Ustronie Morskie

Z Wikipedii

Ustronie Morskie


Herb Ustronia Morskiego	Flaga Ustronia Morskiego

Irena Krawczyk

54° 12' 55'' N
15° 45' 17'' E

Liczba
mieszkańców (2005)
• liczba ludności

1800

Strefa numeracyjna
(do 2005)

094

Kod pocztowy

78-111

Tablice rejestracyjne

ZKL

SIMC10

0314023

Położenie na mapie Polski

Ustronie Morskie

Strona internetowa wsi

Ustronie Morskie (dawniej: niem. Henkenhagen, Ostseebad Henkenhagen) – wieś letniskowa położona nad Morzem Bałtyckim w zachodniopomorskiem, powiat kołobrzeski, gmina Ustronie Morskie, przy drodze krajowej nr 11 pomiędzy Kołobrzegiem i Koszalinem. W skład sołectwa "Ustronie Morskie" wchodzą również miejscowości Grąbnica i Wieniotowo. Integralną częścią wsi są także: Chróstowo, Krasnobrzeg, Stęszyce.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Ustronie Morskie.

[edytuj] Dane ogólne

Wieś o charakterze typowo turystycznym. Większość zakładów, hoteli i punktów gastronomicznych oferuje swoje usługi tylko w sezonie letnim. Dojazd samochodem ze wschodu przez Koszalin drogą do Kołobrzegu, z zachodu odwrotnie.

W miejscowości znajduje się stacja kolejowa Ustronie Morskie.

Ustronie Morskie to jedna z bardziej znanych miejscowości turystyczno-uzdrowiskowych polskiego wybrzeża. Bogata oferta miejsc noclegowych^{[potrzebne źródło]} w hotelach, pensjonatach, domach prywatnych i kempingach zróżnicowana jest pod względem cen, dając turystom możliwość wyboru.

Ciekawsze miejsca: jednonawowy kościół neogotycki z 1984 r., dom kultury z biblioteką (liczba woluminów przekracza 30 tys.) i galerią, park nadmorski, molo, przystań rybacka, plaża w roku 2006 bardzo ładnie^{[styl do poprawy]} odtworzona (była zniszczona), muszla koncertowa, kino (czynne okresowo), stadion sportowy, kawiarenka internetowa. Liczne restauracje, kawiarnie, ogródki piwne, smażalnie ryb i dyskoteki. W niewielkiej odległości od centrum Ustronia znajdują się, skrajnie zaniedbane umocnienia wojskowe z okresu PRL; w nadmorskich lasach ukryte są potężne schrony i działobitnie.

40 minut marszu do ujścia rzeki Czerwonej (n/z)

Plaża po stronie wschodniej

Umocnienia w lesie

Zachód słońca w Ustroniu

[edytuj] Historia

Do końca XIX w. wieś rybacka. W okresie powstawania kąpielisk i sanatoriów powoli nabierała charakteru miejscowości wypoczynkowej. Dynamiczny rozwój miejscowości rozpoczął się z chwilą oddania do użytku linii kolejowej Koszalin-Kołobrzeg w roku (1899), co umożliwiło łatwy dojazd ze Szczecina i Berlina. Uprawnienia gminy wieś uzyskała w roku 1905. W tym czasie zbudowano istniejący do dziś (obecnie kompletnie zdewastowany i zrujnowany) Pałac Nadbrzeżny.

Liczba gości stale rosła - w roku 1899 zanotowano 360, w roku 1905 - około 1200, na krótko przed I wojną światową ok. 3000. W latach 20. XX wieku miejscowość była już jednym z bardziej znanych kąpielisk w Niemczech. W roku 1939 mieszkało tu 1681 stałych obywateli w przeszło 400 gospodarstwach.

Od 1945 należy do Polski, początkowo nosiło nazwę Ustronie Nadmorskie. W okresie ostatnich kilku dziesięcioleci rozwinęła się baza turystyczno-wypoczynkowa, powstała duża liczba ośrodków wypoczynkowych i obiektów sanatoryjnych. W latach pięćdziesiątych XX w. w ramach budowy systemu obrony wybrzeża w nadmorskim lesie na wschód od miejscowości powstały cztery stanowiska baterii artylerii nadbrzeżnej. Powstała 31 Bateria Artylerii Stałej. Na żelbetonowych podstawach zamontowano cztery sowieckie działa kalibru 130 mm. Miały one bronić dostępu do kołobrzeskiego portu. W latach 1961 - 1965 jednostkę skadrowano, na początku lat 70. wycofano ze służby, a działa pozostawiono samym sobie. Natomiast nieco dalej na wschód, tuż za rzeką Czerwoną na pozostałościach poniemieckich dróg i budowli ośrodka rehabilitacyjnego Luftwaffe zbudowano stanowiska ogniowe 42. Dywizjonu Rakietowego 26. Gryfickiej Brygady Wojsk Obrony Powietrznej Kraju. W 1995 dywizjon rozformowano. W 1996 roku obiekty przejęła Baza Techniczna Marynarki Wojennej.