential Unit Citation także 16 gwiazd bojowych (ang. battle star) w czasie II wojny światowej, co było drugim wynikiem wśród amerykańskich okrętów (więcej miał tylko jego siostrzany "O'Bannon"). Kolejnych 5 gwiazd otrzymał w czasie wojny koreańskiej i 9 w czasie wojny wietnamskiej, co dało mu razem więcej takich odznaczeń, niż zdobył jakikolwiek inny amerykański okręt.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships.
• Strona USS "Nicholas"
• history.navy.mil: USS "Nicholas"
• navsource.org: USS "Nicholas"
• hazegray.org: USS "Nicholas"