Wikipedysta:Władysław Goliński/Brudnopis/archiwum4
Z Wikipedii
Spis treści |
[edytuj] Dwumiasto (Słupsk i Ustka)
[edytuj] Port w Ustce
Port w Ustce- to niewielki port morski w ujściu rzeki Słupi. Jego geneza w funkcji portu sięga pewnie IXw.- urządzenia portowe obok warowni to przewłoka. Port w innym rozumieniu sięga roku 1337, kiedy to w miejsce celowego wypłycenia rzeki pogłębiono koryto i zbudowano pierwsze falochrony.
[edytuj] Budowa pierwszych falochronów
Falochrony w wejściu do usteckiego portu zaczęto budować już po 1337 roku, po podpisaniu umowy ze Święcami. Jednak na tym pierwszym etapie sam rozładunek i załadunek statków odbywał się w przystani, w Słupsku. Przeciągano tam statki rzeką Słupią.
Budowa rozpoczęła się około połowy XIVw. Powstały mola o długości ok 55m. Była to konstrukcja z kaszyc ustalanych na miejscu przez drewniane pale. Pobudowano też wtedy drewniane wzmocnienia brzegu kanału rzeki; zachodni brzeg wzmocniono na 280 m, wschodni wzmocniono na 320 m. Aby uzyskać należytą głębokość wejścia do rzeki właśnie te mola stanowiły przedłużenie konstrukcyjne umocnień brzegowych.
Patrz również:
- Warownia w ujściu Słupi
- Molo w Ustce;
- Kościół św. Mikołaja w Słupsku.
- Umowa spisana w Słupsku w 1337 roku
[edytuj] Rozbudowa portu w Ustce
[edytuj] Literatura
- Anderson, Baugeschichte des Hafens von Stolpmünde, [w:] "Zeitschrift für Bauwesen" 1897.
- J. Lindemajer, T. Machura, Z. Szultka, DZIEJE USTKI, Słupsk 1985r.
- Krystyna Pieradzka, Walki Słowian na Bałtyku w X-XII wieku, Wyd. Min. Obr. Nar., Warszawa 1953
- Święchowski Zygmunt, Mertka Józef, Z DZIEJÓW SŁUPSKA I USTKI, POZNAŃ, SŁUPSK, 1958
- Stolpmünder Chronik, Verfaßt im Jahre 1936 von WALTER DOMINICK, Herausgegeben anläßlich des Patenschaftstreffens in Glückstadt am 9. und 10. Mai 1959, von DR. WALTER KUSCHFELDT VERLAG: STOLPER HEIMATKARTEI, LÜBECK DRUCK: EUGEN RADTKE, LÜBECK
[edytuj] Przypisy
[edytuj] Literatura
- Architektura gotycka w Polsce, pod red. Teresy Mroczko i Mariana Arszyńskiego, Warszawa, Instytut Sztuki PAN 1995
- Biskup Marian, Labuda Gerard; DZIEJE ZAKONU KRZYżACKIEGO W PRUSACH, Gospodarka- Społeczeństwo- Państwo- Ideologia, WYDAWNICTWO MORSKIE GDAńSK, 1986
- Lech Bończa- Bystrzycki; Lokalia i kuracja katolicka św. Antoniego w Sławnie (1924 - 1945), Sławno 1997
- Brückner A.; Starożytna Litwa, Ludy i Bogi, Szkice historyczne i mitologiczne, WYDAWNICTWO POJEZIERZE, OLSZTYN 1984
- ANTON ENGLERT, WALDEMAR OSSOWSKI ; PODRÓŻ MORSKA WULFSTANA W IX WIEKU. WYNIKI EKSPERYMENTALNEGO REJSU Z HEDEBY DO GDAŃSKA, Pomorania Antiqua, tom XX.
- Gall Anonim; KRONIKA POLSKA; OSSOLINEUM, 2003
- D. v. Kleist. Die steinzeitlichen Funde des Kreises Schlawe. Pommersche Funde und Ausgrabungen aus den 30-er und 40-er Jahren, Hamburg 1964
- Ibrahim ibn Jakub (Kowalski Tadeusz); RELACJA IBRĀHĪMA IBN JA’KŪBA Z PODRÓŻY DO KRAJÓW SŁOWIAŃSKICH W PRZEKAZIE AL.- BEKRĪEGO
- Kujot Stanisław; (KSIĄDZ PLEBAN W GRZYBNIE, POCZTA UNISŁAW) KTO ZAŁOŻYŁ PARAFIE W DZISIEJSZEJ DIECEZYI CHEŁMIŃSKIEJ? (Z MAPĄ) CZĘŚĆ PIERWSZA i DRUGA, NAKŁADEM TOWARZYSTWA NAUKOWEGO W TORUNIU, TORUŃ- 1903 i 1904
- Labuda Gerard; Studia nad początkami państwa polskiego, t. I i II, Warszawa 1988.
- Labuda Gerard; WIELKIE POMORZE W DZIEJACH POLSKI, WYDAWNICTWO ZACHODNIE, POZNAŃ 1947.
