Włodzimierz Lubański

Z Wikipedii

Kariera piłkarska
Włodzimierz Lubański
Imię i nazwisko	Włodzimierz Leonard Lubański
Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1947 Sośnica, Polska
Pseudonim	Włodek
Pozycja	napastnik
Wzrost	178 cm
Waga	76 kg
Informacje klubowe
Numer	10, 19 (reprezentacja)
Lata	Klub	M (G)
1957-1958 1958-1962 1963-1975 1975-1982 1982-1984 1984 1985	Sośnica Gliwice GKS Gliwice Górnik Zabrze KSC Lokeren Valenciennes FC Stade Quimper Racing Mechelen	234 (155) 192 (82)
Reprezentacja narodowa
Lata	Reprezentacja
1963-1980	Polska	75 (48)


Piłka nożna
Złoto	1972 Monachium	Piłka nożna

Włodzimierz Leonard Lubański (ur. 28 lutego 1947 w Gliwicach Sośnicy) – polski piłkarz, wielokrotny reprezentant Polski, przez wiele lat związany z klubem piłkarskim Górnik Zabrze; środkowy napastnik. W oficjalnych spotkaniach w reprezentacji Polski rozegrał 75 spotkań, strzelił 48 goli.

Spis treści

1 Biografia
2 Kariera sportowa
- 2.1 Historia klubowa
- 2.2 Osiągnięcia
3 Statystyki
4 Przypisy
5 Zobacz też
6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Biografia

Lubański zaczynał karierę w Sośnicy Gliwice (1957-1958), jako piłkarz zabrzańskiego Górnika był wielokrotnie mistrzem Polski. W 1970 roku dotarł z drużyną do finału Pucharu Zdobywców Pucharów (najlepszy wynik polskiego klubu w dziejach) i z siedmioma strzelonymi bramkami był najskuteczniejszym zawodnikiem turnieju.

W reprezentacji zadebiutował razem z Zygfrydem Szołtysikiem 4 września 1963 w Szczecinie, jako najmłodszy w historii debiutant (strzelił gola w wygranym 9:0 meczu z Norwegią).

Dwukrotnie wystąpił w zespole gwiazd (podczas benefisu Jaszyna i meczu Europa-Ameryka Południowa). Siódmy piłkarz Europy w ankiecie France Football w 1972 r. Z reprezentacją zdobył na igrzyskach olimpijskich w 1972 roku złoty medal olimpijski jako kapitan drużyny. W eliminacjach do mistrzostw świata 1974 w meczu z Anglią zdobył gola, ale doznał groźnego urazu kolana.

O powrót do sportu walczył przez dwa lata, w kadrze pojawił się dopiero w 1977 r. Jako jego zawodnik wystąpił w reprezentacji po raz ostatni – w 1980 r. w towarzyskim spotkaniu w Chorzowie (zdobył 48 gola - rekord kraju do dzisiaj, w 75. występie). W 1978 r. otrzymał nagrodę Fair play UNESCO.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej pełnił funkcję trenera, a następnie został menedżerem. Komentuje w telewizji mecze polskiej reprezentacji. Był jednym z bliższych doradców trenera Jerzego Engela.

W 2003 roku został uznany za najlepszego polskiego piłkarza 50-lecia UEFA^[1] (zdobył 31 goli)^[2].

[edytuj] Kariera sportowa

[edytuj] Historia klubowa

Górnik Sośnica: ? - 1958
GKS Gliwice: 1958-1962
Górnik Zabrze: 1963-1975
KSC Lokeren (Belgia): 1975-1982 (występów 192, goli 82)
Valenciennes FC (Francja): 1982-1984
Stade Quimper (Francja): 1984
Racing Mechelen (Belgia): 1985.

