Włócznia Świętego Maurycego
Z Wikipedii
 |
Zasugerowano, aby ten artykuł (lub sekcję) zintegrować z artykułem Włócznia Przeznaczenia. (dyskusja) |
Włócznia Świętego Maurycego, Święta i Niosąca Krzyż Lanca Cesarska (łac. Sancta et Crucifera Imperialis Lancae) – broń ceremonialna uznawana za symbol władzy cesarzy Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Według pierwotnej średniowiecznej tradycji miała należeć do św. Maurycego, chrześcijańskiego męczennika i centuriona rzymskiej legii tebańskiej, który żył w III wieku. Grot włóczni od XIX wieku przechowywany jest w Schatzkammer na zamku Hofburg w Wiedniu.
W grocie włóczni według tradycji ma się znajdować gwóźdź z krzyża Jezusa Chrystusa, dlatego ma ona dla części chrześcijan wartość relikwii. Z drugiej strony włócznia była również symbolem legitymizacji władzy nadanej od Boga, dlatego noszono ją przed cesarzem i stawiano przy jego tronie. Cesarz Karol Wielki kazał się pochować w pozycji siedzącej z kopią włóczni w dłoni.
Kopie włóczni otrzymali w różnych okresach m.in.: książę Polski Bolesław I Chrobry, król Węgier Stefan I Święty, hrabia Alzacji Gerhard, książę czeski Brzetysław II.
Pierwsza historyczna wzmianka o Włóczni Świętego Maurycego pochodzi z VI wieku. Miała wówczas być w posiadaniu władcy Burgundii Guntrama, który w 585 roku przekazał ją jako oznakę władzy swojemu bratankowi Childebertowi. W VIII wieku miała należeć do Karolingów, a od początku X wieku do Welfów. Królowie niemieccy stali się właścicielami lancy w 926 roku. Henryk I Ptasznik kupił ją od króla Burgundii Rudolfa II płacąc mu w zamian fragmentem terytorium Szwabii. Od X wieku Włócznia Świętego Maurycego stała się symbolem dynastii saskiej. Kolejni cesarze wozili ją po całej Rzeszy jako talizman i insygnium władzy. Nigdy się z nią nie rozstawali wierząc w jej moc. W 1229 roku papież Grzegorz IX uznał ją za relikwię Męki Pańskiej i oryginał Włóczni Przeznaczenia, którą Longinus przebił bok Jezusa Chrystusa.
W XIV wieku Karol IV Luksemburski ofiarował ją kościołowi Świętego Ducha w Norymberdze. Zawieszona w relikwiarzu nad posadzką w nawie głównej świątyni była celem licznych pielgrzymek. Raz do roku w drugi piątek po Wielkanocy obchodzone też było Święto Włóczni Pańskiej podczas, którego zgromadzony na placu tłum mógł zobaczyć lancę wyjętą z relikwiarza.
Podczas wojen napoleońskich Włócznia Świętego Maurycego została wywieziona z Norymbergi i oddana do skarbca Habsburgów w Wiedniu. Przechowywana tam jest do dnia dzisiejszego. Tylko w czasie II wojny światowej na krótko powróciła do Norymbergi co było konsekwencją prowadzonej w III Rzeszy polityki nazistów mającej na celu gromadzenie przedmiotów związanych z symboliką potęgi Niemiec.
[edytuj] Charakterystyka
Święta Lanca Cesarska wykonana jest w typie włóczni skrzydełkowatej. Jej grot pełni funkcję relikwiarza. Jest przecięty na wylot i kryje w sobie żelazny gwóźdź, utrzymywany w pozycji pionowej pasemkami srebrnego drutu. Zachowany grot włóczni ma wymiary 50,8 cm długości i 7,9 cm szerokości. Jest kilkakrotnie przełamany i połączony trzema skuwkami pochodzącymi z różnych okresów oraz drutem. Pierwsza żelazna osłona pochodzi z czasów Ottona III (X-XI wiek), srebrna z czasów cesarza Henryka IV (XI-XII wiek), a złota z czasów cesarza Karola IV Luksemburskiego (XIV wiek).