- Łowmiański Henryk; POCZĄTKI POLSKI Z DZIEJÓW SŁOWIAN W I TYSIĄCLECIU n.e., Warszawa 1964, PWN
- Ignacy Skrzypek; Groby Olbrzymów koło Borkowa, [w:] Sławno i Ziemia Sławieńska, 2000
- Józef Spors; DZIEJE POLITYCZNE ZIEM SŁAWIEŃSKIEJ, SŁUPSKIEJ I BIAŁOGARDZKIEJ XII-XIV w., Wydawnictwo Poznańskie 1973w.
- Strzelczyk Jerzy; GOCI- RZECZYWISTOŚĆ I LEGENDA, PIW W- WA 1984
- Zygmunt Szultka; Studia nad rodowodem i językiem Kaszubów, Gdańsk 1992
- Tacitus Cornelius; Die Germania (mit einer Karte), LEIPZIG (chyba ok. 1930r.)
- Wolfram Herwig; GERMANIE, KRAKÓW
[edytuj] Charnowo
[edytuj] Historia Charnowa
W latach 30- tych XXw. dokonano znaleziska archeologicznego w Charnowie- została znaleziona biżuteria kobiet i przedmioty użytkowe ludu Gotów[1]. Oznacza to, że plemiona Gotów i Gepidów osiedliły się przejściowo w Charnowie. Mogło to być tylko w przedziale czasu I-IVw. n.e. A więc wtedy już było możliwe ze względu na poziom wody osiedlanie się tutaj. Goci i Gepidzi tworzą z miejscową ludnością więzi określane kulturą wielbarską, odchodzą oni razem na południowy wschód.
Z terenów dzisiejszej Ukrainy w epoce wędrówek ludów, obszar opuszczony przez ludność kultury wielbarskiej zajmują Słowianie. Cały pas nadmorski aż do rzeki Łaby był zajęty w Vw. przez Słowian. Dopiero od VIIw. powstaje system obronny oparty na budowie warownych grodów.[2]
Umowa spisana w Słupsku w 1337 roku wymienia miejscowość Charnowo (zagroda Charnowo) jako istniejące już w tym czasie zabudowania.
Wzdłuż drogi pewnie z uwagi na dobrą glebę (starorzecze) powstawały na wysokości dzisiejszej wsi Charnowo zabudowania gospodarcze, do drugiej połowy XIIIw. są to zabudowania tylko kaszubskie- wiadomo to m.in. z języka jakim się ta ludność posługiwała.[3]
Patrz: Osadnictwo grodowe powiatu słupskiego.
Od drugiej połowy XIIIw. na Pomorze zaczynają przyjeżdżać niemieccy osadnicy. Stawiają domy obok swoich kaszubskich sąsiadów.[4] Pod presją germanizacji kaszubska ludność powoli zapominała o swoich "niechcianych" korzeniach.
W Charnowie powstają gospodarstwa rolne, lecz jeszcz w XIX wieku np. w Chanowie były 64 krosna, w Wodnicy 52, w Przewłoce 18.[...][5]. Zapewne wieś obok normalnych zajęć rolniczych parała się tkaniem płótna do żagli, rzemiosłem tak potrzebnym też we wcześniejszym okresie.
W roku 1932 powstaje jednostopniowa szkoła, mająca jednego nauczyciela i 51 uczni w jednej klasie. Nowa, dwustopniowa szkoła postała w nowym budynku i uczyła od 9 sierpnia 1939 roku. Ostatnimi nauczycielami tej szkoły byli Walter Janczikowsky i Heinz Hoffmeister.[6]
W momencie zakończenia wojny niemal cała ludność zdecydowała się na wyjazd do Niemiec i do 1947 roku opuściło Polskę. Do NRF wyjechało 150 osób, do NRD wyjechało 106 osób.[7]
[edytuj] Stara droga z Ustki do Słupska
Stara droga z Ustki do Słupska- droga z epoki Słowian. W części od Gałęzinowa do grodziska w Słupsku prowadzi po trakcie z epoki brązu.
Charnowo powstało na drodze pomiędzy dwoma grodami w Słupsku i warownią w Ustce wówczas nie funkcjonowała droga między Ustką a Zimowiskami bo zaraz pod Ustką był zalew. Droga z Ustki do Słupska wiodła brodem (po tem kładką) na zachodni brzeg Słupi, dalej dzisiejszą ulicą Polną do miejsca gdzie dzisiaj Wodnica, dalej do Charnowa, dalej trzeba się otrzeć o wał grodziska w Gałęzinowie, dalej trzeba się otrzeć o młyn w Zamełowie, dalej pod górkę do Strzelina, dalej jeszcze przed końcem wsi trzeba skręcić w lewo, do dzisiaj jest tam droga, rosną przy niej dęby, dalej po skręcie w prawo droga wiodła po obecnej drodze przed Słupskiem a w Słupsku dzisiejszą ul. Grodzką i ul. Mostnika.
