Victimae Paschali laudes

Z Wikipedii

Victimae Paschali laudes, Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary, Sekwencja Wielkanocna – łacińska sekwencja będąca częścią rzymskokatolickiej mszy, przypisana na niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego, poprzedzająca w liturgii śpiew Alleluja. Zazwyczaj jej autorstwo przypisuje się Wiponowi z Burgundii, XI-wiecznemu poecie i kapelanowi cesarza niemieckiego Konrada II, czasem również szwajcarskiemu kompozytorowi Notkerowi Jąkale, królowi francuskiemu Robertowi II Pobożnemu, bądź francuskiemu poecie i kompozytorowi Adamowi z St. Victor.

Victimae Paschali Laudes jest jedną z czterech średniowiecznych sekwencji zachowanych w Missale Romanum, opublikowanym w 1570 r. na podstawie uchwał soboru trydenckiego. Przed ustanowieniem nowego rytu mszy wiele innych świąt również posiadało przypisane sobie sekwencje.

Pieśń ta jest jedną z kilku sekwencji zachowanych w liturgii katolickiej do dnia dzisiejszego. Jej tekst śpiewany był do muzyki wielu kompozytorów renesansowych i barokowych, w tym: Antoine'a Busnois, Josquina des Prés, Orlando di Lasso, Adriana Willaerta, Giovanniego Pierluigiego da Palestriny, Williama Byrda. Luterańskie hymny wywodzące się z Victimae Paschali Laudes zawiera Christ ist erstanden oraz kantata Jana Sebastiana Bacha Christ lag in Todesbanden.