[edytuj] Osiągnięcia

7-krotny Mistrz Polski – 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1971, 1972
6-krotny zdobywca Pucharu Polski – 1965, 1968, 1969, 1970, 1971
4-krotny "Król Strzelców" ligi – 1966, 1967, 1968, 1969
2-krotnie "Piłkarz roku" – 1967, 1970
Laureat Złotych Butów w plebiscycie Sportu – 1972
W Polsce rozegrał 395 meczów : 80 – reprezentacja Polski (w tym 5 nieoficjalnych), 234 – liga, 35 – Puchar Polski, 43 – PKME, PZP, UEFA, 3 – Intertoto, Puchar Ligi
W Polsce zdobył 278 goli: 50 – reprezentacja (w tym 2 nieoficjalne), 155 – liga, 40 – Puchar Polski, 30 – PKME, PZP, UEFA, 3 – Intertoto, Puchar Ligi

[edytuj] Statystyki

48 bramek	oficjalnie strzelonych w reprezentacji narodowej + 2 bramki w meczach nieoficjalnych
29 oficjalnych meczów	w których strzelał bramki + 2 nieoficjalne
75 oficjalnych występów	w reprezentacji narodowej + 5 nieoficjalnych
Rozegrane mecze
1963-09-04 Szczecin	Polska – Norwegia	9:0 (3:0)	T
1964-09-27 Stambuł	Turcja – Polska	2:3 (1:2)	T
1964-10-25 Dublin	Irlandia – Polska	3:2 (1:2)	T
1965-10-24 Szczecin	Polska – Finlandia	7:0 (6:0)	EMŚ 4
1965-11-01 Rzym	Włochy – Polska	6:1 (2:0)	EMŚ
1966-05-03 Chorzów	Polska – Węgry	1:1 (0:0)	T
1967-05-21 Chorzów	Polska – Belgia	3:1 (2:0)	EME 2
1967-08-04 Moskwa	ZSRR – Polska	2:1 (1:0)	EIO
1968-04-24 Chorzów	Polska – Turcja	8:0 (2:0)	T 3
1968-05-15 Dublin	Irlandia Polska	2:2 (0:2)	T
1968-06-09 Oslo	Norwegia – Polska	1:6 (1:3)	T
1968-10-30 Chorzów	Polska – Irlandia	1:0 (0:0)	T
1969-06-20 Kraków	Polska – Luksemburg	8:1 (3:0)	EMŚ
1969-04-30 Ankara	Turcja – Polska	1:3 (0:2)	T
1969-08-27 Łódź	Polska – Norwegia	6:1 (5:1)	T 2
1969-09-07 Chorzów	Polska – Holandia	2:1 (0:1)	EMŚ
1969-10-12 Luksemburg	Luksemburg – Polska	1:5 (1:0)	EMŚ
1970-09-02 Warszawa	Polska – Dania	5:0 (2:0)	T
1970-10-14 Chorzów	Polska – Albania	3:0 (1:0)	EME
1971-05-05 Lozanna	Szwajcaria – Polska	2:4 (1:1)	T
1971-09-22 Kraków	Polska – Turcja	5:1 (1:0)	EME 3
1972-04-16 Stara Zagora	Bułgaria – Polska	3:1 (0:1)	EIO
1972-08-30 Ratyzbona	Polska – Ghana	4:0 (1:0)	IO
1972– 09-08 Norymberga	Polska – Maroko	5:0 (3:0)	IO
1973-03-20 Łódź	Polska – USA	4:0 (2:0)	T 3
1973-05-13 Warszawa	Polska – Jugosławia	2:2 (1:1)	T
1973-05-16 Wrocław	Polska – Irlandia	2:0 (1:0)	T 2
1973-06-06 Chorzów	Polska – Anglia	2:0 (1:0)	EMŚ 1
1977-05-01 Kopenhaga	Dania – Polska	1:2 (0:1)	EMŚ 2
1978-03-22 Luksemburg	Luksemburg – Polska	1:3 (0:2)	T
1980-09-24 Chorzów	Polska – Czechosłowacja	1:1 (1:1)	T
Objaśnienie skrótów użytych w tabeli
T – towarzyski EIO – eliminacje Igrzysk Olimpijskich Igrzyska Olimpijskie Mistrzostw Europy EMŚ – eliminacje Mistrzostw Świata