Władysław Belina-Prażmowski
Z Wikipedii
| Władysław Belina-Prażmowski | |
|---|---|
| Belina | |
 |
|
| Życie |  pułkownik |
| Data urodzenia | 3 maja 1888 Ruszkowiec |
| Data śmierci | 13 października 1938 Wenecja |
| Kariera | |
| W służbie od | 1914 |
| Pełniona funkcja | dowódca 1 Pułku Ułanów Legionowych, 1 Brygady Kawalerii |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
   |
|
Władysław Zygmunt Belina-Prażmowski (ur. 3 maja 1888 w Ruszkowcu pod Opatowem, zm. 13 października 1938 w Wenecji) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
Od 1909 był członkiem Związku Walki Czynnej, należał do Związku Strzeleckiego. W 1913 został zastępcą komendanta okręgu krakowskiego ZWC. W latach 1909-1913 studiował na Politechnice Lwowskiej. 2 sierpnia 1914 objął dowództwo siedmioosobowego patrolu, który w nocy dnia następnego wkroczył do zaboru rosyjskiego. Ten sam patrol, już w mundurach, konno i uzbrojony, ponownie przeszedł kordon graniczny i stoczył bezkrwawą potyczkę z rosyjskimi policjantami stając się tym samym pierwszym oddziałem kawalerii legionowej (tzw. "siódemka Beliny"). 13 sierpnia stworzył pierwszy szwadron kawalerii w sile 140 ludzi. W latach 1914-1917 oficer Legionów Polskich, organizator i dowódca 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich, tzw. "beliniaków". Na jego czele przeszedł cały szlak bojowy Legionów.
Po zakończeniu I wojny światowej w armii polskiej, początkowo dowódca 1. pułku ułanów, był twórcą I brygady kawalerii, na której czele stoczył wiele bitew w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. Sławny ze zdobycia Wilna w kwietniu 1919. W 1929 zamieszkał w Krakowie, był tutaj prezesem Oddziału Krakowskiego Związku Legionistów. W latach 1931-1933 po wystąpieniu z wojska Prezydent Miasta Krakowa a w latach 1933-1937 wojewoda lwowski. Po powrocie do Krakowa został dyrektorem generalnym Jaworznickich Komunalnych Kopalń Węgla SA. Odznaczony krzyżem Orderu Virtuti Militari, 5-krotnie Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1937 przeszedł na emeryturę ze względu na pogarszający się stan zdrowia. Zmarł 13 października 1938 w Wenecji. Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. W 1938 nazwano jego imieniem jedną z głównych ulic Krakowa.
I Rzeczpospolita: Franciszek Wielopolski • Maciej Bajer • Filip Nereusz Lichocki • Michał Wohlman • Maciej Bajer
Polska rozbiorowa: Maciej Bajer • Filip Nereusz Lichocki • Dominik Drdatzki • Józef Gollmayer • Stanisław Kostka Zarzecki • Józef Matecki • Feliks Grodzicki • Józef Walenty Krzyżanowski • Fryderyk Swieceny • Ignacy Paprocki • Fryderyk Tobiaszek • Andrzej Seidler • Józef Dietl • Mikołaj Zyblikiewicz • Ferdynand Weigel • Feliks Szlachtowski • Józef Friedlein • Juliusz Leo
II Rzeczpospolita: Jan Kanty Federowicz • Zdzisław Wawrausch • Witold Ostrowski • Karol Rolle • Władysław Belina-Prażmowski • Mieczysław Kaplicki • Bolesław Czuchajowski • Stanisław Klimecki
Polska Rzeczpospolita Ludowa: Alfred Fiderkiewicz • Stefan Wolas • Henryk Dobrowolski • Marcin Waligóra • Tadeusz Mrugacz • Wiktor Boniecki • Zbigniew Skolicki • Jerzy Pękala • Edward Barszcz • Józef Gajewicz • Tadeusz Salwa
III Rzeczpospolita: Tadeusz Salwa • Jerzy Rościszewski • Jacek Woźniakowski • Krzysztof Bachmiński • Józef Lassota • Andrzej Maria Gołaś • Jacek Majchrowski
